Ξέρετε τι τυριά έτρωγαν οι αρχαίοι Έλληνες;

Στην Ελλάδα η παραγωγή τυριών και τυροκομικών, έχει παράδοση πολλών αιώνων και μάλιστα εικάζεται ότι για τους αρχαίους Έλληνες, το τυρί αποτελούσε ιερή τροφή. Στην ελληνική μυθολογία αναφέρεται, ότι η γνώση της τυροκομίας δόθηκε δώρο στους ανθρώπους, από τους θεούς του Ολύμπου, όταν όπως λέγεται, την ανακάλυψε ο γιός του Απόλλωνα, ο Αριστέας.

Αναφορές για την τυροκομία στην αρχαία Ελλάδα, έχουμε στα συγγράμματα του Αριστοφάνη και του Αριστοτέλη, ενώ ο Όμηρος, έχει κάνει την πιο γνωστή, στην Οδύσσεια, όταν αναφέρει την παρασκευή τυριού από αιγοπρόβειο γάλα, από τον μονόφθαλμο κύκλωπα Πολύφημο, τον οποίο τύφλωσε ο Οδυσσέας.

Από την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας εικάζεται ότι άρχισε να παρασκευάζεται τυρί, με παρόμοιο τρόπο με αυτόν της φέτας, ενώ μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, το νέο ελληνικό κράτος, στηρίχθηκε στην κτηνοτροφία και την τυροκομία, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν πάρα πολλά, νέα ελληνικά τυριά.

Στις μέρες μας το τυρί, αποτελεί σημαντικό μέρος της καθημερινής διατροφής των Ελλήνων.
Σχεδόν κάθε περιοχή της πατρίδας μας, έχει τη δική της παράδοση στην παραγωγή τυριών, ενώ έχουν καταγραφεί περισσότερα από 70 διαφορετικά είδη.

Οι διατροφικές συνήθειες στην αρχαιότητα προφανώς δεν ήταν ίδιες με τις σημερινές. Μπαίνουμε λοιπόν στα «Μαγειρεία των αρχαίων» με την καθοδήγηση της δημοσιογράφου Μαρίας Θερμού και αυτή τη φορά γνωρίζουμε καλύτερα τον τρόπο που αξιοποιούσαν το γάλα.

Το γάλα δεν βρίσκεται στις συνταγές μαγειρικής τους και απ’ ότι δείχνουν οι αρχαίες πηγές καταναλωνόταν κυρίως από τους ανθρώπους της υπαίθρου και όχι των πόλεων.

Η χρήση του λοιπόν εντοπιζόταν στην παρασκευή τυριού το οποίο οι αρχαίοι κυριολεκτικά λάτρευαν. Όπως αναφέρει και ο Αριστοτέλης, ως πυτιά μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το γάλα συκιάς (!). Μια άλλη μέθοδος ήταν να προσθέτουν σε γάλα που βράζει κνήκο (αλλιώς κάρθανο βαφικό ή κουρκουμά).

Τα τυριά διακρίνονταν σε δύο κατηγορίες: στα φρέσκα ή μαλακά και στα ώριμα. Κατά μία καταγραφή του Γαληνού τα πρώτα τυλίγονταν σε φύλλα δρακόντιου (φυλλώδες φυτό) προκειμένου να διατηρηθούν.

Τα συνηθέστερα που παράγονταν στην Ελλάδα ήταν ο ανθότυρος (χλωρός τυρός) και το κατσικίσιο (τρομαλικός τυρός) από την Τρομίλια της Αχαΐας ήταν τα συνηθέστερα, ωστόσο, υπήρχε και τυρί κοπανισμένο με πιπέρι (κοπτός, τυρός) καθώς και ένα μαλακό τυρί της Σικελίας (τροφαλίς). Από αυτά τα τυριά κατάγεται και η σημερινή φέτα.

Μέρος του άρθρου από την Μαρία Θερμού
Πηγή: olivemagazine.gr