Δύο πανέμορφα ροζ φλαμίνγκο επισκέφτηκαν τον υδροβιότοπο Ναυπλίου Νέας Κίου σήμερα Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2018.
Τα φλαμίνγκο κατά το μεγάλο ταξίδι της μετανάστευσης επισκέπτονται συχνά τον φιλόξενο Υδροβιότοπο της Αργολίδος για να ξεκουραστούν.
Το ροζ τους φτέρωμα τους προσδίδει μία μαγεία στην όψη. Παρά τη – φαινομενικά – λεπτεπίλεπτη φύση τους, όμως, τα φλαμίνγκο είναι από τα πιο σκληροτράχηλα πουλιά που καταφέρνουν να ζουν εκεί που κάθε έμβιος οργανισμός πεθαίνει...
Με το πέρασμα των αιώνων, όλα τα είδη των φλαμίνγκο έχουν εξελιχθεί έτσι ώστε να μπορούν να ζήσουν σε κάποια από τα πιο εχθρικά περιβάλλοντα του πλανήτη, όπως καυστικές λίμνες, λιμνοθάλασσες με υψηλή συγκέντρωση χλωριούχου νατρίου ή αλυκές σε μεγάλο υψόμετρο.
Ένα από τα είδη του, το μικρό φλαμίνγκο (ή φοινικόπτερος ο ελάσσων) έχει οδηγήσει στα άκρα αυτό που θα έλεγε κανείς «vivere pericolosamente», το ζην επικινδύνως: Οι περισσότερες αποικίες τους απαντώνται στις υπέρ αλκαλικές λίμνες της Κοιλάδα του Μεγάλου Ρήγματος στην Αφρική, όπου ανθίζουν τα μικροσκοπικά κυανοπράσινα φύκια (κυανοβακτήρια) – που αποτελούν την τροφή τους.
Τα δηλητηριώδη αυτά κυανοφύκη απελευθερώνουν χημικές ουσίες που, στα περισσότερα πλάσματα του ζωικού βασιλείου, μπορούν να προκαλέσουν μοιραία βλάβη στα κύτταρα, το νευρικό σύστημα και το ήπαρ.
Σε αντίθεση με το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, όμως, το μικρό φλαμίνγκο μπορεί να καταναλώσει ατελείωτες ποσότητες κυανοβακτηρίων χωρίς να πάθει το παραμικρό – πλην του χρωματισμού του φτερώματός τους με το χαρακτηριστικό ροζέ χρώμα, προερχόμενου από μία χρωστική ουσία που περιέχεται στο συγκεκριμένο φύκι.
Δύο από τα αγαπημένα, τοξικά οικοσυστήματα των μικρών φλαμίνγκο είναι η λίμνη Μπογκόρια στην Κένυα και η λίμνη Νάτρον στην Τανζανία. Περιβάλλοντα απολύτως εχθρικά για οποιαδήποτε άλλη μορφή ζωής – τα νερά της Νάτρον δε, μπορούν να «εξαϋλώσουν» ακόμη και το ανθρώπινο δέρμα...
Για τα φλαμίνγκο όλα αυτά δεν αποτελούν πρόβλημα. Είναι μία κανονικότητα. Το ιδιαιτέρως σκληρό δέρμα και το ύψος των ποδιών τους αποτρέπει τα εγκαύματα. Μπορούν να πιουν νερό σε σχεδόν θερμοκρασία βρασμού, από πηγές, θερμοπίδακες και λίμνες. Ενώ αν δε βρουν πόσιμο (γλυκό) νερό, έχουν την ικανότητα να το «φιλτράρουν», μέσω ενός συστήματος αδένων στο κεφάλι τους, αφαιρώντας το αλάτι και αποβάλλοντάς το από τη ρινική κοιλότητα.
Τα φλαμίνγκο είναι εξαιρετικά ανθεκτικά πλάσματα και ζουν έως και πενήντα χρόνια. Είναι μονογαμικά, ζουν σε τεράστιες αποικίες εκατομμυρίων – κάτι που ευνοεί την αναπαραγωγή τους αλλά και αποτελεί «ασπίδα» προστασίας από τους θηρευτές τους, όπως ύαινες και τσακάλια, τα οποία, λόγω μαζικότητας, δεν μπορούν να εστιάσουν στη μονάδα για να επιτεθούν...
