Έυη Αισώπου: Τα περί… βασανισμού και φίμωσης Δημοτικού Συμβούλου στα Δημοτικά Συμβούλια Επιδαύρου

« ….. και μετά τα φρικτά βασανιστήρια που υπέστη ο καημένος κρατούμενος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του «Άουσβιτς» Λυγουριού Επιδαύρου από τη σαδίστρια - βασανίστρια Εύη Αισώπου, επικεφαλής των Ες – Ες του στρατοπέδου, βρήκε τη δύναμη να συρθεί μέχρι την έξοδο και με όσο κουράγιο του απέμεινε έφτασε στα γραφεία παραπόνων και σύνταξε μια ακόμα καταγγελία, ζητώντας την καταδίκη της προσωπικής του βασανίστριας ….»

Αξιότιμοι αναγνώστες-στριες,

σκέφτηκα πολύ για το πως πρέπει να αντιμετωπίσω ως Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Επιδαύρου αλλά και ως νοήμων και μορφωμένος άνθρωπος, το φαινόμενο του εν λόγω Δημοτικού Συμβούλου που πρωταγωνιστεί στα αυτοδιοικητικά δρώμενα του Δήμου επί εικοσαετία με έναν περίεργο, θα έλεγα, τρόπο. Ο άνθρωπος αυτός θέλησε να γίνει Δήμαρχος αλλά δεν μπόρεσε, θέλησε να γίνει έστω Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου αλλά δεν μπόρεσε, προφανώς φιλοδόξησε να γίνει πολλά αλλά … δεν μπόρεσε.

Γι’ αυτό θέλει διακαώς να μονοπωλεί το ενδιαφέρον στα Δημοτικά Συμβούλια. Απαιτεί να παίρνει το χρόνο των άλλων Συμβούλων για να μιλάει αυτός. Αρέσκεται να ακούει τη φωνή του σε ατέρμονους μονολόγους και ενοχλητικά ανούσιες επαναλήψεις ακόμα και όταν οι περισσότεροι σύμβουλοι έχουν αποχωρήσει από την αίθουσα θέλοντας έτσι να εκφράσουν τη δυσαρέσκεια τους. Είναι ο άνθρωπος που όταν τολμήσει η Πρόεδρος να του πει: «δεν έχετε άλλο χρόνο κύριε Σύμβουλε», αυτός απαντά, εντελώς δημοκρατικά: «και ποια είσαι εσύ που θα με εμποδίσεις να πω αυτά που θέλω …».

Όταν κατά καιρούς δημοσιεύω στον τύπο κείμενα περί δημοκρατικής και ηθικής συμπεριφοράς, που είναι το απόλυτο ζητούμενο στην πολιτική ζωή για εμάς τους αιρετούς, έχω στο μυαλό μου τέτοιες αποφευκταίες συμπεριφορές όπως του εν λόγω Δημοτικού Συμβούλου, ο οποίος θεωρεί πως έχει το αλάθητο, δεν υπολογίζει το Προεδρείο και εξακολουθεί να μιλάει εμμονικά ακόμα και όταν το θέμα έχει εξαντληθεί εντελώς, υπερκαλύπτοντας ακόμα και τον επικεφαλής του. Προφανώς έχει μια δική του θεωρία περί σεβασμού την οποία δεν ασπάζεται και δεν επικροτεί κανείς στο Δημοτικό Συμβούλιο. Απόδειξη ότι, την ώρα της εντονότατης κρίσης που αφορούσε στην επιμονή του για το «επί προσωπικού» δεν υπήρξε καμία παρέμβαση από την Παράταξή του, γιατί ευτυχώς όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας πολύ καλά … και ξέρει ο ένας το ποιόν και τον χαρακτήρα του άλλου …

Γνωρίζω βέβαια πως το Δημοτικό Συμβούλιο είναι χώρος δοκιμασίας συνειδήσεων και συμπεριφορών. Αλλά και χώρος που αναδεικνύονται τα υπαρξιακά αδιέξοδα, οι εμμονές, οι παλαιοκομματικές αντιλήψεις και προπάντων η αλαζονεία που θεριεύει για να υπερκαλύψει την εσωτερική ένδεια και τα ανεκπλήρωτα όνειρα. Αυτή η αλαζονεία έκανε το Δημοτικό Σύμβουλο να αποχωρήσει από τη Συνεδρίαση των δεκαοκτώ, κατά τα άλλα, σοβαρών θεμάτων γιατί απλά δεν ικανοποιήθηκε το αίτημά του «επί προσωπικού».

Και για να τελειώνουμε: επειδή έχω μάθει να ακολουθώ υψηλά πρότυπα και αξίες και να συναναστρέφομαι με σοβαρούς ανθρώπους δίνοντας σημασία στα σοβαρά πράγματα στη ζωή και επειδή πιστεύω ότι: «αν δεν έχεις να πεις κάτι σημαντικό καλύτερα να σιωπάς», καταλήγω στο ότι μόνο αστειευόμενη μπορώ να αντιμετωπίσω τη συγκεκριμένη περίπτωση αφού παραφράζοντας τη ρήση της Αντιγόνης του Σοφοκλή θεωρούμαι αντιδημοκρατική και φασιστική, μπροστά σε ένα εμβρόντητο Δημοτικό Συμβούλιο, από έναν πρωτίστως τέτοιο άνθρωπο που έχει, δυστυχώς, ταυτίσει τη Δημοκρατία με την καταγγελία υψωμένη στη νιοστή !

Υστερόγραφο : Οι εκλογές πλησιάζουν και κάπως πρέπει ο εν λόγω Δημοτικός Σύμβουλος να εμφανιστεί στο προσκήνιο προσπαθώντας να κλέψει τις εντυπώσεις με όποιο τρόπο μπορεί …

Εύη Αισώπου
Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Επιδαύρου Φιλόλογος