Η καρδερίνα είναι από τα πιο γνωστά πουλιά της χώρας μας. Ένα πανέμορφο πουλί που υπέφερε και δυστυχώς συνεχίζει να υποφέρει από την πρακτική της παράνομης αιχμαλωσίας που υφίσταται, λόγω της φυσικής ομορφιάς αλλά και της μελωδικής φωνής του, με σκοπό να γίνει πτηνό συντροφιάς.
Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια μέσω της ενημέρωσης και με τη συμβολή του PetBirds, υπάρχει ευαισθητοποίηση των μελών μας καταρχήν αλλά και πολλών ατόμων που ασχολούνται με την εκτροφή των πουλιών και έτσι έχει ξεκινήσει σιγά σιγά η προσπάθεια εκτροφής αυτού του πανέμορφου πουλιού.
Είναι πιθανόν να την έχετε ακούσει επίσης με τα ονόματα γαρδέλι, τουρκοπούλα (από το κόκκινο χρώμα που έχει στο κεφάλι της και μοιάζει με τούρκικο φέσι), κοκκινοτσεμπερού, ζιγαδρέλι, στραγαλίνι, ενώ στην Κύπρο την λένε σγαρτίλι.
Περιγραφή
Οι καρδερίνες θεωρούνται πανέμορφες λόγω του υπέροχου συνδυασμού χρωμάτων του πτερώματός των. Γίνεται εύκολα αναγνωρίσιμη από την κατακόκκινη μάσκα που εκτείνεται στο μπροστινό τμήμα, στο πιγούνι και στο ήμισυ των μαγούλων μέχρι τα μάτια. Στο τελείωμα της μάσκας υπάρχουν μεγάλες λευκές κηλίδες (ενίοτε καφέ σε κάποια είδη) και στις δύο πλευρές του κεφαλιού αλλά και στην τραχεία.
Είναι επιδημητικό πουλί και συναντάται σε όλη την Ευρώπη, τα παράλια της Βορείου Αφρικής, στην Τουρκία, στη Δυτική και Κεντρική Ασία, Σκανδιναβία, Σιβηρία Έχουν βρεθεί επίσης και άλλα είδη καρδερίνας στην Αμερική, στην Αυστραλία αλλά και την Νέα Ζηλανδία, με παραλλαγές στον χρωματισμό του πτερώματός.
Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια μέσω της ενημέρωσης και με τη συμβολή του PetBirds, υπάρχει ευαισθητοποίηση των μελών μας καταρχήν αλλά και πολλών ατόμων που ασχολούνται με την εκτροφή των πουλιών και έτσι έχει ξεκινήσει σιγά σιγά η προσπάθεια εκτροφής αυτού του πανέμορφου πουλιού.
Είναι πιθανόν να την έχετε ακούσει επίσης με τα ονόματα γαρδέλι, τουρκοπούλα (από το κόκκινο χρώμα που έχει στο κεφάλι της και μοιάζει με τούρκικο φέσι), κοκκινοτσεμπερού, ζιγαδρέλι, στραγαλίνι, ενώ στην Κύπρο την λένε σγαρτίλι.
Περιγραφή
Οι καρδερίνες θεωρούνται πανέμορφες λόγω του υπέροχου συνδυασμού χρωμάτων του πτερώματός των. Γίνεται εύκολα αναγνωρίσιμη από την κατακόκκινη μάσκα που εκτείνεται στο μπροστινό τμήμα, στο πιγούνι και στο ήμισυ των μαγούλων μέχρι τα μάτια. Στο τελείωμα της μάσκας υπάρχουν μεγάλες λευκές κηλίδες (ενίοτε καφέ σε κάποια είδη) και στις δύο πλευρές του κεφαλιού αλλά και στην τραχεία.
Είναι επιδημητικό πουλί και συναντάται σε όλη την Ευρώπη, τα παράλια της Βορείου Αφρικής, στην Τουρκία, στη Δυτική και Κεντρική Ασία, Σκανδιναβία, Σιβηρία Έχουν βρεθεί επίσης και άλλα είδη καρδερίνας στην Αμερική, στην Αυστραλία αλλά και την Νέα Ζηλανδία, με παραλλαγές στον χρωματισμό του πτερώματός.
Οι καρδερίνες συναντώνται ευρύτατα σε θαμνώδεις εκτάσεις, δάση με χαμηλά δέντρα, πάρκα, οπωρώνες, ελαιώνες, κήπους και ιδιαίτερα όπου υπάρχουν γαϊδουράγκαθα. Το φθινόπωρο και το χειμώνα σχηματίζει σμήνη 40 περίπου πουλιών, ενώ την Άνοιξη, μόλις οι αμυγδαλιές βγάλουν φύλλα, αρχίζουν να προετοιμάζονται για το ζευγάρωμα.
Φυσικοί της εχθροί, εκτός από τον άνθρωπο που με διάφορους τρόπους προσπαθεί να την αιχμαλωτίσει για να απολαύσει το κελάηδημά της, είναι τα διάφορα αρπακτικά πουλιά, όπως η κουκουβάγια, τα ποντίκια αλλά και τα φίδια.
Για τον αυτό λόγο, οι καρδερίνες προτιμούν να χτίζουν τη φωλιά τους σε ψηλά, μοναχικά δέντρα για να έχουν ευρύ οπτικό πεδίο και πάντα σε λεπτά εξωτερικά κλαδιά με πυκνή φυλλωσιά. Φτιάχνει την φωλιά της ανάμεσα σε διχάλες δέντρων με περισσή τέχνη χρησιμοποιώντας λεπτά κλαδάκια, φύλλα, ξερά λεπτά χόρτα και είναι η πιο γερή και περίτεχνη φωλιά από όλα τα πουλιά του είδους της.
Διατροφή
Οι καρδερίνες Είναι κατά βάση σποροφάγα πουλιά. Παρόλα αυτά, σε περιόδους ο αυξάνονται οι διατροφικές τις ανάγκες για πρωτεΐνες, εντάσσουν ζωική πρωτεΐνη στη διατροφή τους, τρώγοντας καθημερινά μικρές ποσότητες εντόμων και σκουλικιών.
Επίσης, όταν το επιτρέπει η εποχή επιλέγει τρυφερά βλαστάρια, βότανα και φρούτα για να συμπληρώσει τη βάση για τη διατροφή, δηλαδή τους σπόρους.
Στο άρθρο μας για τη διατροφή των καρδερίνων μπορείτε να ενημερωθείτε αναλυτικά για το θέμα.
Αναπαραγωγή
Γεννάει δυο φορές, περίπου 4-6 λευκογάλαζα έως γαλαζοπράσινα αυγά την κάθε φορά, μια στο τέλος της άνοιξης και μια το καλοκαίρι, αφού πρώτα έχει μεγαλώσει τα μικρά της. Ποτέ δεν γεννάει στην ίδια φωλιά. Φτιάχνει πάντα καινούρια.
Κλωσάει για 14 μέρες τα αυγά και τους νεοσσούς τους φροντίζουν εξ' ίσου και οι δυο γονείς. αν και είναι δειλό πουλί, όταν κινδυνεύσουν τα μικρά της δεν τα εγκαταλείπει. Οι καρδερίνες είναι πουλιά που έχουν αγάπη και αλληλεγγύη μεταξύ τους, σπάνια φιλονικούν και πάντα αλληλοβοηθιούνται.
Φυσικοί της εχθροί, εκτός από τον άνθρωπο που με διάφορους τρόπους προσπαθεί να την αιχμαλωτίσει για να απολαύσει το κελάηδημά της, είναι τα διάφορα αρπακτικά πουλιά, όπως η κουκουβάγια, τα ποντίκια αλλά και τα φίδια.
Για τον αυτό λόγο, οι καρδερίνες προτιμούν να χτίζουν τη φωλιά τους σε ψηλά, μοναχικά δέντρα για να έχουν ευρύ οπτικό πεδίο και πάντα σε λεπτά εξωτερικά κλαδιά με πυκνή φυλλωσιά. Φτιάχνει την φωλιά της ανάμεσα σε διχάλες δέντρων με περισσή τέχνη χρησιμοποιώντας λεπτά κλαδάκια, φύλλα, ξερά λεπτά χόρτα και είναι η πιο γερή και περίτεχνη φωλιά από όλα τα πουλιά του είδους της.
Διατροφή
Οι καρδερίνες Είναι κατά βάση σποροφάγα πουλιά. Παρόλα αυτά, σε περιόδους ο αυξάνονται οι διατροφικές τις ανάγκες για πρωτεΐνες, εντάσσουν ζωική πρωτεΐνη στη διατροφή τους, τρώγοντας καθημερινά μικρές ποσότητες εντόμων και σκουλικιών.
Επίσης, όταν το επιτρέπει η εποχή επιλέγει τρυφερά βλαστάρια, βότανα και φρούτα για να συμπληρώσει τη βάση για τη διατροφή, δηλαδή τους σπόρους.
Στο άρθρο μας για τη διατροφή των καρδερίνων μπορείτε να ενημερωθείτε αναλυτικά για το θέμα.
Αναπαραγωγή
Γεννάει δυο φορές, περίπου 4-6 λευκογάλαζα έως γαλαζοπράσινα αυγά την κάθε φορά, μια στο τέλος της άνοιξης και μια το καλοκαίρι, αφού πρώτα έχει μεγαλώσει τα μικρά της. Ποτέ δεν γεννάει στην ίδια φωλιά. Φτιάχνει πάντα καινούρια.
Κλωσάει για 14 μέρες τα αυγά και τους νεοσσούς τους φροντίζουν εξ' ίσου και οι δυο γονείς. αν και είναι δειλό πουλί, όταν κινδυνεύσουν τα μικρά της δεν τα εγκαταλείπει. Οι καρδερίνες είναι πουλιά που έχουν αγάπη και αλληλεγγύη μεταξύ τους, σπάνια φιλονικούν και πάντα αλληλοβοηθιούνται.