Η φωτογραφία της ημέρας: Η πανέξυπνη κουρούνα

Οι κουρούνες απαντώνται σε όλη την Ασία και την Ευρώπη. Όμως στην Ευρώπη το είδος αυτό εμφανίζεται με δύο μορφές, την ολόμαυρη Κουρούνα της δυτικής Ευρώπης η οποία απαντάτε και στην Ασία και την γκριζωπή ή "με κουκούλα κουρούνα" της Βόρειας και Ανατολικής Ευρώπης.


Θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τους βιότοπους του κάθε είδους στην Ευρώπη σε μια νοητή γραμμή από τη Δανία ως την βόρεια Ιταλία, στης οποίας στα ανατολικά και νότια απαντώνται, οι σταχτοκουρούνες.

Αν και αυτά τα πουλιά φαίνονται τελείως διαφορετικά, συχνά διασταυρώνονται στα σημεία οπού υπάρχουν πληθυσμοί και από τα δυο είδη, παράγοντας υβρίδια που ομοιάζουν με κάτι ενδιάμεσο και από τα δυο. Στην χωρά μας βρίσκετε το δεύτερο «είδος» κουρούνας, η σταχτοκουρούνα.

Η Κουρούνα είναι το μεγαλύτερο πουλί της οικογένειας των Κορακοειδών, το μήκος της κυμαίνεται από 44 ως 51 εκ. και το βάρος της από 360 έως 750 γραμ. ενώ το άνοιγμα των φτερών της κυμαίνεται από 84 έως 100 εκ..

Το είδος που κατοικεί στην δυτική Ευρώπη είναι σχεδόν ολόμαυρο με πρασινωπές και γαλάζιες ιριδίζοντες αποχρώσεις. Ενώ το είδος που κατοικεί στην χώρα μας η σταχτοκουρούνα, όπως και το όνομα της δηλώνει έχει μαύρο κεφάλι, λαιμό και φτερά, ενώ το υπόλοιπό σώμα της είναι σταχτί. Το ράμφος της είναι κοντό, χοντρό, ελαφρώς γυρτό στην άκρη του και μαύρου χρώματος, όπως και τα μάτια της Και τα δυο φύλα είναι όμοια, όπως επίσης και οι νεοσσοί τους.

Η Κουρούνα έχει μια αρκετά μεγάλη ποικιλία βιοτόπων. Την συναντούμε κυρίως σε δασώδεις αλλά και ανοιχτές περιοχές, αραιά δέντρα, χαμηλούς θάμνους, λιβάδια, καλλιεργήσιμες εκτάσεις, παράκτιες περιοχές, κ.α. Δεν είναι όμως και λίγες οι φορές που θα την συναντήσουμε σε αστικές περιοχές, σε προαστιακούς κήπους και αλσύλλια, αλλά ακόμα και μέσα σε πόλεις και χωρία.

Οι Σταχτοκουρούνες είναι αρκετά απρόσιτο είδος και συνήθως τις συναντούμε είτε μονές τους, είτε σε ζευγάρια. Εκτός από τον χειμώνα που έχουν παρατηρηθεί αρκετές φωλιές συγκεντρωμένες σε μια περιοχή. Έχει ακόμα παρατηρηθεί και η δημιουργία «συμμοριών» από νεαρά πουλιά, ιδιαίτερα την άνοιξη.

Πολύ συχνά θα τις δούμε να κάθονται σε κορυφές δέντρων και να παρατηρούν την γύρω περιοχή. Αυτό είναι ένα στρατηγικό σχέδιο που ακολουθούν οι κουρούνες για να εντοπίσουν τις φωλιές άλλων πουλιών, με απώτερο σκοπό να τις επισκεφτούν και να τις λεηλατήσουν όταν τα πουλιά θα έχουν γεννήσει τα αυγά τους ή θα έχουν εκκολάψει τους νεοσσούς τους. Έχει δε διαπιστωθεί ότι οι κουρούνες έχουν εξαιρετικά ανεπτυγμένη μνήμη στο να συγκρατούν αυτές τις τοποθεσίες, ακόμα και μετά από διάστημα πολλών εβδομάδων.

Οι κουρούνες μπορούν να θεωρηθούν ως έναν βαθμό ως φυσικός ρυθμιστής του πληθυσμού ορισμένων πουλιών όταν η πληθυσμιακή πυκνότητα των πουλιών είναι πολύ μεγάλη, τότε ίσως και να παίζούν χρήσιμο ρόλο στη φυσική διαχείριση. Όταν όμως δεν υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις, τότε λειτουργούν άκρως επιβαρυντικά για πολλά είδη. Π.χ. έχει παρατηρηθεί ότι πολλές από τις κουρούνες που συχνάζουν σε παρόχθιες περιοχές θα εξολοθρεύσουν χιλιάδες νεοσσούς και αυγά από παρυδάτια και υδρόβια πουλιά, με δραματικές επιπτώσεις για τους πληθυσμού τους.

Είναι επίσης γνωστό το ενδιαφέρον τους για την φωτιά και τα διάφορα αποκαΐδια τα οποία και συγκεντρώνουν στην φωλιά τους σε μια ενδιαφέρουσα και ασυνήθιστη συμπεριφορά.

Οι κουρούνες ζουν σε μεγάλες ομάδες και συνηθίζουν να... μπλέκονται σε καυγάδες. Όταν τα «βρίσκουν» με τους αντιπάλους τους καθαρίζουν η μία το ράμφος της άλλης, ή μοιράζονται μαζί την τροφή τους.

Όταν παρατήρησαν για πρώτη φορά αυτή τη συμπεριφορά οι βιολόγοι εξεπλάγησαν, καθώς για πολλά χρόνια πίστευαν ότι μόνο τα πρωτεύοντα εμφάνιζαν τέτοιου είδους συμφιλιωτική συμπεριφορά.

Παροιμίες

Από κουρούνα βγαίνει αϊτός κι από αϊτό κουρούνα.

Δεν έχει μυαλό…Είναι μια κουρούνα!

Η κουρούνα για να μάθει το περπάτημα της πέρδικας, ξέχασε το δικό της. (μίμηση)

Να ’χαν οι κουρούνες γνώση, να σου δίνανε καμπόση…

Πηροφορίες: kinigotopos.gr | protothema.gr