Πρωταγωνιστεί επίσης ο Χορός των Αχαρνέων, που αποτελείται από 14 ηθοποιούς και μουσικούς. Η παράσταση θα παρουσιαστεί σε περιοδεία σε όλη τη χώρα.
Το έργο:
Αθήνα 425 πχ., έκτη χρονιά του Πελοποννησιακού πολέμου. Ο Δικαιόπολις, ένας αγρότης της Αττικής, απελπισμένος από τις ταλαιπωρίες, αποφασίζει να μιλήσει για την ειρήνη στην Εκκλησία του Δήμου. Στην Πνύκα δε βρίσκει κανέναν από τους συνέδρους, οι οποίοι συνήθως αργούν, και όταν εμφανιστούν σπανίως συζητούν για τα φλέγοντα ζητήματα. Ο Δικαιόπολις αδίκως προσπαθεί να τους πείσει για την αναγκαιότητα της ειρήνης. Οι κήρυκες τον κατεβάζουν κάτω, γιατί ήρθαν οι Πρέσβεις από την Περσία που θα ‘φερναν «έξωθεν βοήθεια». Γίνεται μια αλλοπρόσαλη συζήτηση με τα πιο άσχετα θέματα.
Ο Δικαιόπολις αποφασίζει να στείλει τον Αμφίθεο στη Σπάρτη, για να συνάψει ειρήνη. Όταν εκείνος γυρίζει με τη συνθήκη, τον κυνηγούν οι καρβουνιάρηδες Αχαρνιώτες που δε θέλουν ειρήνη με τους Σπαρτιάτες, γιατί τους κατέστρεψαν τα κτήματα.
Ο Δικαιόπολις, με την ειρήνη στα χέρια του, ορίζει τη δική του «επικράτεια» έξω από το σπίτι του, για να εμπορεύεται ελεύθερα ακόμα και με τα Μέγαρα και τη Βοιωτία, που τους είχαν σε εμπάργκο. Οι Αχαρνιώτες του επιτίθενται, ενώ εκείνος προσπαθεί να τους πείσει ότι η συνέχεια του πολέμου δεν τους συμφέρει. Για να τον λυπηθούν, επισκέπτεται τον Ευριπίδη να του δώσει κουρελιασμένα ρούχα από παραστάσεις του, ώστε να μοιάζει με ζητιάνο. Ακολουθούν σπαρταριστά επεισόδια, ενώ το έργο τελειώνει με ένα γλέντι και διαγωνισμό για το ποιος θα πιει περισσότερο κρασί. Νικάει ο Δικαιόπολις, έχοντας στην αγκαλιά του δυο πανέμορφες εταίρες, ενώ ο πολεμοκάπηλος Λάμαχος γυρίζει από τις μάχες πληγωμένος και σε άθλια κατάσταση.
Σημείωμα του σκηνοθέτη:
Ο δεκαεννιάχρονος Αριστοφάνης παρουσίασε την κωμωδία «Αχαρνής» στα Λήναια το 425 π.Χ., στον έκτο χρόνο του Πελοποννησιακού πολέμου, αποσπώντας το πρώτο βραβείο. Στόχος του ήταν να γελοιοποιήσει τον πόλεμο και τους πολεμοκάπηλους και να εκφράσει τη λαχτάρα των ανθρώπων για ειρηνική ζωή. Τοποθετεί τη δράση του έργου στην αγροτική περιοχή της Αττικής, Αχαρνές, το σημερινό Μενίδι. Δεν ξεχνά πως η κωμωδία γεννήθηκε από λαϊκές λατρευτικές τελετές της γονιμότητας. Στους «Αχαρνής» υπάρχουν αρκετές αναφορές στον Διόνυσο∙ σε μια σκηνή του έργου, ο αγρότης Δικαιόπολις και η οικογένειά του τελούν πομπή του φαλλού και τον υμνούν μ’ ένα φαλλικό άσμα. Με έξοχες κωμικές σκηνές που κρατούν από τα μεγαρικά σκώμματα και τον ορμητικό και ολοζώντανο χορό των καρβουνιάρηδων από το Μενίδι, ο Αριστοφάνης μας χαρίζει μια θαυμάσια κωμωδία, σαν ξέφρενο διονυσιακό πανηγύρι. Η παράστασή μας φιλοδοξεί να βρει το δρόμο της μέσα από τις λαϊκές μας παραδόσεις, που συγγενεύουν ολοφάνερα με το διάχυτο στους “Αχαρνής” διονυσιακό πνεύμα.
Συντελεστές:
Απόδοση - Σκηνοθεσία: Κώστας Τσιάνος
Χορογραφίες: Έλενα Γεροδήμου, Κώστας Τσιάνος
Σκηνογραφία – Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Τσεβάς
Βοηθός σκηνοθέτη: Λουκία Στεργίου
Artwork/Σχεδιασμός προγράμματος: Κάρολος Πορφύρης
Φωτογραφίες παράστασης: Ιωάννα Χατζηανδρέου
Παραγωγή: ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΑΓΑΡΗ
Παίζουν:
Πέτρος Φιλιππίδης, Παύλος Χαϊκάλης, Κώστας Κόκλας, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Τάκης Παπαματθαίου.
Χορός (αλφαβητικά): Βατικιώτης Νίκος, Ζουγανέλης Αλέξανδρος, Καμμένος Παναγιώτης, Κατσώλης Παναγιώτης, Κοράκης Κωνσταντίνος, Κυπαρίσσης Βαγγέλης, Κωστάκης Ηρακλής, Μαγγόνας Αλκιβιάδης, Παυλίδης Παύλος, Πετκίδης Μάριος, Σταμούλης Γρηγόρης, Τσουρουνάκης Γιώργος, Φλέουρας Χάρης, Χιώτης Χάρης.
Το έργο:
Αθήνα 425 πχ., έκτη χρονιά του Πελοποννησιακού πολέμου. Ο Δικαιόπολις, ένας αγρότης της Αττικής, απελπισμένος από τις ταλαιπωρίες, αποφασίζει να μιλήσει για την ειρήνη στην Εκκλησία του Δήμου. Στην Πνύκα δε βρίσκει κανέναν από τους συνέδρους, οι οποίοι συνήθως αργούν, και όταν εμφανιστούν σπανίως συζητούν για τα φλέγοντα ζητήματα. Ο Δικαιόπολις αδίκως προσπαθεί να τους πείσει για την αναγκαιότητα της ειρήνης. Οι κήρυκες τον κατεβάζουν κάτω, γιατί ήρθαν οι Πρέσβεις από την Περσία που θα ‘φερναν «έξωθεν βοήθεια». Γίνεται μια αλλοπρόσαλη συζήτηση με τα πιο άσχετα θέματα.
Ο Δικαιόπολις αποφασίζει να στείλει τον Αμφίθεο στη Σπάρτη, για να συνάψει ειρήνη. Όταν εκείνος γυρίζει με τη συνθήκη, τον κυνηγούν οι καρβουνιάρηδες Αχαρνιώτες που δε θέλουν ειρήνη με τους Σπαρτιάτες, γιατί τους κατέστρεψαν τα κτήματα.
Ο Δικαιόπολις, με την ειρήνη στα χέρια του, ορίζει τη δική του «επικράτεια» έξω από το σπίτι του, για να εμπορεύεται ελεύθερα ακόμα και με τα Μέγαρα και τη Βοιωτία, που τους είχαν σε εμπάργκο. Οι Αχαρνιώτες του επιτίθενται, ενώ εκείνος προσπαθεί να τους πείσει ότι η συνέχεια του πολέμου δεν τους συμφέρει. Για να τον λυπηθούν, επισκέπτεται τον Ευριπίδη να του δώσει κουρελιασμένα ρούχα από παραστάσεις του, ώστε να μοιάζει με ζητιάνο. Ακολουθούν σπαρταριστά επεισόδια, ενώ το έργο τελειώνει με ένα γλέντι και διαγωνισμό για το ποιος θα πιει περισσότερο κρασί. Νικάει ο Δικαιόπολις, έχοντας στην αγκαλιά του δυο πανέμορφες εταίρες, ενώ ο πολεμοκάπηλος Λάμαχος γυρίζει από τις μάχες πληγωμένος και σε άθλια κατάσταση.
Σημείωμα του σκηνοθέτη:
Ο δεκαεννιάχρονος Αριστοφάνης παρουσίασε την κωμωδία «Αχαρνής» στα Λήναια το 425 π.Χ., στον έκτο χρόνο του Πελοποννησιακού πολέμου, αποσπώντας το πρώτο βραβείο. Στόχος του ήταν να γελοιοποιήσει τον πόλεμο και τους πολεμοκάπηλους και να εκφράσει τη λαχτάρα των ανθρώπων για ειρηνική ζωή. Τοποθετεί τη δράση του έργου στην αγροτική περιοχή της Αττικής, Αχαρνές, το σημερινό Μενίδι. Δεν ξεχνά πως η κωμωδία γεννήθηκε από λαϊκές λατρευτικές τελετές της γονιμότητας. Στους «Αχαρνής» υπάρχουν αρκετές αναφορές στον Διόνυσο∙ σε μια σκηνή του έργου, ο αγρότης Δικαιόπολις και η οικογένειά του τελούν πομπή του φαλλού και τον υμνούν μ’ ένα φαλλικό άσμα. Με έξοχες κωμικές σκηνές που κρατούν από τα μεγαρικά σκώμματα και τον ορμητικό και ολοζώντανο χορό των καρβουνιάρηδων από το Μενίδι, ο Αριστοφάνης μας χαρίζει μια θαυμάσια κωμωδία, σαν ξέφρενο διονυσιακό πανηγύρι. Η παράστασή μας φιλοδοξεί να βρει το δρόμο της μέσα από τις λαϊκές μας παραδόσεις, που συγγενεύουν ολοφάνερα με το διάχυτο στους “Αχαρνής” διονυσιακό πνεύμα.
Συντελεστές:
Απόδοση - Σκηνοθεσία: Κώστας Τσιάνος
Χορογραφίες: Έλενα Γεροδήμου, Κώστας Τσιάνος
Σκηνογραφία – Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Τσεβάς
Βοηθός σκηνοθέτη: Λουκία Στεργίου
Artwork/Σχεδιασμός προγράμματος: Κάρολος Πορφύρης
Φωτογραφίες παράστασης: Ιωάννα Χατζηανδρέου
Παραγωγή: ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΑΓΑΡΗ
Παίζουν:
Πέτρος Φιλιππίδης, Παύλος Χαϊκάλης, Κώστας Κόκλας, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Τάκης Παπαματθαίου.
Χορός (αλφαβητικά): Βατικιώτης Νίκος, Ζουγανέλης Αλέξανδρος, Καμμένος Παναγιώτης, Κατσώλης Παναγιώτης, Κοράκης Κωνσταντίνος, Κυπαρίσσης Βαγγέλης, Κωστάκης Ηρακλής, Μαγγόνας Αλκιβιάδης, Παυλίδης Παύλος, Πετκίδης Μάριος, Σταμούλης Γρηγόρης, Τσουρουνάκης Γιώργος, Φλέουρας Χάρης, Χιώτης Χάρης.
