Όψη και υφή συνδιαλέγονται σε ένα ιδιαίτερο λευκό μάρμαρο Διονύσου. Δύο πέτρινοι όγκοι που βρίσκονται ο ένας πλάι στον άλλον: ο ένας είναι άµορφος απ΄τα βουνά της Αργολίδας, ανέγγιχτος από την Τέχνη, ο άλλος έχει σφραγισθεί από την σμίλευση και έχει γίνει αναθηματική τιμητική επιγραφή.
Προσφέραμε μια δηµιουργία στην οποία η Τέχνη του γλύπτη έχει συμπεριλάβει βυζαντινή γραφή και φυτικά διακοσμητικά στοιχεία. Με αφαιρετική μέθοδο σχήματα και γράμματα προβάλλουν από την επίπεδη επιφάνεια του μαρμάρου.
Στις παρυφές του έργου λαξεύσαμε φύλλα άγριας αμπέλου, βασιζόμενοι θεματικά στα κείμενα του ευαγγελίου «Εγώ ειμί η άμπελος», Ιω. ΙΕ΄1.
Η τέχνη της γλυπτικής στην Αργολίδα παρουσίασε μεγάλη ακμή στα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. Αργείος ο μεγάλος γλύπτης Αγελάδας, μαζί του μαθήτευσαν οι μέγιστοι γλύπτες της Αρχαιότητας Μύρων, Πολύκλειτος και Φειδίας. Οι καθαρά τιμητικές επιγραφές, ασυνήθιστες ως τον 5ο αιώνα π.Χ. παρουσιάζονται στην Επίδαυρο, σημαντική πόλη και σημαντικό Ιερό του αρχαίου κόσμου και χρονολογούνται τον 4ο π.Χ
Το έργο αποτελεί τεκµήριο της ιστορίας της σχολής, αποτέλεσε για τρεις εβδομάδες µία καθαρά διδακτική εργαστηριακή άσκηση κι εκφράζει το συλλογικό πνεύμα. Επιλέξαμε τη λιθοξοΐα να εκπροσωπήσει την παρουσία της σχολής στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας του αγίου Λουκά, διότι η γλυπτική τέχνη περιέχει φέρουσα ιστορική ικανότητα διήγησης.
