30 Αυγούστου Διεθνής Ημέρα Εξαφανισμένων: Μια ζωή… σε αναμονή

 Ο Μουμπέκα εξαφανίστηκε, όπως χιλιάδες άλλοι άνθρωποι. Για 15 ολόκληρα χρόνια, η γυναίκα του δεν έπαψε να τον αναζητά. Η 30η Αυγούστου, Διεθνής Ημέρα των Εξαφανισμένων, είναι αφιερωμένη στους αγνοούμενους. Στους ανθρώπους που χάθηκαν ξαφνικά τα ίχνη τους, αλλά και σε εκείνους που ζουν με την αγωνία, χωρίς να γνωρίζουν αν οι δικοί τους άνθρωποι είναι ζωντανοί ή νεκροί.

Η Σεσίλ ήταν μόλις είκοσι χρονών όταν είδε για τελευταία φορά τον σύζυγό της. Μάταια τον αναζητούσε. Οι ένοπλες συγκρούσεις και οι ταραχές που επικρατούσαν στην Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, πολύ γρήγορα την ανάγκασαν να αποδράσει από τη χώρα της. Κυνηγημένη και η ίδια, αναγκάστηκε να δραπετεύσει από την Κινσάσα. Έπρεπε να επιβιώσει. Το βασανισμένο σώμα της την οδήγησε σε ένα μακρύ και επίπονο ταξίδι, σε άλλες χώρες. Όπου και αν πήγαινε, το μυαλό της ήταν πάντα στον Μουμπέκα. Στον άντρα της, που μέσα σε μια στιγμή χάθηκε από τη ζωή της. Κανείς δεν γνώριζε κάτι για αυτόν. Τα χρόνια περνούσαν, χωρίς απαντήσεις. Μόνο θλίψη και ερωτηματικά: Ζει άραγε;

Πριν λίγο καιρό η Σεσίλ έφτασε στη χώρα μας. Λίγες μέρες αργότερα, στις αρχές Αυγούστου, απευθύνθηκε στη Διεύθυνση Αναζητήσεων (Restoring Family Links) του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Από καιρό πίστευε ότι ήταν μάταιο πια να τον αναζητά. Ήταν όμως η τελευταία της ελπίδα, για να μάθει έστω και κάποιο κακό νέο, για την τύχη του άντρα της.

Η 35χρόνη πλέον γυναίκα, έδωσε όσα στοιχεία χρειαζόντουσαν ώστε να ξεκινήσει η αναζήτηση του Μουμπέκα. Λίγες μέρες αργότερα, διαπιστώθηκε ότι υπήρχε αντίστροφη αναζήτηση από τον Βρετανικό Ερυθρό Σταυρό. Κάποιος άντρας αναζητούσε την Σεσίλ. «Πολύ γρήγορα, διασταυρώσαμε τα στοιχεία που είχαμε με τους συναδέλφους του Βρετανικού Ερυθρού Σταυρού και προέκυψε ταύτιση. Ήταν ένα μικρό θαύμα. Όταν η σύζυγος έμαθε το αποτέλεσμα της έρευνάς μας, ήταν αδύνατο να το πιστέψει. Έμεινε ανέκφραστη για αρκετή ώρα και προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τι είχε γίνει. Προσπαθούσαμε να της προσφέρουμε αυτό που λέμε ψυχολογικές πρώτες βοήθειες. Όταν ξεπέρασε το πρώτο σοκ, τηλεφωνήσαμε στον αριθμό που μας είχε δώσει ο Βρετανικός Ερυθρός Σταυρός», λένε φανερά συγκινημένοι οι άνθρωποι της Δ/νσης Αναζητήσεων του Ε.Ε.Σ.

Το τηλέφωνο καλούσε αλλά κανείς δεν το σήκωνε. Η Σεσίλ επέμενε. Πέντε λεπτά αργότερα, άκουσε για πρώτη φορά μετά από 15 ολόκληρα χρόνια την φωνή του δικού της ανθρώπου. «Είναι αυτός, είναι αυτός» φώναζε. Στην άλλη άκρη της γραμμής, ο Μουμπέκα δεν πίστευε στην τύχη του, η γυναίκα του ήταν ζωντανή και άκουγε και πάλι τη φωνή της.

της Ειρήνης Μπουδρονικόλα
Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας
Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού