Εισήγηση στην πολιτική επιτροπή της 12ης Ιουλίου 2017
Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να σταθώ σε δυο-τρεις διαπιστώσεις των ημερών.
Οι συχνές επιθέσεις στη δικαιοσύνη από θεσμικούς παράγοντες περιλαμβανομένου και του πρωθυπουργού, που επαίρεται για την ‘’παράκαμψη των θεσμικών εμποδίων’’.
Το νομοσχέδιο Γαβρόγλου , που καταργεί επί της ουσίας το άσυλο της ελεύθερης έκφρασης και σκέψης και καθιερώνει το άσυλο της τρομοκρατίας.
Τρίτο και κατά τη γνώμη μου σπουδαιότερο. Το συμπληρωματικό τέταρτο μνημόνιο, που ξεκινά το 2019 δεν ‘’βγαίνει’’. Δεν υπάρχει περιθώριο ούτε για ένα ευρώ μείωση συντάξεων, ούτε για ένα ευρώ παραπάνω φόρους, ούτε μπορούν να βγουν τα εξωπραγματικά πλεονάσματα για τα επόμενα είκοσι χρόνια.
Υποχρέωση και χρέος δικό μας είναι να στείλουμε το μήνυμα της πραγματικότητας τόσο στους Έλληνες πολίτες όσο και στους εταίρους και δανειστές πέρα από τα σύνορα μας. Αυτήν τη φορά η αλήθεια πρέπει να ειπωθεί καθαρά και έγκαιρα.
Τα παραπάνω δείχνουν ταυτόχρονα , αφενός που έχει οδηγηθεί η χώρα, και αφ’ ετέρου πως υλοποιείται ένα διαρκές σχέδιο αποπροσανατολισμού της κοινωνίας. Η απάντηση η δική μας οφείλει να είναι αποφασιστική και πρακτική. Ο καταγγελτικός λόγος πρέπει πλέον να εμπλουτισθεί με καινοτόμες πολιτικές, που να δείξουν στον κόσμο ότι η οργή, η ντροπή και ο φόβος υπάρχουν διότι τα πολιτικά μας πράγματα τα χειρίζεται μια αναποτελεσματική και κουρασμένη κυβέρνηση χωρίς στόχους και χωρίς διάθεση για δουλειά.
Σας αναφέρω χαρακτηριστικά κάποια παραδείγματα, που δείχνουν ότι μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος στη διαχείριση της καθημερινότητας, που μπορούν να κάνουν τη ζωή των πολιτών ευκολότερη.
Από τον προηγούμενο μήνα καταργήθηκε η ετήσια συνταγογράφηση αναλωσίμων σε διαβητικούς συμπολίτες μας. Είναι δηλαδή υποχρεωμένοι οι άνθρωποι αυτοί να στέκονται σε κάποια ουρά κάθε μήνα για μια χρόνια κατάσταση που δεν αναστρέφεται δημιουργώντας χαμένες εργατοώρες και περίσσεια έντασης στους ίδιους και στο ιατρικό προσωπικό, που μετατρέπεται σε χρόνια γραμματειακή υποστήριξη. Αντί να φροντίσουν να εκσυγχρονίσουν το σύστημα και να έχουν οι ενδιαφερόμενοι τη συνταγή κατ΄ευθείαν στο φαρμακείο της αρεσκείας τους και η επίσκεψη στο γιατρό να είναι μόνον ιατρική πράξη., δημιουργούν επιπλέον διαδικασία και επακόλουθα τεχνητή ανάγκη για γραφειοκρατική δουλειά.
Ένα άλλο, προδιαγεγραμμένης αποτυχίας, παράδειγμα είναι η αυταπάτη της αποσυμφόρησης των νοσοκομείων κατά τις εφημερίες. Χωρίς, πλήρως στελεχωμένα τμήματα επειγόντων περιστατικών καμία εφημερία δεν είναι εφικτή. Αντί για τη δημιουργία των αναγκαίων κέντρων επείγουσας παρακολούθησης, έστω και πιλοτικά, κανένα σύστημα δε θα πετύχει.
Ένα τρίτο παράδειγμα. Πιθανά να γνωρίζετε, ο Πρόεδρος το άκουσε στη συνάντηση με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, με ένα Βασιλικό Διάταγμα του 1951 η εγκυμοσύνη χαρακτηρίζεται ως ασθένεια στον ιδιωτικό τομέα, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται αρνητικά η κοινωνική και οικονομική υπόσταση της εργαζόμενης εγκύου γυναίκας. Στη δική μας πολιτική άποψη θα μπορούσε να υπάρχει δέσμευση διόρθωσης, από σήμερα για τέτοιου είδους θέματα.
Με τα παραπάνω θέλω να πω ότι είναι η ώρα να ξεδιπλώσουμε προτάσεις μηδενικού η μικρού δημοσιονομικού κόστους και γενναίων διαρθρωτικών αλλαγών ώστε να φανεί και η διαφορά με την ανικανότητα στην οποία διαπρέπει ο σημερινός κυβερνητικός σχηματισμός.
Έχουμε στο μυαλό μας ότι οι δημοσκοπήσεις και η κοινωνία μας δείχνουν ψηλά και μπροστά. Όμως αυτό δεν είναι στοιχείο για τη διεκδίκηση του αλάθητου και της αλαζονείας από κανένα μας. Ειδικά όταν όλοι γνωρίζουμε ότι το Σεπτέμβριο του 2015, 200.000 ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας (του Ιανουαρίου) προτίμησαν τις παραλίες από την κάλπη.
Αυτό είναι ένα κρίσιμο τμήμα των εκλογέων που απομακρύνθηκαν και προφανώς ευκολότερα από άλλους μπορεί να επιστρέψει και να αγωνιστεί μαζί μας για ένα καλύτερο μέλλον.
Η αναζήτηση των τρόπων επαναπροσέγγισης αυτών των ψηφοφόρων είναι ευχερέστερη και προτιμότερη από την προσέγγιση αυτών που συγκυριακά η και για ιδιοτελείς λόγους στρέφονται στη Νέα Δημοκρατία. Άλλωστε η στρατηγική κοινοβουλευτικής και πολιτικής αυτοδυναμίας (σκόπιμα αποφεύγω το χαρακτηρισμό κυβερνητικής) απαιτεί μια κοινωνική συμμαχία αποδοχής των ιδεών και της πολιτικής πρακτικής μας.
Αυτό το μήνυμα έχει αφορμή φαινόμενα αδιαφορίας μέρους του κεντρικού μας μηχανισμού για ανθρώπους και στελέχη με αποδεδειγμένη παρέμβαση στην κοινωνία είτε μέσα από την επαγγελματική είτε μέσα από την κοινωνική τους δράση.
Η διχαστική και ταξική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται με επένδυση στην καλλιέργεια του κοινωνικού φθόνου και την προσπάθεια στυγνής εκμετάλλευσης των νεόπτωχων τμημάτων της Ελληνικής κοινωνίας, που συνειδητά και στοχευμένα δημιουργεί η πολιτική του. Αυτή η στρατηγική απαιτεί από εμάς να αναθεωρήσουμε τους κανόνες της αστικής μας ευγένειας και να πάρει καθαρό σήμα η κοινωνία ότι εμείς είμαστε η μόνη λύση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Η. ΚΡΑΝΙΑΣ
Μέλος Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας
