Αντί να το πάρω μαζί μου στο αυτοκίνητο (απαράδεκτα αφελώς) το άφησα στο σκαλοπάτι ενός ξενοδοχείου και ζήτησα από την φίλη της που την συνόδευε να μου το προσέχει. Κάποια στιγμή η κυρία αφαιρέθηκε και ενώ έκανα όπισθεν και κοιτούσα από τα δεξιά τα όρια του αυτοκινήτου με τον τοίχο από δεξιά από την αριστερή πλευρά του αυτοκινήτου περάσανε δύο γνωστά κλεφτρόνια - χρήστες ουσιών του Ναυπλίου, είδαν το τσαντάκι και για 15 δεύτερα που αφαιρέθηκε η κυρία το αφαίρεσε η κοπέλα χρήστης.
Όταν τελείωσα με την διευκόλυνση και πήγα να πάρω το τσαντάκι μου ΤΟ ΤΣΑΝΤΑΚΙ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΦΤΕΡΑ.
ΕΥΤΥΧΩΣ από την κάμερα που είχε στο σημείο ο Ξενώνας "Nafplion 1841" ο Θεός να τον έχει καλά τον Αντώνη και χάρη στην παρατηρητικότητα του Ανθ/μου ΤΣΙΡΑΚΗ Παναγιώτη (γιατί η λήψη της κάμερας ήταν από πάνω και δεν φαινόντουσαν πρόσωπα ) τα «καλόπαιδα» βρέθηκαν και μου αποδόθηκαν όλα τα πράγματα μου.
Τέλος καλό όλα καλά , αφού πήγα στην κόλαση και γύρισα για έξι ώρες. Του Αγίου Αντωνίου εκείνη την ημέρα, Αντώνης ο ιδιοκτήτης της Πανσιόν, σαν εκείνη την ημέρα γιόρταζε ο συγχωρεμένος καλός φίλος και σειρά μου συνάδελφος Αντώνης που τόσο άδικα έφυγε το 2008, τι να πώ, άναψα ένα κερί για την ΤΥΧΗ και την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ που είχα.
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΘΕΡΜΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟΥ Τ.Α. ΝΑΥΠΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ...............ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΕΛΠΙΔΑ!!!!!!!!!!
Σας ευχαριστώ για την δημοσίευση
ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ιωάννης
