Το ντοκιμαντέρ θα παρουσιαστεί με δύο προβολές στην Αίθουσα ΦΡΙΝΤΑ ΛΙΑΠΠΑ το Σάββατο 10 Μαρτίου (18:00) και την Κυριακή 11 Μαρτίου (15:30)
ΣΥΝΟΨΗ
Μετά το σοκ των μνημονίων διαφαίνεται πως η ελληνική κοινωνία επιχειρεί να ξεπεράσει τον παλιό εαυτό της. Αναστοχάζεται το παρελθόν προσβλέποντας σε μια νέα πνευματικότητα της καθημερινής ζωής όπου η αλληλεγγύη παίζει καθοριστικό ρόλο.
Ένας ολόκληρος κόσμος που παλεύει να κοιτάξει μπροστά.
Μετά το σοκ των μνημονίων διαφαίνεται πως η ελληνική κοινωνία επιχειρεί να ξεπεράσει τον παλιό εαυτό της. Αναστοχάζεται το παρελθόν προσβλέποντας σε μια νέα πνευματικότητα της καθημερινής ζωής όπου η αλληλεγγύη παίζει καθοριστικό ρόλο.
Ο ένας ψάχνει τον άλλο για να πάρει και να δώσει όσα ξέρει και μπορεί, για να ανοιχτεί συνεργατικά σε καινούρια εργασιακά εγχειρήματα, για να συνταξιδέψει φιλικά, ερωτικά…
Με βάση τις ραδιοφωνικές διαδικτυακές εκπομπές ενός δικτύου αλληλεγγύης ανοιγόμαστε σε χαρακτηριστικά πρόσωπα, πράξεις, γεγονότα του 2017.
Το μουσείο αφής που βοηθάει να επικοινωνήσουν άνθρωποι τυφλοί με το χώρο της τέχνης, ερασιτεχνικός θίασος από ανέργους-αστέγους-εργαζόμενους-απεξαρτημένους-πρόσφυγες κ.λπ., θέατρο προσωπικού αναστοχασμού σε φυλακισμένους, γυμνάσιο που αναστοχάζεται την ιστορία του τόπου του, μουσικό σχολείο που επισκέπτεται δομή υποδοχής και ένταξης προσφύγων, το άνοιγμα των σχολείων στην κοινωνία με ευθύνη των δασκάλων, μαθήματα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας σε πρόσφυγες, εργαστήριο κατασκευής τσαντών από σωσίβια προσφύγων και μεταναστών που διευκολύνει συμβολικά την ένταξή τους στη νέα καθημερινότητά τους, ένα βιβλίο του Στρατή Τσίρκα ως “μέσο” αλληλεγγύης, Σύρος μετανάστης, μουσικός και ψάλτης σε ορθόδοξη εκκλησία, τα προβλήματα σε ένα χώρο υποδοχής προσφύγων στη Λέσβο, μια γιορτή Κογκολέζων μεταναστών ως ικεσία για παραχώρηση ασύλου στην Ελλάδα, μαθήματα κολύμβησης σε πρόσφυγες από εθελοντές ναυαγοσώστες, η δημιουργία ενός πρωτοσέλιδου της μοναδικής μεγάλης συνεταιριστικής εφημερίδας, αγροτοδιατροφικός συνεταιρισμός κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας, αλλά κι ένας άλλος υψηλής τεχνολογίας, ειδική κλωστοϋφαντουργία που λειτουργεί ανελλιπώς από τον 19ο αιώνα και έχει “υιοθετηθεί” σήμερα από το Μουσείο Μπενάκη ως εγχείρημα Μπαουχάουζ…
Το μουσείο αφής που βοηθάει να επικοινωνήσουν άνθρωποι τυφλοί με το χώρο της τέχνης, ερασιτεχνικός θίασος από ανέργους-αστέγους-εργαζόμενους-απεξαρτημένους-πρόσφυγες κ.λπ., θέατρο προσωπικού αναστοχασμού σε φυλακισμένους, γυμνάσιο που αναστοχάζεται την ιστορία του τόπου του, μουσικό σχολείο που επισκέπτεται δομή υποδοχής και ένταξης προσφύγων, το άνοιγμα των σχολείων στην κοινωνία με ευθύνη των δασκάλων, μαθήματα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας σε πρόσφυγες, εργαστήριο κατασκευής τσαντών από σωσίβια προσφύγων και μεταναστών που διευκολύνει συμβολικά την ένταξή τους στη νέα καθημερινότητά τους, ένα βιβλίο του Στρατή Τσίρκα ως “μέσο” αλληλεγγύης, Σύρος μετανάστης, μουσικός και ψάλτης σε ορθόδοξη εκκλησία, τα προβλήματα σε ένα χώρο υποδοχής προσφύγων στη Λέσβο, μια γιορτή Κογκολέζων μεταναστών ως ικεσία για παραχώρηση ασύλου στην Ελλάδα, μαθήματα κολύμβησης σε πρόσφυγες από εθελοντές ναυαγοσώστες, η δημιουργία ενός πρωτοσέλιδου της μοναδικής μεγάλης συνεταιριστικής εφημερίδας, αγροτοδιατροφικός συνεταιρισμός κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας, αλλά κι ένας άλλος υψηλής τεχνολογίας, ειδική κλωστοϋφαντουργία που λειτουργεί ανελλιπώς από τον 19ο αιώνα και έχει “υιοθετηθεί” σήμερα από το Μουσείο Μπενάκη ως εγχείρημα Μπαουχάουζ…
Κι όμως δίπλα σε ολα αυτά διακρίνεται στις ιδιωτικές ζωές των ανθρώπων η απεγνωσμένη, αγωνιώδης αναζήτηση συντρόφου και φίλου.
Ένας ολόκληρος κόσμος που παλεύει να κοιτάξει μπροστά.
