“Η πρόταση μομφής που κατέθεσε η Νέα Δημοκρατία κατά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι μια αυτονόητη πράξη εθνικής υπευθυνότητας. Είναι μια αυτονόητη πράξη που δίνει τη δυνατότητα στους βουλευτές όλων των πολιτικών δυνάμεων να πάρουν συνειδητά, με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο, θέση απέναντι σε ένα κατεξοχήν εθνικό θέμα.
Είδαμε όλο αυτό το διάστημα των διαπραγματεύσεων να συμβαίνουν πρωτόγνωρα πράγματα. Είδαμε τον Υπουργό Εξωτερικών, να υποχωρεί από τις πάγιες εθνικές θέσεις. Είδαμε τον πρωθυπουργό να φέρνει μια κακή, ετεροβαρή συμφωνία για την οποία όχι μόνο δεν επιδίωξε, ως όφειλε, τη συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων, όχι μόνο δεν ενημέρωσε, ως όφειλε, εγκαίρως για τις απαράδεκτες υποχωρήσεις από την εθνική γραμμή στις οποίες προέβη, αλλά και δεν τον απασχόλησε και το γεγονός ότι δεν διαθέτει καν την στήριξη της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Είδαμε όλο αυτό το διάστημα τον πρωθυπουργό να εγκαλεί την αντιπολίτευση που διαφωνεί με την κακή, ετεροβαρή συμφωνία που έφερε, και την ίδια ώρα να μην έχει κανένα πρόβλημα με τους ΑΝΕΛ που δηλώνουν με κάθε ευκαιρία ότι δεν θα την στηρίξουν γιατί είναι πραγματικά πολύ κακή και καταστροφική.
Βλέπουμε λοιπόν τον ελάσσονα κυβερνητικό εταίρο να λέει ότι δεν θα στηρίξει τη συμφωνία, αλλά θα παραμείνει στην κυβέρνηση. Πολλοί από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είχαν εκφράσει τη θέση τα Σκόπια να ονομαστούν Μακεδονία. Αλλά ο ελληνικός λαός δεν τους έδωσε την αυτοδυναμία για να μπορέσουν να υλοποιήσουν αυτή τη θέση τους, αυτή την πολιτική τους. Και τώρα έρχονται και υλοποιούν αυτή τη θέση μέσω των ΑΝΕΛ, οι οποίοι λένε πως δεν συμφωνούν και διαλαλούν προς κάθε κατεύθυνση ότι είναι εναντίον της παραχώρησης του ονόματος Μακεδονία. Μάλιστα αυτό αναγράφεται και στο καταστατικό τους.
Τώρα που η Κυβέρνηση την οποία στηρίζετε κυρίες και κύριοι συνάδελφοι των ΑΝΕΛ και στην οποία μετέχετε, κάνει αυτό ακριβώς που ξορκίζατε, τώρα που η κυβέρνησή σας πάει να δημιουργήσει αρνητικά τετελεσμένα, δημιουργεί έννομες αρνητικές επιπτώσεις γιατί η υπογραφή της συμφωνίας από τους Υπουργούς Εξωτερικών την Κυριακή και με την παρουσία και των Πρωθυπουργών δημιουργεί πράγματι τετελεσμένα αρνητικά δεδομένα για το εθνικό αυτό θέμα, εσείς της δίνετε ξανά το πράσινο φως.
Μπροστά λοιπόν σε αυτή την αρνητική συμφωνία για τα εθνικά δίκαια και συμφέροντα, κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από ούτως ή άλλως διάτρητες δικαιολογίες και προφάσεις.
Η ευθύνη γι’ αυτό που πρόκειται να συμβεί, να υπογραφεί δηλαδή την Κυριακή στην Πρέσπα, είναι προσωπική, και θα καταγραφεί ανεξίτηλα όχι μόνο στα πρακτικά της Βουλής, αλλά και στη συνείδηση των Ελλήνων.
Και βεβαίως, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός δεν αξιοποίησε αυτή την ευκαιρία για να μετατρέψει την πρόταση μομφής σε ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση. Είναι αν μη τι άλλο αποκαλυπτικό του αδιεξόδου στο οποίο βρίσκεται η κυβερνητική πλειοψηφία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η συμφωνία αυτή συνιστά ξεκάθαρη οπισθοχώρηση από την εθνική γραμμή που χαράχτηκε από τον Κώστα Καραμανλή στο Βουκουρέστι. Συνιστά οπισθοδρόμηση για την οποία, επαναλαμβάνω, η Κυβέρνηση δεν έχει ούτε την εξουσιοδότηση, ούτε την εθνική συναίνεση, ούτε καν την στοιχειώδη εσωτερική συνοχή.
Είναι μια συμφωνία που βρίσκεται σε ξεκάθαρη δυσαρμονία προς τη βούληση της τεράστιας πλειονότητας των Ελλήνων, μια συμφωνία που προσβάλλει την ιστορία και τις ευαισθησίες των Ελλήνων, τόσο στη Μακεδονία, όσο και σε κάθε γωνιά της χώρας.
Ο Πρωθυπουργός πηγαίνει στην Πρέσπα για να αναγνωρίσει μακεδονική εθνότητα και μακεδονική γλώσσα, που είναι βασικά στοιχεία αλυτρωτισμού, αποτελούν τον βασικό πυρήνα του αλυτρωτισμού. Πηγαίνει λοιπόν στην Πρέσπα για να υποχωρήσει από τις εθνικές κόκκινες γραμμές.
Και το ερώτημα που βρίσκεται στα χείλη όλων των Ελλήνων είναι σαφές: Γιατί ξαφνικά γίναμε εμείς οι επισπεύδοντες; Γιατί ξαφνικά η Κυβέρνηση σπεύδει όχι μόνο να ικανοποιήσει διεκδικήσεις των γειτόνων μας τις οποίες ποτέ προηγουμένως δεν συζητούσαμε, αλλά και μας λέει ουσιαστικά ότι θα πρέπει να είμαστε και χαρούμενοι και υπερήφανοι που δεν εκχωρεί ακόμη περισσότερα;
Κι αυτό το σημείο πρέπει να το υπογραμμίσουμε εμφατικά: Το Βουκουρέστι έδωσε στην Ελλάδα ένα υπερπολύτιμο διαπραγματευτικό όπλο. Ο Κώστας Καραμανλής στη σύνοδο κορυφής, μέσα σε ένα πολύ δύσκολο κλίμα, το οποίο είχα την ευκαιρία και την τιμή να το ζήσω προσωπικά ως μέλος της ελληνικής αποστολής, με εθνική ευθύνη, με πατριωτισμό, με τις κατάλληλες συμμαχίες, κατάφερε η θέση «όχι λύση - όχι πρόσκληση», δηλαδή πρώτα επίλυση των διαφορών με την Ελλάδα και μετά διαδικασία ένταξης σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, να γίνει αποδεκτή τόσο από το ΝΑΤΟ όσο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γιατί λοιπόν η σημερινή Κυβέρνηση απεμπολεί αυτό το δεδομένο; Γιατί φτάσατε μέχρι και να υποστηρίξετε όνομα με το ξεκάθαρα αλυτρωτικό “Ίλιντεν”; Γιατί δίνετε τώρα γη και ύδωρ στο ιδεολόγημα του μακεδονισμού; Ποιες είναι οι πιέσεις που δεχτήκατε; Ποιες είναι οι ιδεοληψίες που εξυπηρετείτε; Γιατί τρίτη επιλογή δεν υπάρχει: ή το ένα συμβαίνει ή το άλλο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της πλειοψηφίας, με την κοινοβουλευτική διαδικασία αυτή που ακολουθεί η Νέα Δημοκρατία, με την ονομαστική ψηφοφορία αύριο, σας θέτουμε προ των ευθυνών σας - ευθυνών απέναντι στην ιστορία, απέναντι στο έθνος, απέναντι στους Μακεδόνες του σήμερα και του αύριο”.
