Ο κ. Ανδριανός στον χαιρετισμό που απηύθυνε τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής:
“Θέλω τόσο προσωπικά, όσο και εκ μέρους του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη τον οποίο και εκπροσωπώ να συγχαρώ την Πρωτοβουλία για την Παιδεία και την Ανάπτυξη για την πρωτοβουλία και τη διοργάνωση αυτής της πολύ ενδιαφέρουσας εκδήλωσης.
Μια εκδήλωση που ήδη από τον τίτλο της φανερώνει την στόχευση και τους προβληματισμούς των διοργανωτών της, στοιχεία με τα οποία τόσο εγώ όσο και η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας – αλλά, πιστεύω, και η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών – συμμεριζόμαστε απολύτως.
Κι αυτό γιατί πιστεύουμε πως η αξιοκρατία, η άμιλλα και η αριστεία είναι προϋποθέσεις όχι μόνο για να διασφαλίσουμε στα παιδιά και τους νέους ανθρώπους της πατρίδας μας την παιδεία που δικαιούνται και αξίζουν, τα εργαλεία που θα τους επιτρέψουν να δώσουν νόημα στη ζωή τους και να διεκδικήσουν με αξιώσεις την επίτευξη των στόχων που οι ίδιοι θα επιλέξουν σε ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον, αλλά κυριολεκτικά και χωρίς υπερβολή είναι όροι και προϋποθέσεις για κάθε αισιόδοξη σκέψη για το μέλλον αυτού του τόπου.
Χρειαζόμαστε αξιοκρατία γιατί η ισοπέδωση και πολύ περισσότερο η παρείσφρηση κριτηρίων πέρα της αξιότητας στην πρόοδο εκπαιδευτικών και εκπαιδευόμενων στέλνουν λάθος μήνυμα και υπονομεύουν τη δημιουργικότητα, την ευσυνειδησία και την επιθυμία για το παραπάνω.
Χρειαζόμαστε άμιλλα, γιατί ο υγιής ανταγωνισμός των διαφορετικών ιδεών και πρακτικών είναι το πιο αποτελεσματικό εργαλείο που διαθέτουμε για τη διαρκή βελτίωση. Αντιθέτως, η μονολιθικότητα είναι συνταγή αποτυχίας και τελμάτωσης.
Χρειαζόμαστε την έμφαση στην ποιότητα και την αριστεία, γιατί θεμελιώδης ρόλος του σχολείου είναι να βοηθά τον κάθε μαθητή να ανακαλύψει ο ίδιος εκείνα τα αντικείμενα και τα πεδία που του ταιριάζουν και τον ενδιαφέρουν, και να τον παρακινήσει να εντρυφήσει σ’ αυτά, να αποκομίσει δηλαδή απόλαυση από τη βαθιά τους μελέτη. Ο συμβιβασμός με το λίγο και το μέτριο, με το σχολείο όπου τα παιδιά μετράνε τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα μέχρι να χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι, ή ακόμη χειρότερα η ιδεολογική αποκήρυξη της προσπάθειας για το περισσότερο και το παραπάνω πνίγουν τη δημιουργικότητα των παιδιών στην πιο κρίσιμη ηλικία και τα φορτώνουν με βάρη ιδεοληψιών και παρωχημένων νοοτροπιών.
Η εκδήλωση όμως αυτή έχει ταυτόχρονα ως αφορμή και το τελευταίο νομοσχέδιο του Υπουργείου για την αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Και δυστυχώς, στο κείμενο του νομοσχεδίου, τουλάχιστον στην παρούσα μορφή του, βρίσκει κανείς ξανά την προσπάθεια της σημερινής κυβέρνησης να εγκαθιδρύσει κομματικό κράτος σε όλη τη διοικητική ραχοκοκαλιά της εκπαίδευσης. Παρά τον τίτλο του, πουθενά δεν υπάρχουν προβλέψεις για την ουσιαστική στήριξη των εκπαιδευτικών που ιδιαίτερα τα τελευταία αυτά χρόνια της κρίσης, δίνουν καθημερινό αγώνα μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, παλεύοντας τόσο με τα χρονίζοντα και δομικά προβλήματα, όσο και με τις επιπρόσθετες συνέπειες της κρίσης στην καθαυτό εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και σε ό,τι αφορά τα ευρύτερα κοινωνικά προβλήματα που δυσχεραίνουν σημαντικά το εκπαιδευτικό έργο.
Είναι χαρακτηριστικό για παράδειγμα πως οι νέες δομές υποστήριξης της εκπαίδευσης χαρακτηρίζονται από συγκεντρωτισμό χωρίς καν να στελεχώνονται επαρκώς από το απαιτούμενο προσωπικό. Έτσι, υπονομεύεται εξαρχής η επιτέλεση του έργου τους, η ανταπόκρισή τους δηλαδή στις ανάγκες των σχολείων που είναι βέβαιο ότι θα επιφορτιστούν με ακόμη μεγαλύτερες ευθύνες και επιπλέον γραφειοκρατικό έργο.
Σε ό,τι αφορά την επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης, κι εδώ εντοπίζονται σημαντικά προβλήματα αδιαφάνειας και αναξιοκρατίας. Αναφέρω ενδεικτικά τα ίδια κριτήρια για όλες τις κατηγορίες στελεχών της εκπαίδευσης ανεξάρτητα από το αντικείμενο, την επιλεκτική μοριοδότηση των τυπικών προσόντων, τα διορισμένα χωρίς προκήρυξη και διαφανείς διαδικασίες μέλη των συμβουλίων επιλογής, τη δήλωση προτίμησης σχολείων και θέσεων πριν από τη συνέντευξη, το ανώτατο όριο 2 συνεχόμενων θητειών καθώς -καθώς και τη μη δομημένη συνέντευξη.
Όπως επίσης, είναι αδιανόητο τα στελέχη της εκπαίδευσης να κρίνονται από την αρχή και σε μηδενική βάση για κάθε θητεία τους. Θα πρέπει να αξιολογούνται για το έργο τους στο τέλος της θητείας τους, επωνύμως και πλήρως αιτιολογημένα.
Αυτές οι προβλέψεις σκιάζουν τα όποια θετικά στοιχεία του νομοσχεδίου, όπως για παράδειγμα την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων που μπορούν όντως να λειτουργήσουν ως εργαλεία ανατροφοδότησης και διαρκούς ενίσχυσης του εκπαιδευτικού έργου.
Σε κάθε περίπτωση, και με τα σημερινά δεδομένα, το νομοσχέδιο αυτό κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση από τους τρεις πυλώνες του τίτλου της σημερινής εκδήλωσης την αξιοκρατία, την άμιλλα και την αριστεία.
Στη Νέα Δημοκρατία προτείνουμε έναν διαφορετικό δρόμο, μια διαφορετική πρόταση που καταθέτουμε στην κρίση των πολιτών που έχει ως άξονες την αξιολόγηση, την ενθάρρυνση και επιβράβευση της ποιότητας, τη μεγαλύτερη αυτονομία των εκπαιδευτικών κοινοτήτων που θα απελευθερώσει τη δημιουργικότητά τους.
Και σ’ αυτή την κατεύθυνση, της ποιοτικής αλλαγής που χρειάζεται επιτακτικά η εκπαίδευσή μας, καλούμε όλους τους πολίτες που συμμερίζονται αυτή την ανάγκη, ανεξάρτητα από ιδεολογικές αφετηρίες και τυχόν επιμέρους διαφορές να συμμετάσχουν ενεργά στη διαμόρφωση αυτής της προσπάθειας.
Και είναι σημαντικό ότι φορείς όπως η Πρωτοβουλία για την Παιδεία και την Ανάπτυξη και εκδηλώσεις όπως η αποψινή συμβάλλουν ουσιαστικά σ’ αυτόν τον κοινό προβληματισμό. Θέλω γι’ αυτό να σας ευχαριστήσω και να ευχηθώ καλή συνέχεια”.
