Με το που περάσαμε τα σύνορα Αργολίδας-Κορινθίας και κάτω από το ψιλόβροχο και την καταχνιά-φθινοπωρινή μέρα θα τη λέγαμε-το μάτι μας αρχίζει να ψηλαφίζει αθέλητα το τοπίο. Δεξιά μας ο Κορινθιακός και αριστερά μας οι φουντωμένες πορτοκαλιές και τα συννεφιασμένα κορφοβούνια της Ζήριας.
Φτάνοντας στο Ξυλόκαστρο ανηφορίζουμε δίπλα στον ποταμό Σήθα και φτάνουμε στα Τρίκαλα, ένα από τα παλιότερα ορεινά θέρετρα του Μοριά. Στα Τρίκαλα, σύμφωνα με την παράδοση γεννήθηκε ο Άγιος Γεράσιμος, ο προστάτης της Κεφαλονιάς. Ένας άλλος όμως άγιος που μεγάλωσε στη Σεβάστεια της Καππαδοκίας αλλά ασκήτεψε στην Κυλλήνη είναι ο Άγιος Βλάσιος.
Το μοναστήρι του Αϊ – Βλάση, που άρχισε να χτίζεται το 1400, είναι γυναικείο και το καθολικό του φημίζεται για το αξιόλογο τέμπλο του 17ου αιώνα.
Το κρύο της Κυλλήνης το νιώσαμε το πρωινό της Κυριακής όταν, φτάνοντας στη μονή, μας υποδέχθηκαν οι τρεις μοναχές της.
Η Λειτουργία άρχισε και η χορωδία ψάλλοντας τη Θεία Λειτουργία χάρισε στους επισκέπτες στιγμές ψυχικής ανάτασης. Η αρτοκλασία για την υγεία όλων μας και το μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής των αγαπημένων μας προσώπων ήταν στιγμές που μαζί με το επιβλητικό του μοναστηριού μας μετέφεραν κάπου ψηλά και δε μας άφησαν, ούτε για λίγο, να σκεφτούμε τα ταπεινά και τα εγκόσμια.
Τελειώνει η λειτουργία. Ακολουθεί η μοναστηριακή φιλοξενία που ξεπερνά τις δυνατότητες της μονής. Οι γλυκές μορφές των μοναχών μας οδηγούν στο ασκηταριό, στο παρεκκλήσιο της μονής, στους γύρω χώρους, στο αρχονταρίκι. Κειμήλια του αγώνα κοσμούν τις προθήκες της αίθουσας, χώροι γεμάτοι καλαισθησία, λουλούδια, αρχοντιά.
Το κρύο της Κυλλήνης το νιώσαμε το πρωινό της Κυριακής όταν, φτάνοντας στη μονή, μας υποδέχθηκαν οι τρεις μοναχές της.
Η Λειτουργία άρχισε και η χορωδία ψάλλοντας τη Θεία Λειτουργία χάρισε στους επισκέπτες στιγμές ψυχικής ανάτασης. Η αρτοκλασία για την υγεία όλων μας και το μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής των αγαπημένων μας προσώπων ήταν στιγμές που μαζί με το επιβλητικό του μοναστηριού μας μετέφεραν κάπου ψηλά και δε μας άφησαν, ούτε για λίγο, να σκεφτούμε τα ταπεινά και τα εγκόσμια.
Τελειώνει η λειτουργία. Ακολουθεί η μοναστηριακή φιλοξενία που ξεπερνά τις δυνατότητες της μονής. Οι γλυκές μορφές των μοναχών μας οδηγούν στο ασκηταριό, στο παρεκκλήσιο της μονής, στους γύρω χώρους, στο αρχονταρίκι. Κειμήλια του αγώνα κοσμούν τις προθήκες της αίθουσας, χώροι γεμάτοι καλαισθησία, λουλούδια, αρχοντιά.
Η ώρα της αναχώρησης φτάνει.
Αφήνουμε πίσω μας το συννεφιασμένο τοπίο, τη μονή με τις ομορφιές της, τη δασόφυτη αγκαλιά της Ζήριας και κατηφορίζουμε προς το Ξυλόκαστρο «το πράσινο ακρογιάλι της πατρίδας» του Κώστα Καρυωτάκη και την πηγή έμπνευσης του Άγγελου Σικελιανού.
Το σημερινό προσκύνημα στη μονή του Αϊ-Βλάση ήταν ανακούφιση ψυχής.
Με την υπόσχεση ότι θα βρεθούμε ξανά στις 10 του Σεπτέμβρη σε μια εκδήλωση στο Φουγάρο που οργανώνει η Περιφέρεια Πελοποννήσου, ευχόμαστε σε όλους καλό καλοκαίρι με υγεία για όλους, χαμόγελο και αισιοδοξία!
Αφήνουμε πίσω μας το συννεφιασμένο τοπίο, τη μονή με τις ομορφιές της, τη δασόφυτη αγκαλιά της Ζήριας και κατηφορίζουμε προς το Ξυλόκαστρο «το πράσινο ακρογιάλι της πατρίδας» του Κώστα Καρυωτάκη και την πηγή έμπνευσης του Άγγελου Σικελιανού.
Το σημερινό προσκύνημα στη μονή του Αϊ-Βλάση ήταν ανακούφιση ψυχής.
Με την υπόσχεση ότι θα βρεθούμε ξανά στις 10 του Σεπτέμβρη σε μια εκδήλωση στο Φουγάρο που οργανώνει η Περιφέρεια Πελοποννήσου, ευχόμαστε σε όλους καλό καλοκαίρι με υγεία για όλους, χαμόγελο και αισιοδοξία!
