Οι ελληνικές ταινίες που διαγωνίζονται στο διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (βίντεο)

Δέκα ντοκιμαντέρ αποτελούν το φετινό διεθνές διαγωνιστινιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Είναι οι πρώτες ή οι δεύτερες ταινίες των δημιουργών τους.

Δύο από αυτές είναι ελληνικές, είναι αρκετά διαφορετικές αποδεικνύοντας την πληθωρικότητα και την ποικιλία του φετινού προγράμματος.

Κάθε χρόνο στις 31 Ιουλίου, οι «δεκαπεντάρηδες»επιστρέφουν στα κελιά της ανενεργής Μονής της Κοίμησης της Θεοτόκου, στο νότιο άκρο της Θηρασιάς, απέναντι από την Σαντορίνη. Είναι ένα διά βίου τάμα στην Παναγία. Για δύο εβδομάδες όσοι έχουν κάνει τάμα, προσεύχονται και κάνουν διάφορες δουλειές στη μονή. Αυτό κέντρισε την προσοχή του Ζαχαρία Μαυροειδή και της Ζωής Μαντά, οι οποίοι αποτύπωσαν τον εφήμερο μικρόκοσμό των «δεκαπεντάρηδων» στο ντοκιμαντέρ «Στο σώμα της».

«Το πρώτο πράγμα που μας κέντρισε ήταν η πρωτοφανής φωτογένεια του μέρους. Είναι ένα πανέμορφο τοπίο, ένας πανέμορφος ναός, αυτό το κυκλαδίτικο γλυπτό, αρχιτεκτόνημα στην κορυφή του βράχου, με τη θέα. Σίγουρα ομως, πολύ σύντομα, αυτό που μας κράτησε ήταν οι ανθρώπινες σχέσεις, οι άνθρωποι και οι προσωπικότητες που βρήκαμε εκεί πέρα και σε ένα ίσως ακόμη πιο βαθύ επίπεδο ήρθαμε κοντά με δύο τρεις γυναίκες ηλικιωμένες που ήταν λίγο σαν να βρίσκουμε τις γιαγιάδες μας», υπογραμμίζει ο σκηνοθέτης, Ζαχαρίας Μαυροειδής.

Στο «Obscurro Barroco», η Ευαγγελία Κρανιώτη εστιάζει στην πόλη του Ρίο και στο στοιχείο της μεταμόρφωσης του ανθρώπινου σώματος σε προσωπικό αλλά και κοινωνικό επίπεδo. Κεντρικό θέμα της η έννοια της ταυτότητας, του φύλου. Αφηγήτρια της ταινίας είναι η τρανσέξουαλ Λουάνα Μουνίζ, μία από τις σημαντικότερες ακτιβίστριες της Βραζιλίας. Το ντοκιμαντέρ έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Πανόραμα της φετινής Μπερλινάλε. Απέσπασε εκεί το βραβείο της Επιτροπής των Teddy Awards.

«Το "Obscurro Barroco" ξεκίνησε από την επιθυμία μου να αποτίσω φόρο τιμής στην πόλη που με ώθησε στην κινηματογράφηση, που είναι το Ρίο ντε Τζανέιρο.

Είναι ένα διπλό πορτραίτο, της πόλης και των κατοίκων της. Στην αρχή, στη σύλληψή του ήταν καθαρά εικαστικό και έπειτα εξελίχθηκε σε πιο κινηματογραφική δομή πάνω σε μια πόλη που μεταμορφώνεται συνέχεια», τονίζει η σκηνοθέτις Ευαγγελία Κρανιώτη.