Σύμφωνα με νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που κατατέθηκε στη Βουλή και πιθανότατα θα ψηφιστεί μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, οι σύζυγοι που συναινούν στη λύση του γάμου τους θα μπορούν να πηγαίνουν με τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους σε συμβολαιογράφο, ο οποίος θα πιστοποιεί τη λύση με συμβολαιογραφική πράξη που θα έχει ισχύ δικαστικής απόφασης. Μάλιστα, εφόσον το επιθυμούν, μπορούν να εκπροσωπηθούν μόνον από τους δικηγόρους τους.
Σε περίπτωση ανήλικων τέκνων, για να λυθεί ο γάμος, απαιτείται η ρύθμιση της επιμέλειας των τέκνων, της επικοινωνίας με αυτά, καθώς και η διατροφή τους. Οι όροι μπορούν να περιλαμβάνονται στην ίδια συμφωνία ή σε διαφορετική πράξη που θα ισχύει για δύο χρόνια τουλάχιστον.
Η λύση του γάμου ισχύει από την κατάθεση αντιγράφου του συμβολαιογραφικού εγγράφου στο ληξιαρχείο.
Παράλληλα, προβλέπεται ότι και στην περίπτωση του συναινετικού διαζυγίου με συμβολαιογραφική πράξη ακολουθείται ο τρόπος λύσης του θρησκευτικού γάμου που περιγράφεται στον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος. Δηλαδή θα πρέπει να παραγγέλλεται η λύση από τον αρμόδιο εισαγγελέα ύστερα από αίτηση των ενδιαφερομένων, η οποία θα συνοδεύεται από αντίγραφο της συμβολαιογραφικής πράξης.
Η εισαγγελική παραγγελία και η συμβολαιογραφική πράξη θα υποβάλλονται στην ιερά μητρόπολη όπου ανήκει ο Ι.Ν. όπου τελέστηκε ο γάμος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στις διατάξεις για το συναινετικό διαζύγιο αντιτίθενται οι δικηγόροι, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι εγείρονται, μεταξύ άλλων, ζητήματα συνταγματικότητας.
Στο ίδιο νομοσχέδιο περιλαμβάνεται σειρά διατάξεων που αφορούν τα μέτρα θεραπείας ατόμων που απαλλάσσονται από την ποινή λόγω ψυχικής ασθένειας. Μεταξύ άλλων προβλέπεται ότι το δικαστήριο διατάσσει το κατάλληλο θεραπευτικό μέτρο για άτομο που διέπραξε αξιόποινη πράξη, η οποία απειλείται με ποινή στερητική ελευθερίας τουλάχιστον ενός έτους εφόσον υφέρπει ο κίνδυνος διάπραξης άλλων ανάλογης βαρύτητας εγκλημάτων σε περίπτωση που αφεθεί ελεύθερο. Παράλληλα, ρυθμίζεται ο μέγιστος χρόνος διάρκειας του θεραπευτικού μέτρου και παρέχεται η δυνατότητα άρσης ή αντικατάστασης του μέτρου που επιβλήθηκε με αίτηση του θεραπευμένου. Σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, οι δαπάνες θεραπείας και εισιτηρίου καλύπτονται από τον ασφαλιστικό φορέα του ατόμου και, σε περίπτωση που δεν υπάρχει, από το κράτος.
Πηγή: kathimerini.gr
