Η Ιερά Μητρόπολις Αργολίδος με ιδιαίτερη συγκίνηση υποδέχθηκε το Ιερό λείψανο του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού ,από την Κρήτη προς ευλογία των πιστών την Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 2018. Η υποδοχή έγινε στον Καθεδρικό Ιερό ναό του Αγίου Πέτρου Άργους.
Το Ιερό λείψανο έφερε από την Κρήτη ο Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος. Ο Μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος εξέφρασε τις θερμές ευχαριστίες στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κισάμου για την ολόθυμη ανταπόκριση στο αίτημα της Μητροπόλεως Αργολίδος για να έρθει το Ιερό Λείψανο του Οσίου Κυπριανού στην Αργολίδα.
Το τεμάχιο του Ιερού λειψάνου θα παραμείνει στην Αργολίδα έως και την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018. Μετά την υποδοχή ακολούθησε μέγας Αρχιερατικός εσπερινός χοροστατούντος του Μητροπολίτη Κισάμου Αμφιλόχιου. Τον Μητροπολίτη Κισάμου ευχαρίστησε κι ο εφημέριος του καθεδρικού ναού του Αγίου Πέτρου πρωτοπρεσβύτερος και πρόεδρος του ΙΣΚΕ π. Γεώργιος Σελλής , για τον κόπο που έκανε να φέρει το Ιερό Λείψανο του Αγίου Νικηφόρου προς προσκύνηση στην Αργολίδα.
Η Ιερά Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου βρίσκεται στη δυτική Κρήτη και σήμερα περιλαμβάνει τις δύο δυτικές επαρχίες του νομού Χανίων, την Κίσαμο και το Σέλινο.Έδρα της Μητροπόλεως είναι η πόλη της Κισάμου. Ο Σεβ. Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου, υπέρτιμος και έξαρχος Εσπερίας Κρήτης κ. Αμφιλόχιος (Ανδρονικάκης), γεννήθηκε στα Χανιά Κρήτης το 1964.
Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στα Χανιά. Φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, απ’ όπου έλαβε το πτυχίο του το 1987. Εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Παναγίας Οδηγητρίας Γωνιάς Κολυμβαρίου το έτος 1990. Το ίδιο έτος χειροτονήθηκε Διάκονος και το έτος 1992 Πρεσβύτερος από τον Σεβ. Μητροπολίτη Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων κ. Ειρηναίο. Το ίδιο έτος η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος του απένειμε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου.
Στην Ιερά Μητρόπολη Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων υπηρέτησε ως Εφημέριος και Ιεροκήρυκας επί τέσσερα έτη. Το έτος 1997 διορίσθηκε από τον Σεβασμιώτατο πρώην Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κ. Ειρηναίο Εφημέριος στην Ενορία Πλατάνου Κισάμου και Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Κισάμου και Σελίνου. Την 4η Οκτωβρίου 2005, εξελέγη από την Ιερά και Επαρχιακή Σύνοδο της Εκκλησίας της Κρήτης Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου.
Ο πατήρ Νικηφόρος (κατά κόσμο Νικόλαος Τζανακάκης) γεννήθηκε σ’ ένα ορεινό χωριό των Χανίων, στο Σηρικάρι, καστανοχώρι στα δυτικά του Νομού με υγιεινό κλίμα, με όμορφα δάση, πλούσια νερά, φαράγγια και σπήλαια. Το χωριό αυτό έχει μια ιδιομορφία που δεν την συναντούμε συχνά: είναι χωρισμένο σε ένδεκα γειτονιές, οι οποίες πήραν και το όνομα τους από τις οικογένειες που πρωτοκατοίκησαν εκεί. Έτσι ο Άγιος μας γεννήθηκε στην γειτονιά των Κωστογιάννηδων.
Οι γονείς του ήταν απλοί και ευλαβείς χωρικοί, οι οποίοι ενώ ακόμη ήταν μικρό παιδί πέθαναν και τον άφησαν ορφανό. Έτσι, σε ηλικία 13 ετών, έφυγε από το σπίτι του. Ο παππούς του που είχε αναλάβει να τον μεγαλώσει τον πήγε στα Χανιά να εργαστεί εκεί σ’ ένα κουρείο για να μάθει την δουλειά. Τότε εμφάνισε και τα πρώτα σημεία της νόσου του Χάνσεν δηλ. την λέπρα. Εκείνη την εποχή, τους λεπρούς τους απομόνωναν στο νησί Σπιναλόγκα, διότι η λέπρα ως μεταδοτική αρρώστια αντιμετωπίζονταν με φόβο και αποτροπιασμό.
Ο Νικόλαος όταν έγινε 16 ετών και όταν τα σημάδια της νόσου άρχισαν να γίνονται πιο εμφανή, για να αποφύγει τον εγκλεισμό του στην Σπιναλόγκα έφυγε με κάποιο καράβι για την Αίγυπτο. Εκεί έμενε εργαζόμενος στην Αλεξάνδρεια, πάλι σ’ ένα κουρείο, όμως τα σημάδια της νόσου γίνονταν όλο και πιο εμφανή, ιδίως στα χέρια και στο πρόσωπο. Γι’ αυτό με την μεσολάβηση ενός κληρικού κατέφυγε στην Χίο, όπου υπήρχε τότε ένα λεπροκομείο, στο όποιο ήταν ιερεύς ο πατήρ Άνθιμος Βαγιανός, ο μετέπειτα Άγιος Άνθιμος (βλέπε 15 Φεβρουαρίου).
Ο Νικόλαος έφτασε στη Χίο το 1914 μ.Χ. σε ηλικία 24 ετών. Στο λεπροκομείο της Χίου, που ήταν ένα συγκρότημα με πολλά ομοιόμορφα σπιτάκια, υπήρχε το εκκλησάκι του Άγιου Λαζάρου, όπου φυλάσσονταν η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Υπακοής. Σ’ αυτόν τον χώρο άνοιξε το στάδιο των αρετών για τον Νικόλαο. Μέσα σε 2 χρόνια ο Άγιος Άνθιμος τον έκρινε έτοιμο για το αγγελικό σχήμα και τον έκειρε μοναχό με το όνομα Νικηφόρο. Η νόσος προχωρούσε και εξελίσσονταν και ελλείψει καταλλήλων φαρμάκων, επέφερε πολλές και μεγάλες αλλοιώσεις (το φάρμακο βρέθηκε αργότερα το 1947 μ.Χ.).
Ο π. Νικηφόρος ζούσε με αδιάκριτη, γνήσια υπακοή, με νηστεία αυστηρή, εργαζόμενος στους κήπους. Μάλιστα κατέγραψε σε ένα κατάλογο και τα θαύματα του Άγιου Ανθίμου, τα όποια είχε δει «ιδίοις όμασιν» (πολλά αφορούσαν θεραπείες δαιμονιζόμενων).
Υπήρχε μια ιδιαίτερη πνευματική σχέση του Άγιου Άνθιμου με τον μοναχό Νικηφόρο, ο οποίος «ουδέ εν βήμα εμάκρυνεν απ’ αυτού», όπως αναφέρει ο πατήρ Θεόκλητος Διονυσιάτης στο βιβλίο του «Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου».
Ο π. Νικηφόρος προσευχόταν τη νύχτα ώρες ατελείωτες, κάνοντας μετάνοιες αμέτρητες, δεν είχε λογοφέρει με κανένα ούτε χάλασε την καρδιά κάποιου κι ήταν ο κύριος ψάλτης του ναού. Εξ αιτίας της ασθενείας του όμως, σιγά-σιγά έχασε το φως του κι έτσι έψαλλε τα περισσότερα τροπάρια και απήγγειλε τους Αποστόλους από στήθους.
Το 1957 μ.Χ. έκλεισε το Λωβοκομείο της Χίου και τους εναπομείναντες ασθενείς μαζί με τον πατέρα Νικηφόρο τους έστειλαν στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αγίας Βαρβάρας Αθηνών, στο Αιγάλεω. Την εποχή εκείνη ο πατήρ Νικηφόρος ήταν περίπου 67 ετών. Τα μέλη του και τα μάτια του είχαν τελείως αλλοιωθεί και παραμορφωθεί από την νόσο.
Εκεί, στον αντιλεπρικό σταθμό ζούσε και ο πατήρ Ευμένιος, ο οποίος είχε κι αυτός προσβληθεί από την νόσο του Χάνσεν, αλλά με την επιτυχή φαρμακευτική αγωγή θεραπεύτηκε τελείως. Απεφάσισε όμως να μείνει όλο το υπόλοιπο της ζωής του μέσα στον αντιλεπρικό σταθμό κοντά στους συνασθενείς του, τους οποίους φρόντιζε με πολλή αγάπη. Έτσι έγινε και υποτακτικός στον πατέρα Νικηφόρο, στον οποίο ως ανταμοιβή της υπομονής του ο Κύριος του είχε δώσει πολλά χαρίσματα. Πλήθος κόσμου συνέρρεε στο ταπεινό κελλάκι του λεπρού μοναχού Νικηφόρου, στην Αγία Βαρβάρα του Αιγάλεω, για να πάρει την ευχή του
Σε ηλικία 74 ετών, στις 4 Ιανουαρίου του 1964 μ.Χ., κοιμήθηκε ο πατήρ Νικηφόρος. Μετά την εκταφή, τα άγια του λείψανα ευωδίαζαν. Η «ιερή αρρώστια»-Όσιος Νικηφόρος ο λεπρός» Ένα βιβλίο για τον Όσιο Νικηφόρο από τον Μητροπολίτη Αργολίδος Νεκτάριο
Ο Μητροπολίτης Αργολίδος με το νέο του βιβλίο για τον Όσιο Νικηφόρο το Λεπρό άγγιξε ένα θέμα όλως διαφορετικό και εξαιρετικά ενδιαφέρον για τους Κρητικούς, αφού αναφέρεται στην Κρήτη, και, ειδικότερα, στο πρόσωπο του Κισαμίτη νεοφανούς Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού. Έτσι, με το παρουσιαζόμενο βιβλίο του ο Μητροπολίτης καταφέρνει να παντρέψει, με τη συγγραφική του γραφίδα, την Κρήτη με την Μητρόπολή του, το Ναύπλιο και τη λοιπή Πελοπόννησο και όχι μόνο, διά της διάδοσης του βιβλίου. Η έκδοση της μελέτης έγινε, επίσης, στο Ναύπλιο από τις εκδόσεις «Επιστροφή» της Μητροπόλεως Αργολίδος.
Βέβαια, στο πάντρεμα αυτό, Κρήτης- Αργολίδος, καταλυτική υπήρξε και η συμβολή του οικείου Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Αμφιλοχίου, ο οποίος σε πρόσφατη συνάντησή του με τον επίσκοπο Αργολίδος, στο Καστέλι, του μίλησε εκτενώς για τον εν λόγω σύγχρονο Άγιο της Μητροπόλεώς του.
Η ομιλία του μετέφερε στην ψυχή του Μητροπολίτη Αργολίδος βαθιά συγκίνηση και αισθήματα θαυμασμού για τον Άγιο και ακόμα περισσότερο όταν πήρε στα χέρια του και διάβασε τον βίο του . Σημαντικό για την έκδοση υπήρξε, όπως σημειώνει ο συγγραφέας Μητροπολίτης Αργολίδος στον Πρόλογό του, και το πολύτιμο ιστορικό και φωτογραφικό υλικό που ο Σεβασμιώτατος Κισάμου κ. Αμφιλόχιος ευγενώς του παραχώρησε.
