Παρέμεινε τρεις μέρες και επισκέφθηκε την πόλη, τα φρούριά της και τις κοντινές αρχαιολογικές τοποθεσίες.
Στην εφημερίδα του “Αυγή” των Παρισίων δημοσίευσε στις 7 Φεβρουαρίου 1893:
Η εφημερίδα ΑΥΓΗ (L’AURORE) σε φύλλο του 1897
Ναύπλιο (Ανώνυμος) 1900
“Όταν εκ της κορυφής του βράχου του Παλαμηδίου, όπου ανέρχεται τις δια χιλιοβάθμου κλίμακος, απεκαλύφθη έμπροσθέν μου η όλη Αργολική πεδιάς κεκλεισμένη εντός των ορέων, όπου χορεύουν, όλαι της ίριδος αι ακτίνες, από της Τίρυνθος μέχρι των Μυκηνών, και από των Μυκηνών μέχρι της Λαρίσης (της Ακροπόλεως του Άργους) με όλα τα Πελασγικά αυτής φρούρια, όταν κατέπιον με ανοικτά όμματα την θάλασσαν και τον ουρανόν, αμφότερα κυανά συγκεχυμένα εις κινητήν φωτόκονιν, ούτε η μικρά πλέον πόλις, η λευκή, η συσσωρεύουσα, τας παραδόξους αυτής οικοδομάς εις την ράχιν του απορρόγος βράχου, ούτε το πολεμικόν φρούριον, το οποίον με περιέζωνεν, ούτε το μικρόν δυσδιάκριτον νησίδιον του Μπουρτζίου, ηδύνατο να συγκρατήσωσι πλέον τα βλέμματά μου. Μόνο όταν επεσκέφθην τον λιμένα (αντικρύζων τους εν τω Μπουρτζίω κρατουμένους δημίους) εδοκίμασα πάλιν το συναίσθημα του αγρίου και χαμερπούς δράματος του θανάτου, δια του οποίου ο νεώτερος πολιτισμός ατιμάζει τα μέρη ταύτα τα οποία είδον ζωντανάς τα αρχαίας τραγωδίας.”
Περισσότερα για τον Ζώρζ Κλεμανσώ ΕΔΩ
Στην εφημερίδα του “Αυγή” των Παρισίων δημοσίευσε στις 7 Φεβρουαρίου 1893:
“Όταν εκ της κορυφής του βράχου του Παλαμηδίου, όπου ανέρχεται τις δια χιλιοβάθμου κλίμακος, απεκαλύφθη έμπροσθέν μου η όλη Αργολική πεδιάς κεκλεισμένη εντός των ορέων, όπου χορεύουν, όλαι της ίριδος αι ακτίνες, από της Τίρυνθος μέχρι των Μυκηνών, και από των Μυκηνών μέχρι της Λαρίσης (της Ακροπόλεως του Άργους) με όλα τα Πελασγικά αυτής φρούρια, όταν κατέπιον με ανοικτά όμματα την θάλασσαν και τον ουρανόν, αμφότερα κυανά συγκεχυμένα εις κινητήν φωτόκονιν, ούτε η μικρά πλέον πόλις, η λευκή, η συσσωρεύουσα, τας παραδόξους αυτής οικοδομάς εις την ράχιν του απορρόγος βράχου, ούτε το πολεμικόν φρούριον, το οποίον με περιέζωνεν, ούτε το μικρόν δυσδιάκριτον νησίδιον του Μπουρτζίου, ηδύνατο να συγκρατήσωσι πλέον τα βλέμματά μου. Μόνο όταν επεσκέφθην τον λιμένα (αντικρύζων τους εν τω Μπουρτζίω κρατουμένους δημίους) εδοκίμασα πάλιν το συναίσθημα του αγρίου και χαμερπούς δράματος του θανάτου, δια του οποίου ο νεώτερος πολιτισμός ατιμάζει τα μέρη ταύτα τα οποία είδον ζωντανάς τα αρχαίας τραγωδίας.”
Περισσότερα για τον Ζώρζ Κλεμανσώ ΕΔΩ
Πηγή: nafplio.wordpress.com
