Η είδηση του θανάτου της Τζέση Παπουτσή έσκασε σαν βόμβα λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση στο Αρχαίο θέατρο Άργους και συγκλόνισε τον Αλέξανδρο Ρήγα και όλους τους συντελεστές της παράστασης.
Αλλά ως άψογοι επαγγελματίες και λες πως ήταν σαν ωδή προς την ψυχή της ξεπέρασαν εαυτούς και έδωσαν μια εξαιρετική παράσταση και καταχειροκροτήθηκαν από το κοινό . 400 π.Χ. Αθήνα. Ο Αριστοφάνης γράφει ένα από τα σημαντικότερα έργα του.
Μία από τις εμβληματικότερες πολιτικές σάτιρες της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Μία κωμωδία που φέρνει στο προσκήνιο τις γυναίκες. Που τολμάει να «εκθέσει» και να εκθειάσει την δημοκρατία, προπαγανδίζοντας κατ’ ουσίαν την ίδια της τη δύναμη ως ταυτόχρονη αδυναμία της και ανάποδα.
Οι γυναίκες αποφασίζουν να πάρουν τα ηνία της πόλης. Με ηγέτιδα την πολυμήχανη Πραξαγόρα καταφέρνουν το ακατόρθωτο. Χωρίς καμία επανάσταση. Χωρίς κανέναν πόλεμο. Χωρίς κανέναν εκβιασμό… οι γυναίκες ντύνονται άντρες και παρεισφρέουν στην Εκκλησία του δήμου, ψηφίζοντας νόμο ώστε η εξουσία της πόλης να περάσει στα χέρια των γυναικών.
Ο Αριστοφάνης προτείνει την ισότητα, την οικονομική και ερωτική κοινοκτημοσύνη, εξαίρει τη δημοκρατία, προλαβαίνει το φεμινιστικό κίνημα κατά κάτι αιώνες, στήνει ένα σχεδόν αστυνομικό σκηνικό με παρασκηνιακές δράσεις και επιβεβαιώνει ότι το χιούμορ και η κωμωδία είναι άρρηκτα δεμένα με την ευφυΐα, με τον πολιτισμό, με την εξέλιξη, με το ίδιο το DNA των αρχαίων ελληνικών πόλεων.
Την ίδια στιγμή στήνει στον τοίχο τους σ σύγχρονούς του Αθηναίους, καυτηριάζοντας ανελέητα τον άσχημό τους εαυτό, που τον θεωρεί υπεύθυνο για τα δεινά της φυλής. Αυτές τις Εκκλησιάζουσες, τις αρχαίες μα τόσο μοντέρνες, τις πολιτικοποιημένες μα τόσο αθώες, τις ατίθασες, τις ανέμελες, τις δυνατές, τις προφητικές… παρουσιάζει και υπενθυμίζει στο θεατρικό κοινό ο Αλέξανδρος Ρήγας το καλοκαίρι του 2018.
Με απεριόριστο σεβασμό και αγάπη στον Αριστοφάνη, διατηρώντας τον λόγο και το ύφος του αρχαίου κειμένου, μέσα από την αριστουργηματική μετάφραση του Πολύβιου Δημητρακόπουλου, ο Αλέξανδρος Ρήγας εντάσσει την σύγχρονη ματιά στη διαχρονική αυτή κωμωδία, την οποία προσαρμόζει στο εικαστικό και δραματουργικό πλαίσιο του πρωτότυπου έργου.
Οι Εκκλησιάζουσες το καλοκαίρι του 2018, έρχονται κατευθείαν από την Αρχαία Αθήνα του 400π.Χ. με τη μοναδική διαφορά ότι είναι διανθισμένες με μουσικές από όλη την Ελλάδα. Από τα δημοτικά τραγούδια και Βυζαντινούς ύμνους έως διασκευές στον πυρρίχιο, στο πεντοζάλι, σε Κερκυραϊκά τραγούδια, σε νησιωτικούς ρυθμούς και σε βαλκανικά τέμπο.
Οι Εκκλησιάζουσες στήνουν έναν χορό γεμάτο κέφι και όρεξη και δίνουν στη ζωή τον χώρο και το χρώμα που της ανήκει. Η ζωή, η πολιτική, η ισότητα, το γέλιο, η χαρά, η δημοκρατία και το θέατρο… ανήκουν σε όλους. Και οι Εκκλησιάζουσες του Αλέξανδρου Ρήγα έρχονται αυτό το καλοκαίρι να μας θυμίσουν ποιες είναι και ποιοι είμαστε…
