Το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου έχει επικρατήσει ως το πιο καλοδιατηρημένο και αρτιότερο εν Ελλάδι. Χαρακτηριστικό δείγμα κομψότητας, αρμονίας και ένα από τα διαμάντια της κλασικής εποχής, αποτελούσε κατά τον Παυσανία έμπνευση του Πολύκλειτου του Νεότερου ο οποίος και το έκτισε γύρω στο 340-330 π.Χ. στη δυτική πλευρά του Κυνορτίου όρους.
Από όλα τα αρχαία θέατρα το θέατρο της Επιδαύρου είναι δικαίως το πιο φημισμένο, μιας και η ακουστική του έχει πολλάκις αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές από μελετητές. Λέγεται, μάλιστα, πως από την τελευταία του κερκίδα μπορείς με περισσή ευκολία να ακούσεις τον ήχο που κάνει ένα κέρμα αν το ρίξεις στο κεντρικότερο μέρος της σκηνής, στη βάση του σωζόμενου ως και τις μέρες μας βωμού του Διονύσου. Με χωρητικότητα αρχικά 8.000 και μετέπειτα 13.000-14.000 θεατών, κατά την αρχαιότητα ήταν χωρισμένο σε δύο μέρη: 21 σειρές καθισμάτων για το λαό και 34 για τους ιερείς και τους άρχοντες. Κύριος σκοπός της δημιουργίας του, ήταν η ψυχαγωγία των ασθενών του Ασκληπιείου νοσοκομείου, μιας και η παρακολούθηση παραστάσεων αποτελούσε ευεργετικό τόσο της σωματικής όσο και της ψυχικής υγείας των παθόντων.
Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1938 λαμβάνει χώρα η πρώτη παράσταση μετά από 2000 χρόνια με πρωτοβουλία της Περιηγητικής Λέσχης. Ο χώρος του θεάτρου, ξαναζωντανεύει και τα λόγια του ποιητή ηχούν σε κάθε του σημείο. Πρόκειται για την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ροντήρη. Ο θίασος του Εθνικού Θεάτρου κατακλύζει τον ιερό αυτό χώρο, με τις πρωταγωνίστριες Κατίνα Παξινού στο ρόλο της Ηλέκτρας και Ελένη Παπαδάκη στο ρόλο της Κλυταιμνήστρας, να ερμηνεύουν την τραγωδία του Σοφοκλή στο φυσικό φως του απογεύματος απουσία σκηνικών και ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων.
«Ανέζησε η Σοφόκλειος Τραγωδία, ανέζησε η Ηλέκτρα εμπρός εις το πολυάριθμον κοινόν που εξεκίνησε όχι μόνον από τας Αθήνας δια να παρακολουθήση την υψηλήν αυτήν μυσταγωγίαν αλλά και από πολλάς γειτονικάς της Επιδαύρου γωνίας της Πελοπονήσσου».
Την περίοδο της Κατοχής οι παραστάσεις παύουν προσωρινά, μερικά χρόνια αργότερα, ωστόσο, γεννιέται το φεστιβάλ Επιδαύρου, θεσμός που κρατά από το 1955 ως και σήμερα, με το γεγονός να θεσπίζεται και να διενεργείται κατά τους θερινούς μήνες. Παρθενική παράσταση του θεσμού ήταν η «Εκάβη» του Ευρυπίδη (1955), δύο χρόνια αργότερα στο πρόγραμμα εισήχθησαν και έργα αρχαίας κωμωδίας, ενώ από το 1975 κι έπειτα επιτράπηκε η χρήση του χώρου και σε θιάσους πέραν του Εθνικού Θεάτρου. Στην Επίδαυρο έχουν εμφανιστεί μεταξύ άλλων ο Αλέξης Μινωτής, η Άννα Συνοδινού, ο Θανάσης Βέγγος κι άλλες εξέχουσες προσωπικότητες του παγκόσμιου καλλιτεχνικού στερεώματος, όπως η Μαρία Κάλλας.
