Κάθε έργο αυτής της έκθεσης, μικρό ή μεγάλο σε κλίμακα, είναι ένα αυτοτελές σύμπαν. Άλλοτε φωτεινό και ζωντανό, ανοίγει στα μάτια του αποδέκτη του έναν ολόκληρο κόσμο που γιορτάζει φωνάζοντας την ίδια του την ύπαρξη. Άλλοτε πάλι πιο μυστηριακό και υποβλητικό, μαγνητίζει το θεατή, μιλώντας του ψιθυριστά σε μια συναισθηματική παγκόσμια γλώσσα συνειρμών και αναμνήσεων.
Ο συνεκτικός κρίκος ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους είναι το χρώμα που θριαμβεύει πανηγυρικά. Ο Μανώλης Χάρος φαίνεται να γνωρίζει καλά τη δύναμη τουδυσκολότερου ζωγραφικού στοιχείου και με αυθόρμητη μαεστρία το ζεύει στο άρμα μιας ηρακλείτειας «παλίντονης» αρμονίας. Χρησιμοποιεί το χρώμα γενναιόδωρα, αλλάσοφά και οικονομημένα στην ουσία του, μεταρσιώνοντας τις ποιότητές του - τη διαλλακτική διαφάνεια, τη σίγουρη διαύγεια, τη λακωνική αδιαπερατότητα ή την εμπρηστική αντίθεση - σε αυτόφωτες αξίες.
Τέλος, η ζωγραφική αυτή διέπεται από έναν χαρακτηριστικά εύγλωττο κώδικα συμβόλων, που μπροστά στα μάτια μας αφήνουν το χέρι του δημιουργού και πιάνουν το δικό μας. Το πλοίο, το δέντρο, το λουλούδι, ο δρόμος, η θάλασσα, το σπίτι και ο άνθρωπος ξυπνούν νωρίς στην προσωπική «Αρκαδία» του καλλιτέχνη για να ταξιδέψουν στο προσωπικό και το συλλογικό μας υποσυνείδητο, υπογραμμίζοντας με ένα κλείσιμο του ματιού τη σημασία ενός οικείου καταφυγίου ονείρων και επιθυμίας.
Η έκθεση συνοδεύεται από κατάλογο, prints και πολλαπλά του Μανώλη Χάρου, ενώ θα πλαισιωθεί από εργαστήρια και εκπαιδευτικά προγράμματα.
Βιογραφικό
Ο Μανώλης Χάρος γεννήθηκε στα Κύθηρα, το 1960. Σπούδασε στο Παρίσι, στην École Nationale Supérieure des Beaux-Arts, και έκανε μεταπτυχιακό στην École Nationale Supérieure des Arts Décoratifs. Εχει τιμηθεί με το γαλλικό εθνικό βραβείο Prix des Fondations και με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.
Έχει εργαστεί ως προσκεκλημένος καλλιτέχνης στο πανεπιστήμιο Princeton ΗΠΑ, από όπου και ξεκίνησε την έρευνά του για τους Μύθους του Αισώπου, που ήταν το θέμα της μεγάλης του έκθεσης στο Μουσείο Μπενάκη το 2011.
Με πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στο ενεργητικό του, τόσο στην Ελλάδα όσο και εκτός (Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία, Γερμανία, ΗΠΑ, κ.α.), θεωρείται ένας από τους σημαντικούς εκπροσώπους της γενιάς του, και έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές εντός και εκτός Ελλάδας. Από το 2013 ζεί κυρίως στα Κύθηρα και στο Παρίσι, όπου πραγματοποίησε και την τελευταία ατομική του έκθεση το 2016.
Ο καλλιτέχνης, που ζεί κυρίως στο Παρίσι τα τελευταία χρόνια, έχει πραγματοποιήσει 10 ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα. Οι δύο τελευταίες εκθέσεις του έγιναν στο Παρίσι, στην Galerie του Μουσείου Brut Art “ Halle Saint Pierre” (“Η εκδίκηση της Κοκκινοσκουφίτσας “) και στη Galerie “De L’Angle” (“Ρομαντικό Δείπνο”).
Όπως γράφει και ο Gabriel Garcia Marquez στα 100 Χρόνια Μοναξιάς: «Οι μήτρες πρέπει να είναι δουλεμένες με την ασύλληπτη υπομονή της απογοήτευσης, μια συνεχής, σχεδόν απελπισμένη διαδικασία, δίχως τέλος…». Στα έργα του Κατσαδιώτη, όμως, βρίσκουμε μια ιδιαιτερότητα: τα πολλαπλά πανομοιότυπα αντίτυπα της χαρακτικής γίνονται μοναδικά έργα καθώς, μετά τη διαδικασία του τυπώματος στην πρέσα, ο καλλιτέχνης κόβει τα χαρακτικά του και τα ράβει με το αντίστοιχο χρώμα κλωστής, με σχεδόν αδιόρατες βελονιές πάνω σε άλλα χαρακτικά, δημιουργώντας νέες συνθέσεις. Τα νέα έργα, ως χαρακτικά παζλ πλέον, αποτελούμενα από μικρά και μεγάλα κομμάτια πολλών και διαφορετικών τυπωμάτων, αποκτούν μια εναλλακτική ερμηνεία κατά την «ανάγνωσή» τους. Έτσι, τα Ποιητικά Περιστατικά, με την ιδιαίτερη αισθητική τους, υπαινίσσονται μια γλυκόπικρη αλήθεια που κρύβεται κάπου εκεί μέσα.
Η θεματολογία των έργων σχετίζεται με ιδιότυπες εικαστικές σημειώσεις του καλλιτέχνη πάνω σε έναβιωματικό, αυτοαναφορικό πεδίο, γέρνοντας προς την σκληρή ευγένεια του περιθωρίου. Τολμά έναν επαναπροσδιορισμό της σχέσης με τον εαυτό μας και των μεταξύ μας συμπεριφορών. Καταφέρνει να δώσει στο εικαστικό έργο του μια ποιητική ερμηνεία, μέσα από το προσωπικό του πρίσμα για τον κόσμο γύρω του. Χρησιμοποιεί απαλά χρώματα και τις διάφανες υφές της χάραξης για να περιγράψει κατασταλαγμένα πλέον Ποιητικά Περιστατικά μέσα από μια ωμή προσωπική αλήθεια.
Η έκθεση συνοδεύεται από κατάλογο, ενώ θα πλαισιωθεί από εργαστήρια και εκπαιδευτικά προγράμματα.
CAROUSEL
Παράλληλα με την έκθεση, θα προβάλλεται το "Carousel", μια ταινία animation βασισμένη αποκλειστικά στην τέχνη της χαρακτικής και, πιο συγκεκριμένα, της έντυπης βαθυτυπίας. Σε αυτό το ιδιότυπο “Carousel”, τη θέση των συνηθισμένων παραδοσιακών μορφών - όπως τουλάχιστον είναι καταγεγραμμένες στη μνήμη μας με τα αλογάκια ή τα αυτοκινητάκια, έχουν πάρει κάποιες από τις χαρακτηριστικές ιδιόμορφες εικαστικές φιγούρες, που συνθέτουν συνήθως τα έργα του Χριστόφορου Κατσαδιώτη. Έτσι, βλέπουμε να κρέμονται από το Carousel, ένα ψάρι με φτερά και κοφτερά δόντια, ένας λαγός σε αναπηρική καρέκλα, μια γάτα με κεφάλι κλόουν, ένα παιδί με αντιασφυξιογόνα μάσκα, ένα κουνέλι με διάφανο ανθρώπινο σώμα, ένας ταύρος αγκαλιά με ένα λαμπατέρ, ένα ψάρι πάνω σε ρόδες, μια τίγρης-νεκροκεφαλή, ένα ρομπότ, ένα κοριτσάκι φορώντας μάσκα ζώου, ένας σκελετός, μια γυναίκα με φτερά κ.α.
Επίσης, o ήχος πάνω στον οποίο κινείται το Carousel και δίνει έμφαση στις κυκλικές περιστροφές αυτού του «παιδικού» παιχνιδιού, βασίζεται σε ένα επίσης ακουστικό παζλ, το οποίο αποτελείται από θορύβους βιομηχανικών εργαλείων, σημάτων μορς, ήχους παγωνιών και δελφινιών, παραποιημένες φωνές και ηχητικά εφέ, όπως από μπουρμπουλήθρες και πριόνια.
Το “Carousel” βραβεύτηκε στο 12ο Διεθνές φεστιβάλ Animation “Animfest” της Αθήνας με Music Award.
Βιογραφικό
Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Για 15 χρόνια ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία σε περιοδικά, ραδιοφωνικούς σταθμούς και στην τηλεόραση. Από το 2009 έως το 2014 σπούδασε χαρακτική στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, της Σχολής Καλών Τεχνών, του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, με καθηγητές τους Ξενοφώντα Σαχίνη και Μανόλη Γιανναδάκη.
Το 2011 με το Πρόγραμμα LLP-Erasmus βρέθηκε για σπουδές στην “Τhe Eugeniusz Geppert Academy of Art and Design” στο Wroclaw της Πολωνίας, με καθηγητές χαρακτικής τους Ch. Nowicki & Prz. Tyszkiewicz. Χαρακτικά του έργα έχουν χρησιμοποιηθεί σε βιβλία των εκδοτικών οίκων Διάττων, Μανδραγόρας, Πολύτροπον, Κέδρος, Μπαρτζουλιάνος.
Από το 2014 αρθρογραφεί στον ελληνικό τύπο για τα εικαστικά δρώμενα στο Παρίσι. Tο 2015, τα θέατρα Eurydice, Zérο και Théâtre du Cristal στο Παρίσι χρησιμοποίησαν χαρακτικά του έργα για την επικοινωνία των παραστάσεων τους. Είναι μέλος της Ένωσης Χαρακτών και του Επιμελητηρίου Καλών Τεχνών Ελλάδος. Κατοικεί και εργάζεται στο Παρίσι και στην Αθήνα.
