H κουρά των προβάτων και η παραγωγή μαλλιού για την υφαντική έπαιζε σπουδαίο ρόλο από την αρχαιότητα. Ο αγρότης Αριστείδης Τσιρίκος από το Ναύπλιο, κουρεύει τα πρόβατα του με τον παραδοσιακό αυτό τρόπο ακόμη και σήμερα.
Παλαιότερα οι κτηνοτρόφοι περίμεναν με λαχτάρα το καλοκαίρι για να κουρέψουν τα πρόβατα και να εξασφαλίσουν το πολύτιμο μαλλί, με το οποίο έφτιαχναν τα ενδύματα και τα σκεπάσματα της οικογένειας, καθώς και τα προικιά των κοριτσιών τους.
Καθώς η κουρά είναι μια δύσκολη διαδικασία, που απαιτεί πολλά χέρια και καλή τεχνική, ο κάθε κτηνοτρόφος προσκαλεί φίλους και συγγενείς να τον βοηθήσουν, με αντάλλαγμα ένα πλούσιο φαγοπότι.
Παλαιότερα, όσοι χωρικοί δεν είχαν δικά τους πρόβατα παρακαλούσαν να τους καλούν σε κουρές, όχι μόνο για να συμμετέχουν στο φαγοπότι, αλλά και για να πάρουν ως δώρο ένα «μποκάρι», δηλαδή το μαλλί ενός προβάτου.
Έστω κι έτσι όμως, το κούρεμα εξυπηρετεί τον κύριο σκοπό του, που είναι το ξαλάφρωμα των προβάτων, για να μην υποφέρουν από την καλοκαιρινή ζέστη, καθώς και να διατηρούνται καθαρά χωρίς κόπρανα και εστίες μικροβίων επάνω τους.
Η λέξη κουρά σημαίνει κούρεμα και ανήκει σε μια πολύ μεγάλη αρχαία οικογένεια λέξεων. Προέρχεται από το αρχαίο ρήμα “κείρω”, που δεν σημαίνει μόνο “κουρεύω” αλλά γενικώς κόβω αποκόβω, μιας και από το ίδιο ρήμα προέρχεται και η λέξη “κέρμα”, δηλαδή το κομματάκι τεμάχιο που χρησιμοποιείται με τη σημασία του μικρού νομίσματος.
