Της Γεωργίας Κορκού
Τραγούδια γράφτηκαν για εκείνους, ο κόσμος έπαψε πλέον να τους θυμάται μα κάποιοι κρυφά και μυστικά τους θέλουν μαζί, ίσως αυτοί να λέγονται ψυχές, χαμένες στον χρόνο, πνιγμένες στην θλίψη, σκορπισμένες εδώ κι εκεί.
Δεν φοβούνται τα πελάγη, τα χιλιόμετρα δεν τους εμποδίζουν, πέρναγαν βράδια μοναξιάς χαμένοι, μέσα σε έναν πόλεμο για αυτούς άγριων συναισθημάτων, νύχτες πυκνές στο σκοτάδι, που αν κάτι τις φώτιζε αυτό ήταν το φεγγάρι που εκείνοι το είχαν από μακριά από κοινού.
Ο χρόνος έτρεχε , τα σοκάκια τα παλιά χάθηκαν , οι αγαπημένες πλατείες καταστράφηκαν , τα μαγαζιά κλείσανε και γίνανε ερείπια. Μια πολύχρωμη πόλη έμεινε μόνη και έρημη. Το κρύο είχε παγώσει το αίμα μαζί και τις καρδιές των άτυχων παιδιών , που δίχως δεύτερη σκέψη αφέθηκαν στην ομορφιά της κατάρρευσης μιας κοινωνίας που δεν είχε πάθος, ερωτισμό, ρίσκο και ένταση για ζωή.
Κάπου εκεί σταμάτησαν όλα και το μόνο που κυλούσε ήταν ο καιρός, τα χρόνια, η φύση... Αλλά τίποτα άλλο.
Οι άνθρωποι ήταν νεκροί χωρίς να το έχουν καταλάβει, οι ψυχές και τα αληθινά αισθήματα κλειδαμπαρωμένα στο πιο ψηλό μπουντρούμι και απέξω ο εγωισμός για αιώνιος φύλακας. Τα χρόνια περνούσαν και τίποτα δεν άλλαζε.
Ώσπου μια στιγμή όλα άλλαξαν και τελικά τίποτα όπως πριν, οι μηχανές άρχισαν να δουλεύουν, τα μυαλά έκαναν επανάσταση τα συναισθήματα ξεκίνησαν εξέγερση και όλα αυτά ενώθηκαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα θα μπορούσε να καταλάβει κανείς πως κάτι μυστηριώδες ζωγράφισε μέσα στο σκοτάδι, αυτό ίσως να είναι το ρίσκο.. Ζόρικο ρίσκο, με τσαμπουκά και γερή θέληση, απλά μια βόμβα!
Σαρανταδύο ημέρες Ξεκίνησε ειρήνη, φωτιές άναψαν σε κάθε κάστρο για το γεγονός της αλήθειας, οι ψυχές και τα αληθινά αισθήματα ελευθερώθηκαν και σκότωσαν τον εγωισμό. Σαρανταδύο ημέρες Η Γη ξαναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες της.
Η Γαλήνη επέστρεψε, η Ελπίδα ζωντάνεψε, η Αγάπη ένοιωσε, η Σοφία θέλησε, η Ειρήνη έσωσε, η Ζωή έδωσε...
Γεωργία Κορκού
(σύγχρονη συγγραφέας)
Έτος 2017, Αθήνα.
