«Το γεγονός ότι τα παιδιά που κακοποιήθηκαν μεταφέρθηκαν στην Αθήνα αλλά σε νοσοκομείο που δεν διαθέτει ιατροδικαστή, είναι τραγικό! Εξίσου τραγικό είναι ότι τη στιγμή που αποκαλύφθηκε το δράμα που βίωναν οι μικρές αυτές ψυχές, οι αρμόδιες υπηρεσίες ανέμεναν να φθάσει ιατροδικαστής από άλλη περιοχή» αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Κάθε κράτος που σέβεται τους πολίτες του οφείλει να παρέχει σε αυτούς δημόσιες ιατροδικαστικές δομές. Σε αυτές τις δομές οι υπηρεσίες θα πρέπει να παρέχονται δωρεάν και οι πολίτες θα πρέπει να έχουν εύκολη πρόσβαση σε αυτές. Δυστυχώς όμως ακόμα και σήμερα, που οι πολίτες είναι οικονομικά εξασθενημένοι, αναγκάζονται και για έναν απλό ξυλοδαρμό να πληρώνουν ολόκληρο ταξίδι για να πάνε στην πλησιέστερη ιατροδικαστική δομή. Αν βέβαια έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν κάτι τέτοιο… Σε διαφορετική περίπτωση, πολλά από τα θύματα επιλέγουν να μην υποστούν αυτή την ταλαιπωρία, ψυχική και οικονομική, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται το δράμα τους μέχρι να φτάσει στο απροχώρητο και να αποκαλυφθεί ξαφνικά, είτε να μην αποκαλυφθεί ποτέ» επισημαίνει.
Στις τελευταίες υποθέσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας τονίζει ότι «αναδείχθηκε και το γεγονός ότι κανένα παιδιατρικό νοσοκομείο της Ελλάδας δεν διαθέτει ιατροδικαστή! Πράγματι, ενώ η ιατροδικαστική επιστήμη έχει ένα κεντρικό ρόλο στη σωματική κακοποίηση παιδιών, στη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών αλλά και στη διερεύνηση αιφνίδιων και βίαιων θανάτων παιδιών, εν τούτοις σε κανένα παιδιατρικό νοσοκομείο της χώρας δεν υπάρχει ιατροδικαστής. Αποτέλεσμα είναι στα περιστατικά κακοποιήσεων τα παιδιά να γίνονται «μπαλάκια» μεταξύ κλινικών και δομών μέχρι να φθάσουν στον ιατροδικαστή. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές που περιστατικά χάνονται στην πορεία καθώς τελικά δεν υπάρχει ολοκληρωμένη ιατροδικαστική διερεύνηση».
Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρίας Δρ. Γρηγόρης Λέων κάνει λόγο «για απαράδεκτες ελλείψεις στη διερεύνηση της παιδικής κακοποίησης. Αρκεί κάποιος να δει ότι σύμφωνα με την «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056», το 2016 υπήρξαν συνολικά 717 καταγγελίες σοβαρών περιστατικών κακοποίησης παιδιών. Οι καταγγελίες μάλιστα αφορούσαν στο σύνολό τους 1.413 παιδιά. Αν δούμε όμως πόσα παιδιά έχουν καταλήξει τον ίδιο χρόνο σε ιατροδικαστικές δομές, αυτά εκτιμώνται σε λιγότερο από το 10% των συγκεκριμένων καταγγελιών».
Σύμφωνα με τον κ. Λέων: «Η πολιτεία θα πρέπει να εκπληρώσει τη βασική της υποχρέωση απέναντι στην κοινωνία και να δημιουργήσει σε κάθε νομό ιατροδικαστικές δομές που να μπορεί να προσφύγει αυτός που το έχει ανάγκη. Ειδικά για τα παιδιά αυτή η ανάγκη είναι επιτακτική. Κάθε ημέρα που περνάει, αυξάνεται ο αριθμός των παιδιών που βιώνουν την κακοποίηση και τα οποία χωρίς την ιατροδικαστική διερεύνηση θα παραμένουν θύματα όσο αντέχουν…».
