Γ.Μανιάτης: Καθολικότητα ή επιλεκτικότητα;

 Ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έκανε ο Βουλευτής Αργολίδας και υπεύθυνος της Κ.Ο. της Δημοκρατικής Συμπαράταξης για Υποδομές, Μεταφορές, Έρευνα, Ψηφιακή Πολιτική, Γιάννης Μανιάτης, για το σύγχρονο κοινωνικό κράτος: "Χαίρομαι ιδιαίτερα για την άποψη που διατύπωσε ο Νίκος Μουζέλης, ότι η σύγχρονη προοδευτική αντίληψη για τα δημόσια αγαθά στις παγκοσμιοποιημένες οικονομίες δεν μπορεί να είναι η καθολικότητα, αλλά η επιλεκτικότητα. 

Η πρώτη αντίληψη, η παραδοσιακή αριστερή, υποστηρίζει τη δωρεάν παροχή δημόσιων αγαθών σε όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα από την οικονομική τους δύναμη. Με τον τρόπο αυτό όμως, σε μια κοινωνία όπως η ελληνική, όπου όχι πια το 1/3 αλλά σχεδόν τα 2/3 είναι περιθωριοποιημένα, συνιστά αδικία να έχει δωρεάν παροχές και το υπόλοιπο 1/3 που διαθέτει επαρκή οικονομική ισχύ. Προφανώς είναι εκτός κάθε σκέψης, η πιθανότητα παραπέρα αύξησης της φορολογίας για την αύξηση των δημόσιων εσόδων. Το αντίθετο μάλιστα.


Η δεύτερη, η συντηρητική νεοφιλελεύθερη αντίληψη, μειώνει οριζόντια και άκριτα το κράτος πρόνοιας, αγνοώντας οτι στην πράξη ο πλούτος που παράγεται όχι μόνο δεν κατευθύνεται σε αυτούς που έχουν ανάγκη, αλλά αντίθετα αυξάνει τραγικά τις κοινωνικές ανισότητες.

Η τρίτη αντίληψη, η σύγχρονη προοδευτική λύση, είναι η ανακατανομή των πόρων με δωρεάν παροχή δημόσιων αγαθών στα οικονομικά αδύναμα κοινωνικά στρώματα και όσο το δυνατόν λιγότερα στα εύπορα.

Ο Νίκος Μουζέλης χρησιμοποιεί ως χαρακτηριστικό παράδειγμα το Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο – Κ.Ο.Τ. που θεσμοθετήσαμε τον Αύγουστο του 2010 με βάση κοινωνικά κριτήρια (κάτω του αφορολόγητου, τρίτεκνοι-πολύτεκνοι, άνεργοι, ΑμεΑ). Περιττεύει να τονίσω ότι όταν το ανακοινώσαμε δημόσια, ο ΣΥΡΙΖΑ με κραυγές μας κατηγορούσε οτι μοιράζουμε ψίχουλα! Τελικά, τον Ιανουάριο του 2015 όταν ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ, είχαν ενταχθεί ήδη στο Κ.Ο.Τ. 700.000 ελληνικές οικογένειες.

Τώρα αναγνωρίζεται από όλους ότι το Κ.Ο.Τ. στη σκληρή εποχή του 1ου Μνημονίου, αποτέλεσε μια βαθιά προοδευτική - σοσιαλδημοκρατική αντίληψη για το πως αντιλαμβανόμαστε τη Δίκαιη Κοινωνία.

Και τώρα στο σήμερα: Η αντίληψη αυτή μπορεί και πρέπει να επεκταθεί στο σύνολο της οικονομικής και κοινωνικής λειτουργίας της πατρίδας μας. Μπορεί και πρέπει να αποτελέσει βασικό θεμέλιο του νέου παραγωγικού μοντέλου και ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου της Ελλάδας μετά τα μνημόνια. Δημόσια διοίκηση, Πανεπιστήμια, αναπτυξιακές επενδύσεις, γεωργία, κατασκευές, ενέργεια, είναι τομείς έτοιμοι να εφαρμόσουν την πολιτική αυτή.

Αυτή είναι η μοναδική κατεύθυνση στην οποία οφείλουμε να δουλέψουμε εμείς οι πραγματικά προοδευτικές δυνάμεις της πατρίδας μας. Θα το κάνουμε άραγε;