"Αξιότιμοι κύριοι και κυρίες του συλλόγου διδασκόντων του …. δημοτικού Σχολείου ….., αγαπητοί μου διδάσκαλοι , με την παρούσα επιστολή μου , η οποία θα επιθυμούσα να αναγνωστεί ει δυνατόν ενώπιον της ολομελείας του συλλόγου σας, θα ήθελα να διαμαρτυρηθώ και να δηλώσω αρμοδίως σε εσάς τα ακόλουθα:
Τα κάτωθι αναφερόμενα , τα οποία και ανυποκρίτως εύχομαι τουλάχιστον να προκαλέσουν τον προβληματισμό σας , αφορούν στα της φερομένης ως «δράσης» με τον τίτλο «Η τσάντα στο σχολείο» η οποία περιγράφεται στην εγκύκλιο 7/219218/Δ1 της 13/12/2017 του Υπουργείου Παιδείας. Σύμφωνα δε με το ενημερωτικό –επεξηγηματικό σημείωμα το οποίο μας διαβιβάστηκε με τα παιδιά μας ,….. «Η παραμονή της τσάντας στο σχολείο, δεν αποτελεί μια συμβολική παρέμβαση, αλλά επιδιώκεται οι μαθητές και οι μαθήτριες να μην ασχολούνται με την προετοιμασία μαθημάτων κατά τη διάρκεια αυτού του Σαββατοκύριακου”. …… «η δράση υλοποιείται με σεβασμό στις ανάγκες της παιδικής ηλικίας, με γνώμονα την πολύπλευρη ανάπτυξη των παιδιών της σχολικής ηλικίας (συναισθηματική, κοινωνική και ψυχοκινητική) και με σκοπό να υποστηρίξει ουσιαστικά τον μειωμένο χρόνο δημιουργικής επαφής και επικοινωνίας γονέων – παιδιών” και επιπλέον “η συγκεκριμένη δράση συμβάλλει σε μια γενικότερη επανεκτίμηση της σημασίας και του ρόλου των εργασιών στο σπίτι σε σχέση με τον ελεύθερο χρόνο των μαθητών και των μαθητριών».
Ειλικρινά , σας δηλώνω ότι η έκπληξή μου ήταν τεράστια στην πρώτη ανάγνωση της ως άνω αναφερομένης εγκυκλίου και του επεξηγηματικού της σημειώματος ! Στην δεύτερη ανάγνωση που επακολούθησε ,δεν σας κρύβω πως με κυρίευσε η θλίψη !
Και τα συναισθήματά μου , πηγάζουν αρχικά από την ιλαροτραγική κατ εμέ , εκ πρώτης όψεως φαινομένη προχειρότητα και από μια ιδεοληπτική -ψευδεπίγραφα ιδιοφυή- προσπάθεια , να κομιστεί ένας ξενόφερτος νεωτερισμός, που θα συμβάλει στην «πολύπλευρη ανάπτυξη των παιδιών».
Αν προσπαθήσουμε όμως να εμβαθύνουμε στις αιτίες που προκαλούν αυτές τις «ρηξικέλευθες» για τους εμπνευστές τους «δράσεις» , θα έρθουμε αντιμέτωποι με μια θλιβερή κρατιστική, τολμώ να πω και απολυταρχική αντίληψη χειραγώγησης , όχι μόνο των παιδιών μα και των γονέων τους !
Γιατί παμφίλτατοι κύριοι διδάσκοντες , δεν αρκέστηκε το Υπουργείο να σας προτρέψει –ως θα όφειλε – ένα Σαββατοκύριακο τον μήνα, να μην δίνετε εργασίες και ασκήσεις, αλλά «αμπαρώνει» τις τσάντες με το περιεχόμενό τους στα σχολεία ; Προσωπική εκτίμησή μου είναι , ότι όπως καταστρατηγήθηκε και γελοιοποιήθηκε ο παλαίφατος και ιερός θεσμός της Αριστείας , έτσι γίνεται και προσπάθεια να υποβαθμιστεί και να αδρανοποιηθεί , η όποια διάθεση φιλομάθειας ! Κλειδωμένη η τσάντα , κλειδωμένη εντέχνως και η όποια ροπή του παιδιού προς την μάθηση , προς την κάλυψη των μαθησιακών κενών , προς την φωτισμένη γνώση . Και όλα αυτά όχι σε μια εν συνόλω αμελητέα χρονική διάρκεια , αλλά στο ¼ ήτοι στο 25% των Σαββατοκύριακων εκάστου μηνός ! Το πλέον εξοργιστικό όμως στο περιεχόμενο της άνω «δράσης»: Θεωρούν οι εμπνευστές της και συνακολούθως οι συναυτουργοί υλοποιητές της ( έστω και πολλάκις ανεπιγνώστως ) τους γονείς των παιδιών , εξ ορισμού ακατάλληλους να διαχειριστούν τον ελεύθερο χρόνο του Σαββατοκύριακου και έτσι εφηύραν το κλείδωμα της τσάντας, για να τους παρακινήσουν δήθεν στην ορθολογική και ωφέλιμη για τα παιδιά διαχείριση του χρόνου τους …. Επιδιώκεται σαν να λέμε, όχι μόνο η , ενίοτε εγκληματικά στρεβλή , γνωστική καθοδήγηση ( βλ.παραδείγματα με τα σύγχρονα βιβλία Θρησκευτικών –Γλώσσας-Ιστορίας) αλλά και ο έλεγχος του πότε θα μελετούν και του πότε δεν θα μελετούν τα παιδιά τα μαθήματά τους ! Λυπάμαι που για μια ακόμη φορά παρατηρώ ένα κράτος, να προσπαθεί να βεβηλώσει και να νοθεύσει , με τρόπο στ αλήθεια ιδιαιτέρως λανθάνοντα , την αυτεξουσιότητα και τον πανίερο θεσμό της οικογένειας , ο οποίος μας κληροδοτήθηκε και ουδέποτε μας δανείστηκε έξωθεν . Βέβαια από έξω δανειζόμασταν πάντα την τελική «δράση» και όχι ό,τι προηγείται αυτής ! Του σχεδιασμού δηλαδή εν προκειμένω του εκπαιδευτικού συστήματος και προγράμματος, με γνώμονα τον παραγωγικό και ωφέλιμο ελεύθερο χρόνο και όχι μόνο την «επίταξη» της σχολικής τσάντας και του περιεχομένου της για 48 ώρες κάθε μήνα !
Φυσικά η παραπάνω «δράση» , πέραν των κρυφίων ήδη εκτεθέντων ηθικών και παιδαγωγικών, έχει και προεκτάσεις νομικής φύσεως , καθώς θα μπορούσε αυτός ο περιορισμένα χρονικά «αναγκασμός» , να καλύψει κάποιες πτυχές της αντικειμενικής υποστάσεως , της Υφαιρέσεως του Π.Κ. και να θεωρηθεί ως μια οιονεί καταστρατήγηση του συνταγματικώς και ποινικώς προστατευομένου εννόμου αγαθού της ιδιοκτησίας. Αλλά θεωρώ ότι εν προκειμένω αυτό είναι ένα ζήτημα ήσσονος σημασίας .
Σε ένα «παζλ , σε ένα «μωσαϊκό» αποδόμησης αξιών και αρχών , σε ένα σύνολο , έστω και εκ του προχείρου , εξυφασμένων αλγεινών « δράσεων» , η παραπάνω «ψηφίδα» ίσως περάσει για τους περισσοτέρους απαρατήρητη . Όπως περνούν σχεδόν σιγηλά και ανεμπόδιστα και τόσες άλλες ( βλ. «παρωδία» με το φετινό πρόγραμμα εορτασμού-αργίας των Τριών Ιεραρχών ) . Είμαι βέβαιος, ότι η συντριπτική πλειονότητα των αναγνωστών και των ακροατών της παρούσης επιστολής , ήδη χαμογελούν με συγκατάβαση οικτίροντας τον τρομολάγνο συντάκτη της, για όσα απίθανα σοφίστηκε επειδή «αφήσαμε λίγο λάσκα τα λουριά» . Δεν συζητάω για τα παιδιά που στα σίγουρα καθολικά θα τον αποδοκιμάσουν γιουχάροντας…
Παρακαλώ όμως, σε συνέχεια των ανωτέρω , να επιτραπεί στο παιδί μου τις υπόλοιπες προγραμματισμένες έως του τέλους του σχολικού έτους Παρασκευές , να πάρει από το σχολείο του την τσάντα του .
Σφαλίστε αγαπητοί και πολυσέβαστοί μου δάσκαλοι –γνωρίζω πολλούς από εσάς που διαχρονικά το ποιούν- σφαλίστε το ανιστόρητο , το αρνησίθεο , το κακόδοξο , το ξενομανές , το οκνηρό, το πρόχειρο , το ανέμπνευστο και ξεκλειδώστε επιτέλους τις ακόμα ζωντανές ψυχές των παιδιών μας !
Να πετάξουν θέλουν , έστω και με μια τσάντα στον ώμο τους ! "
Με εκτίμηση
Επαμεινώνδας Δ. Σκοπετέας
