«Κάθε χρόνο περνάω αρκετές μέρες στο Δρέπανο, που είναι έξω από το Ναύπλιο. Πάω εκεί από όταν ήμουν παιδί. Η παραλία αυτή με ξεκουράζει. Κουβαλάω μαζί μου μόνο δύο μαγιό και τέσσερα μπλουζάκια. Αυτά φοράω όσες μέρες κι αν μείνω, χωρίς παπούτσια και χωρίς κινητό τηλέφωνο. Κάθομαι 20 ώρες στην παραλία. Στη δύση του ηλίου ευχαριστώ τον δικό μου Θεό που γλίτωσα δυο φορές το θάνατο. Την πρώτη στη Βαγδάτη, με τον συγχωρεμένο τον Γιώργο Γεωργιάδη και τη δεύτερη όταν πριν από λίγους μήνες εντόπισαν έναν όγκο στο ισχίο, που ευτυχώς οι μετέπειτα εξετάσεις έδειξαν ότι εντοπίστηκε νωρίς και δεν πρόλαβε να γίνει απειλητικός.
Έχω 5 στενούς φίλους από την παιδική μου ηλικία. Είμαστε ιδιαίτερα δεμένοι και ξέρουμε απίστευτα πράγματα ο ένας για τον άλλον. Έχουμε πει ότι όποιος μιλήσει θα πάρει στον πάτο και τους άλλους, οπότε η σιωπή είναι χρυσός. Είναι σίγουρο πως όταν γεράσουμε θα γίνουμε ανυπόφοροι και δικαιολογημένα θα μας διώξουν από τα σπίτια μας, οπότε θα μείνουμε όλοι μαζί, εμείς και τα… χάπια μας! Έχουμε μάλιστα βάλει στοιχήματα ποιος θα πεθάνει πρώτος. Κάνουμε απίστευτες πλάκες και καψόνια μεταξύ μας. Στα γενέθλια του ενεός όταν έκλεινε τα 40, του στείλαμε τούρτα με κόλλυβα και του γράφαμε «καλά σαράντα»! Είδε την τούρτα η πεθερά του και κόντεψε να λιποθυμήσει. Έκανε δύο μήνες να μας μιλήσει!»
Πηγή: zappit.gr
