Τώρα καταλαβαίνουμε γιατί ήταν τόσο μεγάλος ο φόβος διαρροής και από το Υπουργείο Εξωτερικών και από την Κυβέρνηση. Βέβαια τώρα ακόμα και κομματικά στελέχη θα δυσκολευτούν να δικαιολογήσουν ένα τέτοιο κείμενο. Διότι δεν είναι μόνο το θέμα του ονόματος που είναι προβληματικό. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς και πόσο θα μαζευτούν μερικοί πολιτικοί που δεν γνώριζαν τα 20 Άρθρα αλλά ήταν υπέρμαχοι της Συμφωνίας.
Διότι τώρα ο κάθε πολίτης θα μπορεί να ρωτήσει κάθε βουλευτή αν συμφωνεί με το καθένα από τα 20 Άρθρα. Το ερώτημα δεν θα είναι πια θεωρητικό και θα δούμε σε πρακτικό επίπεδο ποιος θα εκτεθεί. Δεν θα αρκεί να λέει ότι δεν το είχε διαβάσει για να δικαιολογήσει τον εαυτό του. Τώρα μπορεί να το διαβάσει και να εξετάσει αν κάθε εδάφιο των Άρθρων είναι συμβατό με το πνεύμα του Ελληνισμού.
Οι Συμβιβασμοί που εμπεριέχει η Συμφωνία είναι τόσο μεγάλοι και τόσο απαράδεκτοι που δεν μπορούν να καλυφθούν με διπλωματικές κινήσεις. Επίσης τώρα ακόμα με ξεκάθαρο τρόπο ότι δεν υπήρξαν ποτέ πιέσεις από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση κι ότι το όλο θέμα ήταν μια πρωτοβουλία εκ μέρους του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εξωτερικών επειδή το ήθελαν από μόνοι τους χωρίς να υπάρξει κάποιος εξαναγκασμός και αυτό είναι ακόμα χειρότερο για την αντίληψη του Έθνους.
Ελληνική ΑΟΖ και Συμφωνία Σκοπιανού
Για όσους δεν πιστεύουν ακόμα στην αξία της ελληνικής ΑΟΖ, η Συμφωνία για το Σκοπιανό μπορεί ν’ αποτελέσει σημείο έναρξης για την αφύπνισή τους. Όλοι βέβαια ξέρουν ότι τα Σκόπια δεν έχουν πρόσβαση στη θάλασσα ενώ η Ελλάδα διαθέτει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου μετά την Ιταλία. Στη Συμφωνία για το Σκοπιανό στο πλαίσιο της οικονομικής συνεργασίας υπάρχει το Άρθρο 13.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το γεγονός ότι το δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος είναι περίκλειστο κράτος, τα Συμβαλλόμενα Μέρη θα καθοδηγούνται από τις σχετικές προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας που θα έχουν και πρακτική εφαρμογή αλλά θα εφαρμόζονται και όταν θα συνομολογούνται συμφωνίες που αναφέρονται στο Άρθρο 18 της παρούσας Συμφωνίας. [σ. 14/20]
Επειδή τα Σκόπια περιγράφονται ως ένα «περίκλειστο κράτος», η Συμφωνία θέλει να ενεργοποιήσει τις σχετικές προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Με απλά λόγια η Ελλάδα θα προσφέρει στα Σκόπια μια πρόσβαση στο Αιγαίο, τόσο απλά. Έχει ενδιαφέρον επίσης το γεγονός ότι μια χώρα που έχει ένα 25% πληθυσμό αλβανικής καταγωγής δεν περιορίζεται στην Αλβανία για πρόσβαση στην Αδριατική αλλά προσπαθεί να έχει ένα άνοιγμα μέσω της Ελλάδας. Αυτό κι αν είναι μια οικονομική αξιοποίηση της ΑΟΖ μας. Πάντως μόνο στο κείμενο της Συμφωνίας υπάρχει τέτοια αναφορά ποτέ πριν δεν υπήρξε αναφορά για αυτό το θέμα. Μάλλον θεωρούσαν οι διαπραγματευτές ότι δεν ήταν τόσο σημαντικό να το μάθει ο ελληνικός λαός.
Ενέργεια, Υδρογονάνθρακες και Συμφωνία Σκοπιανού
Όσοι πιστεύουν ότι οι διαπραγματεύσεις για το Σκοπιανό αφορούσαν μόνο και μόνο το θέμα της ονομασίας θα ξαφνιαστούν από το Άρθρο 14 της Συμφωνίας και ειδικά από το εδάφιο 4.
Άρθρο 14
4. Τα Μέρη θα αναπτύξουν και θα ενισχύσουν τη συνεργασία τους όσον αφορά στην ενέργεια, ιδίως δια της κατασκευής, συντήρησης και χρήσης διασυνδεόμενων αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου (υφιστάμενων, υπό κατασκευή και σχεδιαζόμενων) και όσον αφορά στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, περιλαμβανομένων των φωτοβολταϊκών, της αιολικής και της υδρο-ηλεκτρικής ενέργειας. Πιθανά εκκρεμή ζητήματα θα αντιμετωπισθούν χωρίς καθυστέρηση, με τη σύναψη αμοιβαίως επωφελών διακανονισμών λαμβάνοντας σοβαρά υπ’ όψιν την Ευρωπαϊκή Ενεργειακή Πολιτική και το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Το Πρώτο Μέρος θα διευκολύνει το Δεύτερο με κατάλληλη μεταφορά τεχνογνωσίας και εμπειρίας. [σ. 14-15/20]
Στο πλαίσιο της οικονομικής συνεργασίας, η Συμφωνία προβλέπει την ανάπτυξη και την ενίσχυση της ενεργειακής συνεργασίας. Το ενδιαφέρον είναι ότι μιλά για κατασκευή αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου. Υπάρχει ένας αγωγός πετρελαίου που συνδέει τα διυλιστήρια Okta με το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Όσον αφορά στο φυσικό αέριο τα Σκόπια το προμηθεύονται από τη Ρωσία μέσω Ουκρανίας, Μολδαβίας, Ρουμανίας και Βουλγαρίας. Ο σκοπιανός φυσικός αγωγός που συνδέει την πόλη των Σκοπίων με τα σύνορα της Βουλγαρίας είναι ο μοναδικός. Από το 2000, τα Σκόπια εισάγουν και ηλεκτρικό ρεύμα. Η παραγωγή ρεύματος κινδυνεύει λόγω της μείωσης των αποθεμάτων σε λιγνίτη που τροφοδοτεί τα τρία τέταρτα των ηλεκτρικών σταθμών. Όσο για το γεωθερμικό είναι παλαιωμένο. Κι αν σκεφτούμε ότι η κρατική εταιρεία Okta αγοράστηκε το 1999 και είναι εντελώς υπό τον έλεγχο της από το 2004, καταλαβαίνουμε πόσο σημαντική είναι η ενίσχυση στον ενεργειακό τομέα για τα Σκόπια. Και αυτό το άρθρο μόνο τυχαίο δεν είναι σε αυτή τη Συμφωνία.
Δεν υπάρχει πια δικαιολογία
Ό,τι και να έχει ειπωθεί τόσο καιρό, τώρα που μπορούμε να διαβάσουμε τα 20 άρθρα της Συμφωνίας, δεν υπάρχει πια καμία δικαιολογία για τέτοιο απαράδεκτο συμβιβασμό. Η Συμφωνία δεν παραδίδει μόνο το όνομα της Μακεδονίας, αλλά μειώνει συστηματικά τις θέσεις της Ελλάδας για να υπάρξει μια πλασματική ισορροπία μεταξύ των δύο χωρών. Από ό,τι φαίνεται έχει ξεχάσει η διαπραγματευτική ομάδα ότι τα Σκόπια δεν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, ενώ είμαστε κράτος-μέλος από το 1981 και το 1953.
Η Ελλάδα διαθέτει μια κυρίαρχη στρατηγική κι όμως η Συμφωνία προσπαθεί με τεχνάσματα να την μηδενίσει λες και δεν υπάρχει. Ουσιαστικά η Συμφωνία αποδέχεται τα πάντα από πλευρά της Ελλάδας σε όλα τα επίπεδα της ονομασίας, της ιθαγένειας, της γλώσσας και δεσμεύεται να υποστηρίξει την ενταξιακή πορεία των Σκοπίων τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Επίσης γίνονται απαράδεκτοι συμβιβασμοί για τη χρήση του Αιγαίου Πελάγους από τα Σκόπια και ουσιαστικά για την αξιοποίηση από αυτά της ελληνικής ΑΟΖ. Πράγμα το οποίο επιβεβαιώνεται και ενεργειακά με το θέμα των υδρογονανθράκων και των αγωγών. Και όλα αυτά για ποιο λόγο; Ποιο μπορεί να είναι το όφελος για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό; Και η απάντηση είναι απλή: κανένα. Το μόνο όφελος που υπάρχει είναι καθαρά ιδεολογικό γιατί αυτοί που πίστευαν τόσα χρόνια στη Σοσιαλιστική Μακεδονία προσπαθούν με αυτό τον τρόπο να δικαιωθούν, διότι επί της ουσίας δεν πιστεύουν στην έννοια του Ελληνικού Έθνους. Για αυτό η Συμφωνία είναι απαράδεκτη.
Περί περίεργων Συμφωνιών
Στην ιστορία της διπλωματίας υπάρχουν πολλές περίεργες Συμφωνίες που δεν σέβονται τους λαούς ακόμα και αν αυτοί έχουν υποφέρει ή έχουν υποστεί γενοκτονίες. Τέτοιες απαράδεκτες συμφωνίες είναι παραδείγματος χάρη, η Συνθήκη Καρς του 1921, η Συνθήκη Λωζάνης του 1923, το Σύμφωνο Φιλίας του 1930, η Συνθήκη Ζυρίχης Λονδίνου του 1960 και το Σχέδιο Ανάν του 2004.
Κάθε Συμφωνία ανεξάρτητα αν εφαρμόστηκε ή απορρίφθηκε, είχε πάντα ως στόχο την καταπάτηση ενός λαού: των Αρμενίων, των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, των Ελλήνων του Πόντου, των Ελλήνων της Κύπρου, των Μαρωνιτών, των Ασσυρίων. Κάθε φορά υπήρχαν δικαιολογίες, τουλάχιστον πριν την αποκάλυψη των κειμένων και μετά προσπαθούσαν να πείσουν αυτούς τους λαούς ότι είχαν κάνει ό,τι μπορούσαν. Υπήρξαν ακόμα και οι δύο Συμφωνίες μεταξύ Ναζιστικής Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης στις αρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Όλες βασίζονταν όχι βέβαια σε μια προσέγγιση που σέβεται την ιστορία των εθνών αλλά πάνω σε ένα ιδεολογικό υπόβαθρο που δεν φοβάται να καταπατήσει τους λαούς, αφού τους θεωρεί όχλους που δεν ξέρουν. Με αυτό το πνεύμα έχει επινοηθεί και το κείμενο την Συμφωνίας μεταξύ Σκοπίων και Ελλάδας. Η συναίνεση είναι καθαρά ιδεολογική και μηδενίζει την ύπαρξη των εθνών. Όσοι μπορούν να δουν πέρα από τα όρια των κομμάτων, θα αντιληφθούν πολύ γρήγορα πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η απαράδεκτη και περίεργη Συμφωνία.
Πηγή: unban.gr
