Χαρακτηριστική ήταν η μελωδική του φωνή , που υμνούσε το θεό και τον αγαπημένο του Άγιο Νικόλαο , κάθε φορά που διάβαινε τη πόρτα του ναού και κατευθυνόταν στο δεξιό αναλόγιο .
Ήταν τέτοια η αγάπη του για την εκκλησία και την ιεροψαλτικη , που το τελευταίο διάστημα όντας επιβαρυμένη η υγειά του από την σκληρή δουλειά , από τη παιδική ηλικία ακόμη , βλέποντας και ο ίδιος τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν , με μηχανική πλέον υποστήριξη , παρακαλούσε τη μητέρα μου να του δώσει μια δόση κορτιζόνης για να μπορέσει να ψάλει κατά τη διάρκεια της θειας λειτουργίας .
Και όταν πια δε μπορούσε ούτε έτσι να προσφέρει υμνώντας τα επουράνια , σηκωνόταν στο κρεβάτι του και διάβαζε από εκεί τους ψαλμούς.
Πάντα τον θαύμαζα , πάντα τον αγαπούσα , ήμουν περήφανος γι αυτόν . Ήταν πατέρας , φίλος ,συνεργάτης , δάσκαλος .
Πάλεψε σκληρά σε κακές εποχές , μέσα σε δύσκολες συνθήκες , αναγκάζονταν να φεύγει από το σπίτι του και την οικογένεια του για μεγάλα διαστήματα .
Ποτέ δε βρέθηκε άνθρωπος να πει κακή κουβέντα , να πει ότι αδικήθηκε .
Μόνο αγάπη ήξερε να μοιράζει και γαλήνη .
Αυτή είναι η κληρονομιά που μας άφησε και είμαι πολύ περήφανος γι αυτό .
Η απώλεια του δυσαναπλήρωτη , είμαι βέβαιος όμως ότι η παρουσία του θα κοσμεί το κήπο με τα τριαντάφυλλα του καλού θεού , που τον πήρε δίπλα του τοποθετώντας τον στο δικό του αναλόγιο .
Ο χαμός του είναι μόνο βιολογικός , το πνεύμα του όμως θα βρίσκεται συνεπώς δίπλα μας , στην αγαπημένη του σύζυγο , στα παιδιά του , στα εγγόνια του , για να τους προστατεύει , και να τους οδηγεί σε φωτεινούς δρόμους .
Καλό σου Ταξίδι αγαπημένε , Άγιε Πατέρα μας .
Ήταν τέτοια η αγάπη του για την εκκλησία και την ιεροψαλτικη , που το τελευταίο διάστημα όντας επιβαρυμένη η υγειά του από την σκληρή δουλειά , από τη παιδική ηλικία ακόμη , βλέποντας και ο ίδιος τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν , με μηχανική πλέον υποστήριξη , παρακαλούσε τη μητέρα μου να του δώσει μια δόση κορτιζόνης για να μπορέσει να ψάλει κατά τη διάρκεια της θειας λειτουργίας .
Και όταν πια δε μπορούσε ούτε έτσι να προσφέρει υμνώντας τα επουράνια , σηκωνόταν στο κρεβάτι του και διάβαζε από εκεί τους ψαλμούς.
Πάντα τον θαύμαζα , πάντα τον αγαπούσα , ήμουν περήφανος γι αυτόν . Ήταν πατέρας , φίλος ,συνεργάτης , δάσκαλος .
Πάλεψε σκληρά σε κακές εποχές , μέσα σε δύσκολες συνθήκες , αναγκάζονταν να φεύγει από το σπίτι του και την οικογένεια του για μεγάλα διαστήματα .
Ποτέ δε βρέθηκε άνθρωπος να πει κακή κουβέντα , να πει ότι αδικήθηκε .
Μόνο αγάπη ήξερε να μοιράζει και γαλήνη .
Αυτή είναι η κληρονομιά που μας άφησε και είμαι πολύ περήφανος γι αυτό .
Η απώλεια του δυσαναπλήρωτη , είμαι βέβαιος όμως ότι η παρουσία του θα κοσμεί το κήπο με τα τριαντάφυλλα του καλού θεού , που τον πήρε δίπλα του τοποθετώντας τον στο δικό του αναλόγιο .
Ο χαμός του είναι μόνο βιολογικός , το πνεύμα του όμως θα βρίσκεται συνεπώς δίπλα μας , στην αγαπημένη του σύζυγο , στα παιδιά του , στα εγγόνια του , για να τους προστατεύει , και να τους οδηγεί σε φωτεινούς δρόμους .
Καλό σου Ταξίδι αγαπημένε , Άγιε Πατέρα μας .
ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΠΡΩΗΝ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ ΔΗΜΟΥ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
