Ν.4039/2012
Άρθρο 9
Περισυλλογή και διαχείριση αδέσποτων ζώων συντροφιάς«1. Οι Δήμοι υποχρεούνται να μεριμνούν για την περισυλλογή και τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς, σύμφωνα με το παρόν άρθρο. Η αρμοδιότητα αυτή μπορεί να ασκείται και από συνδέσμους Δήμων, καθώς και από φιλoζωικές ενώσεις και σωματεία, αφού προηγηθεί σχετική έγγραφη συμφωνία με τον αρμόδιο Δήμο, ο οποίος έχει τη συνολική εποπτεία των αδέσποτων ζώων συντροφιάς εντός των διοικητικών του ορίων. Οι κατά τα ως άνω φιλοζωικές ενώσεις και σωματεία που εγκρίνονται από τον αρμόδιο Δήμο οφείλουν να διαθέτουν υποδομή, συνιστάμενη στην ύπαρξη κατάλληλων σχετικών εγκαταστάσεων ή οχημάτων μεταφοράς ζώων και ανθρώπινο δυναμικό με εμπειρία στο χειρισμό των ζώων. Με απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων καθορίζονται το είδος και ο αριθμός των εγκαταστάσεων και των οχημάτων, καθώς και η εμπειρία του ανθρώπινου δυναμικού, που πρέπει να διαθέτουν οι φιλοζωικές ενώσεις και τα σωματεία, για την άσκηση των αρμοδιοτήτων αυτής της παραγράφου.»
2. Για τον παραπάνω σκοπό κάθε Δήμος ή όμοροι ή συνεργαζόμενοι Δήμοι ιδρύουν και λειτουργούν δημοτικά ή διαδημοτικά κτηνιατρεία και καταφύγια αδέσποτων ζώων συντροφιάς επιτρεπομένης της συνεργασίας με ενδιαφερόμενα φιλoζωικά σωματεία και ενώσεις ή και εθελοντές φιλόζωους σε ιδιόκτητους ή μισθωμένους ή παραχωρούμενους από το Δημόσιο, την Περιφέρεια ή από ιδιώτες χώρους. Στους Δήμους είναι δυνατόν να παρέχεται και οικονομική ενίσχυση από δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς για τη δημιουργία και λειτουργία καταφυγίων. Τα καταφύγια αδέσποτων ζώων συντροφιάς αποτελούν χώρους προσωρινής παραμονής και περίθαλψης και η ίδρυση και λειτουργία τους διέπεται από τις ισχύουσες διατάξεις για τα ενδιαιτήματα ζώων του ν. 604/1977 και του π.δ. 463/1978. Ο έλεγχος τήρησης των όρων λειτουργίας τους ασκείται από την αρμόδια Γενική Διεύθυνση Περιφερειακής Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφέρειας, σύμφωνα με το άρθρο 12 του ν. 604/1977. Τα προβλεπόμενα από την παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου διοικητικά πρόστιμα καθορίζονται από 1.000 έως 10.000 ευρώ. «Υπό την εποπτεία των Δήμων, μπορούν να ιδρυθούν και να λειτουργούν καταφύγια ή και κτηνιατρεία αδέσποτων ζώων συντροφιάς και από φιλοζωικά σωματεία και ενώσεις, που διαθέτουν το κατάλληλο κτηνιατρικό
προσωπικό, τουλάχιστον έναν κτηνίατρο ανά 50 ζώα, την τεχνική υποδομή, τις εγκαταστάσεις και τον αναγκαίο εξοπλισμό, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 604/1977 και του π.δ. 463/1978, όπως ισχύουν.»
«3. Για την περισυλλογή των αδέσποτων ζώων συντροφιάς, συγκροτούνται συνεργεία από άτομα κατάλληλα εκπαιδευμένα και έμπειρα στην αιχμαλωσία ζώων συντροφιάς. Τα συνεργεία αυτά ελέγχονται για το έργο τους, ως προς τις επιτρεπόμενες μεθόδους σύλληψης και αιχμαλωσίας των ζώων αυτών, από κτηνίατρο της αρμόδιας υπηρεσίας Κτηνιατρικής του Δήμου και, όπου αυτή δεν έχει συσταθεί, από κτηνίατρο του Τμήματος Κτηνιατρικής της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της οικείας Περιφερειακής Ενότητας. Η εποπτεία και ο έλεγχος πραγματοποιείται βάσει ανάλυσης κινδύνου. Τη μέριμνα για την εκπαίδευση των ατόμων αυτών έχει ο οικείος Δήμος.»
«4. α) Τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς, που περισυλλέγονται, οδηγούνται τμηματικά στα υπάρχοντα καταφύγια αδέσποτων ζώων συντροφιάς, στα δημοτικά κτηνιατρεία ή, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, και σε ιδιωτικά κτηνιατρεία, που διαθέτουν την κατάλληλη υποδομή και μπορούν να φιλοξενήσουν προσωρινά και για εύλογο χρονικό διάστημα τα προς περίθαλψη ζώα, μέχρι την αποθεραπεία τους, υποβάλλονται σε κτηνιατρική εξέταση, στειρώνονται, σημαίνονται με ηλεκτρονική σήμανση ως αδέσποτα και καταγράφονται στη διαδικτυακή ηλεκτρονική βάση.
β) Αν διαπιστωθεί από την κτηνιατρική εξέταση ότι είναι τραυματισμένα ή πάσχουν από ιάσιμο νόσημα, υποβάλλονται στην κατάλληλη θεραπευτική αγωγή.
γ) Αν διαπιστωθεί από την κτηνιατρική εξέταση ότι είναι επικίνδυνα ζώα συντροφιάς ή ότι πάσχουν από ανίατη ασθένεια ή ότι είναι πλήρως ανίκανα να αυτοσυ-ντηρηθούν λόγω γήρατος ή αναπηρίας και η διατήρησή τους στη ζωή είναι πρόδηλα αντίθετη με τους κανόνες ευζωίας τους και αρνηθούν τα φιλοζωικά σωματεία της περιοχής να αναλάβουν τη φροντίδα, εποπτεία και τη διαδικασία υιοθεσίας τους, υποβάλλονται σε ευθανασία.»
Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο 9 του νόμου 4039/2012 οι δήμοι είναι υποχρεωμένοι να έχουν καταφύγιο για να μπορούν να περισυλλέξουν τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς μέσα στα οποία πρέπει να υπάρχει και να λειτουργεί και το δημοτικό κτηνιατρείο στο οποίο θα εξετάζονται όλα τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς που έχουν περισυλλεγεί απότ ο συνεργείο περισυλλογής που υποχρεούται να έχει ο δήμος και λαμβάνουν την κατάλληλη θεραπεία και μετά οδηγούνταια στον χώρο αποθεραπείας μέχρι να αποθεραπευτούν πλήρως και να είναι σε θέση να επιστρέψουν στο φυσικό τους περιβάλλον.
Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο 9 του νόμου 4039/2012 οι δήμοι είναι υποχρεωμένοι να έχουν καταφύγιο για να μπορούν να περισυλλέξουν τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς μέσα στα οποία πρέπει να υπάρχει και να λειτουργεί και το δημοτικό κτηνιατρείο στο οποίο θα εξετάζονται όλα τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς που έχουν περισυλλεγεί απότ ο συνεργείο περισυλλογής που υποχρεούται να έχει ο δήμος και λαμβάνουν την κατάλληλη θεραπεία και μετά οδηγούνταια στον χώρο αποθεραπείας μέχρι να αποθεραπευτούν πλήρως και να είναι σε θέση να επιστρέψουν στο φυσικό τους περιβάλλον.
Γιατί καταφύγιο και όχι απλά ένα δημοτικό κτηνιατρείο;
Στο καταφύγιο αδέσποτων ζώων συντροφιάς είναι δυνατό να υπάρξει ο κατάλληλος χώρος αποθεραπείας λόγο του μεγέθους του χώρου του καταφυγίου κάτι που στο δημοτικό κτηνιατρείο δεν είναι δυνατό να υπάρξει λόγο του περιορισμένου χώρου του δημοτικού κτηνιατρείου το οποίο προφανώς μπορεί να στεγάζεται ακόμη και σε πολυκατοικία που σημαίνει ότι δεν υπάρχιε επαρκής χώρος για την φιλοξενία των ζώων και αυτό αποτελεί ακόμη έναν λόγο λοιπόν που προτείνεται το καταφύγιο με δημοτικό κτηνιατρείο να βρίσκεται μέσα στις εγκαταστάσεις του και όχι ένα σκέτο απλό δημοτικό κτηνιατρείο.
Τώρα βέβαια υπάρχει και το θέμα του κόστους για την δημιουργία του καταφυγίου όμως και εδώ υπάρχει λύση γαιτί υπάρχουν προγράμματα ΕΣΠΑ τα οποία επιδοτούν τους δήμους και επιπλέον μπορεί το καταφύγιο να είναι διαδημοτικό δηλαδή να δημιουργηθεί από όμορους ή και συνεργαζόμενους δήμους που σημαίνει ότι το κόστος θα μοιραστεί εξίσου στον κάθε δήμο που συμμετέχει στην δημιουργία του διαδημοτικού καταφυγίου αδέσποτων ζώων συντροφιάς όπως προβλέπει και το άρθρο 9 παράγραφος 2 του ν.4039/2012.
