Λίγο πριν χτυπήσουν οι καμπάνες για την Πρωτοχρονιάτικη Λειτουργία, ο «Ασπροπόδαρος» (αρβ. κ-μπ-μπάρδης), ένα παιδί που είχε στη ζωή και τους δυο του γονείς, έκανε την εμφάνισή του στα δρομάκια της Ερμιόνης! Χτυπούσε δυνατά την πόρτα του γιορτινού σπιτιού και πατούσε προσεκτικά με το δεξί στο εσωτερικό του, καθώς οι νοικοκυραίοι τον καλοδέχονταν με χαμόγελα και ελπίδα. Τον ασήμωναν βάζοντας στην κάλτσα του δεξιού ποδιού χρήματα, τυλιγμένα «συμβολικά» σε ολόλευκο βαμβάκι, του πρόσφεραν παραδοσιακά γλυκίσματα των ημερών και άλλα δώρα. Η μικρή τελετή τελείωνε με την ανταλλαγή των ευχών και το ζεστό ξεπροβόδισμά του.
- Άντε πουλάκι μου, να μας φέρεις και φέτος τύχη, να είσαι καλότυχος! Δρoμ που μπaκ! (Ο δρόμος σου να είναι «στρωμένος» με βαμβάκι!).
Πολλές φορές, βέβαια, το σκηνικό αυτό ήταν «σοφά σκηνοθετημένο», γινόταν κατόπιν προσυνεννόησης, προκειμένου οι ευχές να …«πιάσουν», καθώς το …ποδαρικό εξασφάλιζε για τη νέα χρονιά υγεία και όλα τα καλά του Θεού στα μέλη της οικογένειας!
Με συνεννόηση ή χωρίς μη διστάσετε φέτος να καλοδεχτείτε τον δικό σας Ασπροπόδαρο! Οι μέρες σας θα γίνουν σίγουρα …λευκότερες...
Καλές γιορτές!
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ερμιονικού Συνδέσμου
