Η γειτονική Τουρκία οδεύει, αργά αλλά σταθερά, σε μια αυτοκαταστροφική πορεία υπό τον ασφυκτικό έλεγχο ενός νεόπλουτου, μεγαλομανή και αυταρχικού ανθρώπου ο οποίος ζει μέσα στην χλιδή των παλατιών και των νέο-οθωμανικών του φαντασιώσεων.
Οι ακραίοι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιεί για τους περισσότερους ηγέτες Δύσης και Ανατολής στοχεύουν στην «αντιστάθμιση» των χαρακτηρισμών που αφορούν τον ίδιο: «Απατεώνας δικτάτορας» (Κεμάλ Κιλιντσντάρογλου, Αρχηγός Τουρκικής αξιωματικής αντιπολίτευσης, 16/1/2016), «Φασίστας δικτάτορας» (Μπουλέντ Τεζκάν, εκπρόσωπος Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος –CHP, 30/10/2017), «Φρικτός ψυχασθενής» (Ενές Καντέρ, Τούρκος μπασκετμπολίστας του ΝΒΑ, 26/2/2018), «Χασάπης» (Μπενιαμίν Νετανιάχου, πρωθυπουργός Ισραήλ, 2/4/2018), «Λήσταρχος» (πρωθυπουργός Κοσσόβου Ραμούς Χαραντινάι, 6/4/2018), «Τρελός» (Πάνος Καμένος, Έλληνας ΥΠΕΘΑ, 2/4/2018).
Φυσικά υπάρχουν πολλές άλλες δηλώσεις επισήμων από τα Βαλκάνια, την Ευρώπη, την Αμερική, την Μέση Ανατολή, την Αμερική και την Ασία που «στολίζουν» δεόντως τον σύγχρονο Μουσολίνι της Τουρκίας.
Η απίστευτη υστερία που επιδεικνύει η επίσημη Τουρκία, μακριά από τα προβλήματα και τις επιδιώξεις μιας πολύ σημαντικής μερίδας της Τουρκικής κοινωνίας, είναι το χαρακτηριστικό των μεγάλων αδιεξόδων που παράγει αυτή η αχαλίνωτη νέο – οθωμανική μεγαλομανία του καθεστώτος «ενός ανδρός» που έχει επιβληθεί στην γειτονική Τουρκία.
Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι οι τυμπανοκρουσίες για τον μεγάλο «Τουρκικό θρίαμβο» στην πόλη Αφρίν. Θα κρατούσε τρείς μόλις ώρες, αλλά κράτησε παραπάνω από δύο μήνες, επιτεύχθηκε με ένα εξαιρετικά υψηλό «φόρο αίματος» και υλικών απωλειών και μάλιστα αφού «αποσύρθηκαν» οι Κουρδικές δυνάμεις.
Και ενώ οι θριαμβολογίες που μαγεύουν τον αμόρφωτο όχλο της ανατολής συνεχιζόταν και διανθιζόταν με τους «επόμενους στόχους» της νέο-οθωμανικής Τουρκίας, έρχεται ξαφνικά η διαρροή μιας «συζήτησης» του Ρώσου ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρώφ με δημοσιογράφους (Δευτέρα 9 Απριλίου 2018) κατά την διάρκεια της οποίας είπε πως η Τουρκία πρέπει να επιστρέψει το Αφρίν στην διοίκηση της Συριακής κυβέρνησης! Είχε προηγηθεί ο Ιρανός πρόεδρος Χασάν Ρουχανί ο οποίος συμμετείχε στην τριμερή συνάντηση της Άγκυρας (4 Απριλίου 2018) και ο οποίος κάλεσε την Τουρκία «να παραδώσει την πόλη Αφρίν στις Συριακές δυνάμεις».
Σύμφωνα λοιπόν με τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων, ο Σεργέι Λαβρώφ είπε τα εξής: «Ο Πρόεδρος Ερντογάν δεν είπε ποτέ ότι η Τουρκία έχει σκοπό να πραγματοποιήσει κατοχή στο Αφρίν. Πάντοτε πορευόμαστε µε βάση το γεγονός ότι ο ευκολότερος δρόμος για την ομαλοποίηση της κατάστασης στο Αφρίν –τώρα που οι εκπρόσωποι της Τουρκίας λένε ότι οι βασικοί τους στόχοι εκεί επιτεύχθηκαν– είναι να επιστραφεί η περιοχή στον έλεγχο της Συριακής κυβέρνησης».
Ο παγωμένος αέρας της Ρωσικής διπλωματίας κυριολεκτικά «μούδιασε» ολόκληρη την Τουρκία. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάνε έσπευσε, για αντιπερισπασμό, να τηλεφωνήσει στον Ρώσο ομόλογο του Βλαντίµιρ Πούτιν για να «εκφράσει την ανησυχία του για τις επιθέσεις εναντίον της Ντούµα και της ανατολικής Γούτα». Ο αντιπρόεδρος της Τουρκικής κυβέρνησης, το ίδιο βράδυ, προσπάθησε να μειώσει την σημασία του θέματος: «Οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν βρίσκονται στο Αφρίν σαν κατακτητές. Δεν θα παραμείνουν. Μόλις βρεθεί η πολιτική λύση για την περιοχή, η κατάσταση θα διαμορφωθεί σύμφωνα με την λύση αυτή» προσθέτοντας στο ίδιο πνεύμα του Προεδρικού τηλεφωνήματος: «Στην ανατολική Γούτα χρησιμοποιήθηκαν χημικά όπλα - είναι σίγουρο!».
Ο ίδιος όμως ο Ταγίπ Ερντογάν έσπευσε να διακηρύξει χωρίς περιστροφές τα νεφελώδη σχέδια που έχει για την Συρία: «Ξέρουμε πολύ καλά σε ποιον θα παραδώσουμε την Αφρίν. Πρώτα, ας μιλήσουμε για την παράδοση στην Συρία των περιοχών που ελέγχονται από άλλες χώρες. Όταν έρθει ο καιρός, θα δώσουμε την Αφρίν στον λαό της Αφρίν αλλά η ώρα αυτή εξαρτάται από εμάς, εμείς θα την προσδιορίσουμε, όχι ο κ. Λαβρόφ».
Με άλλα λόγια, η «συμμαχία» Ρωσίας – Τουρκίας – Περσίας πάσχει σοβαρά από αντικρουόμενα συμφέροντα που δεν μπορούν πλέον να κρυφτούν πίσω από μεγαλοπρεπείς παραστάσεις με πράσινα άλογα, όταν οι δύο ισχυρότεροι ζητούν από τον τρίτο, δηλαδή την Τουρκία, να παραδώσει την «κατακτηθείσα» πόλη Αφρίν στον κατά Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν «Σφαγέα» (5/5/2013) και «Δολοφόνο» 5/4/2017) Μπάσαρ Αλ Άσσαντ!
Στην μαρτυρική Κύπρο οι Τούρκοι υποτίθεται ότι «ψάχνουν πολιτική λύση» εδώ και 44 χρόνια. Στην πόλη Αφρίν που «κατέλαβαν» μόλις τώρα, θα ψάχνουν πολύ περισσότερα!
Μέσα στο τοπίο αυτό, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της 9ης προς την 10η Απριλίου 2018 Τουρκικό ελικόπτερο πραγματοποίησε χαμηλή πτήση πλησίον της νήσου Ρω. Αναγνωρίστηκε ηχητικά από την φρουρά του νησιού και «έγινε χρήση προειδοποιητικών πυρών σε ασφαλή τομέα. Η αποχώρηση του ιπτάμενου μέσου από την περιοχή έγινε αντιληπτή από την Μεγίστη», σύμφωνα με το σχετικό σήμα της ΑΣΔΕΝ. Για πρώτη φορά εδώ και πάρα πολλά χρόνια, οι Έλληνες έριξαν «προειδοποιητικές βολές» στον επίδοξο νεόπλουτο και μεγαλομανή εισβολέα που περιφέρεται, αν και «Πρόεδρος Δημοκρατίας», με στρατιωτικές στολές αποδεικνύοντας στην πράξη την κατά τον Ενές Καντέρ ψυχασθένεια του.
Την Τρίτη 10 Απριλίου 2018 η Τουρκική λίρα έκανε ένα ακόμα αρνητικό ρεκόρ, αφού η ισοτιμία της με το Ευρώ ξεπέρασε τις 5 Τουρκικές λίρες και με το δολάριο τις 4.
Την ίδια ημέρα, το «εξαπτέρυγο» του Ρ. Τ. Ερντογάν και αρχηγός των «Γκρίζων Λύκων» Ντεβλέτ Μπαχτσελή μιλώντας στην συρρικνωμένη κοινοβουλευτική ομάδα του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης – MHP, διαβεβαίωνε πως «Θα ξεριζώσουμε τα δόντια των Ελλήνων πολιτικών», ενώ αναφερόμενος στον Έλληνα ΥΠΕΘΑ είπε ότι «Έχει επηρεαστεί από την ελληνική μυθολογία και θέλει να γίνει Ποσειδώνας. Αν έχει κρίση υστερίας, να μπει σε κλινική». Προφανώς, είχε αναλάβει εργολαβικά να «αποκαταστήσει» την νέο-οθωμανική υπόληψη που επλήγη από τις προειδοποιητικές βολές των Ελλήνων!
Είχαν προηγηθεί και άλλες, λεκτικές αυτή την φορά, ελληνικές «προειδοποιητικές βολές»: Στην τουρκική απόπειρα «συμψηφισμού» των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που κρατούνται στην Τουρκία, με τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς που κατέφυγαν στην Ελλάδα για να γλυτώσουν από τα νύχια του Ερντογάν, η Ελληνική απάντηση ήταν οξύτατη: «Ξεκαθαρίζουμε ότι η Ελλάδα είναι κράτος Δικαίου και έχει πρωθυπουργό, όχι Σουλτάνο» (Πρωθυπουργικό γραφείο Ελλάδος, 2/4/2018).
Αλλά και στην θρασύτατη δήλωση του Τουρκικού υπουργείου εξωτερικών πως «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την κυριαρχία μας στις βραχονησίδες Καρντάκ», η Ελληνική απάντηση ήταν άμεση και οξύτατη: «Λαθεύει η Τουρκία, εάν νομίζει ότι δύναται να παραβιάσει στο Αιγαίο το διεθνές δίκαιο χωρίς συνέπειες, όπως πράττει σε άλλα σημεία του περίγυρού της. Της συστήνουμε δε, να μετράει τα λόγια της» (Ανακοίνωση Ελληνικού ΥΠΕΞ, 31 Μαρτίου 2018).
Μέσα σε αυτό το κλίμα, έγινε γνωστό πως περισσότεροι από χίλιοι Τούρκοι διπλωμάτες ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Γερμανία από το καλοκαίρι του 2016 που η κηρύχτηκε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» μέσα στην Τουρκία. Ταυτόχρονα (30 Μαρτίου 2018), επίσημη ανακοίνωση της Γαλλικής Προεδρίας γνωστοποίησε πως το Παρίσι δεσμεύεται να στηρίξει στρατιωτικά τους Κούρδους στη Συρία και ειδικότερα στον υπό Τουρκική απειλή θύλακα της Ιεράπολης (Manbij). Έξαλλος ο ψευτο-σουλτάνος της Άγκυρας αποκάλυψε πόσο ψηλό βλέπει τον εαυτό του, λέγοντας προς τον Γάλλο Πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν: «Ποιος σου ανέθεσε αυτό το καθήκον; Ποιος σου είπε να ανακατεύεσαι σε αυτά τα πράγματα που είναι μεγαλύτερα από το μπόι σου;».
Και επειδή θεωρεί το δικό του μπόι πολύ ψηλότερο από όλους τους ηγέτες του κόσμου, διέταξε (30 Μαρτίου 2018) να κατατεθεί μήνυση εναντίον του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης γιατί τόλμησε να πει ότι ο Ερντογάν συνδέθηκε με το κίνημα του Φετουλάχ Γκιουλέν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο Τούρκο πολιτικό (γεγονός 100% αληθινό) και να φυλακιστούν αμέσως εβδομήντα εν ενεργεία αξιωματικοί του Τουρκικού στρατού για … σχέσεις με το κίνημα του Φετουλάχ Γκιουλέν!
Σε επίρρωση όλων αυτών, μιλώντας προς την κοινοβουλευτική του ομάδα σχετικά με την απαγωγή Γκιουλενιστών από το Κόσσοβο διακήρυξε, όπως οφείλει ένας παγκόσμιος και πανύψηλος ηγέτης, πως «Όπου και αν είναι θα τους πακετάρουν και θα τους φέρνουν να λογοδοτούν!».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Αν σε όλα τα παραπάνω προστεθεί η αιματηρή επίθεση Κούρδων μέσα στην Τουρκία με έξη νεκρούς και επτά τραυματίες (επαρχία Σιίρτ, 30 Μαρτίου 2018), ο σάλος που προκλήθηκε από την αποκάλυψη (29 Μαρτίου 2018) ότι οι γιοί των περισσοτέρων «στελεχών» του καθεστώτος πήραν απαλλαγή από τον Τουρκικό στρατό με πλαστά πιστοποιητικά, με κορυφαίους φυσικά τους δύο γιούς και τον γαμπρό του Ρ. Τ. Ερντογάν, δεν είναι καθόλου δύσκολο να εξηγηθεί η Τουρκική νευρικότητα και η καθημερινή υστερία!
Όσον αφορά την Ελλάδα, η άμεση θεσμική δημιουργία και λειτουργία Συμβούλιου Εθνικής Ασφάλειας, με διακομματική συναίνεση και μόνιμη λειτουργία, είναι απόλυτα αναγκαία εν όψει των εξελίξεων που θα υπάρχουν στην Τουρκία – αργά ή γρήγορα. Επί πλέον, θα αποκλειστούν επί τέλους τα «κενά πολιτικής αστάθειας» της Ελληνικής πολιτικής σκηνής (σε όλες ανεξαιρέτως τις, συνήθως μακρόχρονες, εκλογικές περιόδους) τα οποία διαχρονικά και συστηματικά αξιοποιούν οι Τούρκοι! Εάν μάλιστα καθυστερήσουν οι εξελίξεις μέσα στην Τουρκία και προηγηθεί προεκλογική περίοδος στην Ελλάδα, ο κίνδυνος που διατρέχουμε με μια νευρική και υστερική Τουρκία είναι πολλαπλάσιος!
Οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες στις δύσκολες εποχές που ζούμε αποτελούν εθνικό έγκλημα. Στον κίνδυνο που ακούει στο όνομα Τουρκία δεν περισσεύει κανείς. Μόνιμο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας εδώ και τώρα. Διαρκής ετοιμότητα αλλά και μόνιμα απλωμένο χέρι βοήθειας σε όσους καταδιώκονται από το εγκληματικό καθεστώς των γειτόνων μας. Όλα αυτά, αποτελούν ένα σχετικά ασφαλές μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στην επιθυμητή ειρηνική συνύπαρξη με την Τουρκία, κάποτε στο μέλλον.
* Ο Λεωνίδας Κουμάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Στην Ελλάδα έφθασε το 1964 με τις μαζικές απελάσεις των Ελλήνων από την Τουρκία. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε για 30 χρόνια σε Ελληνική οινοβιομηχανία. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία» (1992, μεταφράστηκε στα Αγγλικά), «Αποχαιρετισμός» (1997), «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1998) και «Η Τουρκία στις φλόγες» (2017) (ξεφυλλίστε το στο Amazon).
Όσον αφορά την Ελλάδα, η άμεση θεσμική δημιουργία και λειτουργία Συμβούλιου Εθνικής Ασφάλειας, με διακομματική συναίνεση και μόνιμη λειτουργία, είναι απόλυτα αναγκαία εν όψει των εξελίξεων που θα υπάρχουν στην Τουρκία – αργά ή γρήγορα. Επί πλέον, θα αποκλειστούν επί τέλους τα «κενά πολιτικής αστάθειας» της Ελληνικής πολιτικής σκηνής (σε όλες ανεξαιρέτως τις, συνήθως μακρόχρονες, εκλογικές περιόδους) τα οποία διαχρονικά και συστηματικά αξιοποιούν οι Τούρκοι! Εάν μάλιστα καθυστερήσουν οι εξελίξεις μέσα στην Τουρκία και προηγηθεί προεκλογική περίοδος στην Ελλάδα, ο κίνδυνος που διατρέχουμε με μια νευρική και υστερική Τουρκία είναι πολλαπλάσιος!
Οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες στις δύσκολες εποχές που ζούμε αποτελούν εθνικό έγκλημα. Στον κίνδυνο που ακούει στο όνομα Τουρκία δεν περισσεύει κανείς. Μόνιμο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας εδώ και τώρα. Διαρκής ετοιμότητα αλλά και μόνιμα απλωμένο χέρι βοήθειας σε όσους καταδιώκονται από το εγκληματικό καθεστώς των γειτόνων μας. Όλα αυτά, αποτελούν ένα σχετικά ασφαλές μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στην επιθυμητή ειρηνική συνύπαρξη με την Τουρκία, κάποτε στο μέλλον.
* Ο Λεωνίδας Κουμάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Στην Ελλάδα έφθασε το 1964 με τις μαζικές απελάσεις των Ελλήνων από την Τουρκία. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε για 30 χρόνια σε Ελληνική οινοβιομηχανία. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία» (1992, μεταφράστηκε στα Αγγλικά), «Αποχαιρετισμός» (1997), «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1998) και «Η Τουρκία στις φλόγες» (2017) (ξεφυλλίστε το στο Amazon).
