Έχει υποστηριχτεί ότι είναι μόνο 1300 ετών, αλλά δεν υπάρχουν επικείμενες αποδείξεις που να στοιχειοθετούνται από ορισμένους οργανισμούς του ιστορικού ακαδημαϊκού χώρου. Επιπλέον, δεν προσφέρουν καμία πραγματική λογική εξήγηση για την ύπαρξη αυτού του αρχαιολογικού χώρου, τους λόγους της εγκατάλειψής του αλλά και της κατασκευής του.
Αν και υπάρχουν λίγα στα χέρια μας για να προχωρήσουμε, ορισμένες ομάδες με περιοριστικές πρακτικές μάθησης, θα ήθελαν να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει ότι αυτή η περίπλοκη περιοχή χτίστηκε μόλις πριν από περίπου 1000 χρόνια . Άλλες ομάδες αμφισβητούν όχι μόνο τις πρακτικές αλλά και τα ίδια συμπεράσματα.
Ο λόγος για το Por-Bajin, ένα τεχνητό, ανθρωπογενές νησί των 3.5 εκταρίων. Βρίσκεται σε μια απομακρυσμένη, ανώνυμη λίμνη της Σιβηρίας, ανάμεσα στις εκτάσεις Sayan και Altai, περίπου 3.800 χιλιόμετρα από τη Μόσχα κοντά στα σύνορα της Μογγολίας. Ο χώρος ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1891 και ο σκοπός του νησιού δεν έχει εξηγηθεί ακόμα.
Μια διεξοδική αρχαιολογική εξερεύνηση έλαβε χώρα το 2007, με αρχαιολόγους να ανακαλύπτουν πήλινα δισκία ανθρώπινων ποδιών και ξεθωριασμένα έγχρωμα σχέδια πάνω σε γύψο. Αυτά χρησιμοποιήθηκαν στη συνέχεια για την χρονολόγηση της περιοχής επιτρέποντας στους εμπειρογνώμονες να πουν με ανακούφιση ότι το νησί χτίστηκε κατά την περίοδο του Uighur Khaganate, δηλαδή μεταξύ 744 και 840 μ.Χ.
Την περίοδο εκείνη υπολογίζεται και η ξυλεία, οι κορμοί δέντρων που χρονολογούνται κατά το 770-790 μ.Χ. – την εποχή που ο αυτοκράτορας Bö-gü¸ έφερε τη θρησκεία του Μανιχαϊσμού υπό την επιρροή της Κίνας, η οποία έπειτα την έκανε επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας του Uighur. Κατά συνέπεια, το μέρος υποστηρίζεται ότι μπορεί να αξιοποιήθηκε για μοναστικούς λόγους, ή ως αυτοκρατορικό παλάτι.
Ωστόσο, όπως ενδεχομένως να αντιλαμβάνεστε τα ευρήματα δεν αποτελούν μέρος του νησιού, δεν αποτελούν κομμάτι του καθώς, κάλλιστα μπορούν να έχουν μεταφερθεί επάνω σε αυτό, πολλούς αιώνες αργότερα από την κατασκευή του. Το ίδιο ισχύει και για τα δέντρα.
Τέτοια στοιχεία δεν φαίνεται να μπήκαν ούτε καν στο σκεπτικό να εξεταστούν, πόσο μάλλον με υπαρκτές μεθόδους χρονολόγησης όπως του άνθρακα 14, της θερμοφωταύγειας ή και άλλες.
Η απόρριψη και η κριτική είναι εύκολο πράγμα. Το δύσκολο είναι να δώσει κάποιος μία σαφή εξήγηση σχετικά με τα κίνητρα της κατασκευής ενός τέτοιου φρουρίου, σε ένα τόσο μοναχικό μέρος, τόσο μακριά από τις εμπορικές διαδρομές, μακριά από τον κοντινότερο πολιτισμό. Κανείς επιστήμονας, ούτε ένας εμπειρογνώμονας, δεν έχει καταφέρει να πει σε τι χρησίμευε η δαιδαλώδη μορφή του, ούτε να αποκωδικοποιήσει τα σχέδια που βρέθηκαν, τις παράξενες τοιχογραφίες ή τις γιγάντιες ξύλινες πύλες.
Όπως συμβαίνει με πολλά άλλα σύγχρονα και μέχρι τώρα ανεξήγητα ερείπια σε όλο τον κόσμο, οι μόνες αρχαιολογικές εκτάσεις που προτιμά περισσότερο η ακαδημαϊκή κοινότητα να εξετάσει, είναι εκείνες που εμπίπτουν σε γνωστά χρονολογικά πλαίσια. Περιοχές ή ευρήματα που μπορεί να ξεφεύγουν από αυτά τα όρια, που οι ίδιοι έχουν θέσει, αγνοούνται ή/και καταστρέφονται.
Άραγε, υπάρχει κάτι επιλήψιμο σε αυτές τις διαδικασίες, ή αποτελούν φαντασίες όσων λατρεύουν τα μυστήρια και τις πιθανές λύσεις τους πέρα από τα πραγματικά και τα δεδομένα στοιχεία;
Τον χώρο επισκέφθηκε ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν με τον πρίγκιπα Αλβέρτο του Μονακό το 2007. Είχε δηλώσει τότε: «Έχω πάει σε πολλά μέρη, έχω δει πολλά πράγματα, αλλά δεν έχω δει ποτέ κάτι τέτοιο».
Πηγή:diadrastika
