Σύλλογος Εφέδρων Πελοποννήσου: "19 Μαΐου: Η μαύρη μέρα για τον Ποντιακό Ελληνισμό"

 Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, η 19η Μαΐου κάθε έτους. 353.000 καταγεγραμμένοι επίσημα νεκροί και άλλοι τόσοι ξεριζωμένοι και διασκορπισμένοι αγνοούμενοι, αποτελούν πάντοτε για τους Πόντιους μια μνήμη στοιχειωμένη στην ψυχή.

Οι Ελληνικοί πληθυσμοί δε φονεύονται απλά με μαχαίρια και όπλα.
Πεθαίνουν ύστερα από φρικτά μαρτύρια , πρωτοφανή στην ανθρώπινη ιστορία.
Και όχι μόνο άνδρες , αλλά γυναικόπαιδα χωρίς διάκριση ηλικίας.
Αδυνατεί ο ανθρώπινος νους να συλλάβει την φρίκη.

"Αι γραίαι και οι γέροντες διεσκορπίζοντο τότε εις τας ερήμους, όπου γυμνοί, άστεγοι και νήστεις σωρηδόν απέθνησκον. 

Αλλά και οσάκις την μακράν πεζοπορίαν διεδέχετο η διά του σιδηροδρόμου μεταβίβασις των ειλώτων, εξετυλίσσοντο σκηναί φρικτοτέρας τραγωδίας. 

Εσταμάτα το τραίνον μέσα εις την έρημον, διά να ριφθώσιν απροστάτευτα τα δυστυχή εκείνα πλάσματα εις την διάκρισιν των αγρίων θηρίων και των ανθρωπόμορφων θηρίων. Δυστυχής μητέρα, εστoιβαγμένη μετ' άλλων γυναικών εντός σκευοφόρου βαγονίου, βλέπουσα κινδυνεύον το τέκνο της από ασφυξίαν, ετόλμησε να ζητήσει βοήθεια. 

Παρευθύς Τούρκος χωροφύλαξ αρπάσας από την αγκάλην της μητρός το τέκνον της το εξεσφενδόνισεν εκ του παραθύρου εις το κενόν, ενώ το τραίνο εξηκολούθει τρέχον εις την απέραντην έρημον! 

Άλλαι μητέρες ευρέθησαν παγωμέναι εις τα χιονισμένα όρη με τα δυστυχή μικρά των κρεμασμένα από ξηρούς μαστούς!...".

Σήμερα το ποντιακό στοιχείο δεν ζητιανεύει, δεν εκλιπαρεί, αλλά απαιτεί αυτό που δικαιούται.
Την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων.

«…οι γενιές που είναι θαμμένες στα πολυχιλιόχρονα χώματα
παραμένουν φρουροί της μνήμης και απαιτούν δικαίωση».
Και γι΄ αυτή θα αγωνισθούμε ως το τέλος

«Καταραμένος να παραμείνω στην αδιάστατη αιωνιότητα

Αν ξεχάσω.....

Το περήφανο βλέμμα του αδούλωτου Πόντιου
Την λαλιά που φιμώθηκε και ξαναζωντάνεψε στην εξορία
Τις ρίζες που αρνούνται να πεθάνουν.»

Κάθε χρόνο την μέρα αυτή ο ανά τον κόσμο διάσπαρτος Ποντιακός Ελληνισμός, αμάχητο τεκμήριο και ζωντανό κομμάτι του οικουμενικού ελληνισμού, επιβεβαιώνει την ισχυρή θέληση και αγωνιστικότητα του, το χρέος και το εθνικό καθήκον του για την με κάθε θεμιτό μέσο διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των προγόνων μας.

Στις 24 Φεβρουαρίου του 1994 ύστερα από δεκαετίες άρνησης η Ελληνική Βουλή, ομόφωνα, επιτελεί το ελάχιστο καθήκον της απέναντι στα εκατομμύρια των νεκρών.
Αναγνωρίζεται ομόφωνα η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!!!

Καρυώτης Γεώργιος
Εφ Λγός (ΕΔ)
Πρόεδρος Συλλόγου Εφέδρων Πελοποννήσου (Σ.Ε.Π.)