Επί τη εορτή της Αγίας Μαρίνας πανηγυρίζει μεγαλοπρεπώς η ομώνυμη Ιερά Μονή που βρίσκεται στην νότια Πλευρά του κάστρου του Άργους.
Την παραμονή της εορτής Δευτέρα 16 Ιουλίου 2018 τελέστηκε Αρχιερατικός εσπερινός μετά αρτοκλασίας και Θείου Κηρύγματος χοροστατούντος του Μητροπολίτη Αργολίδος Νεκταρίου. Μετά το πέρας του εσπερινού ο εφημέριος του μοναστηριού και Ιεροκήρυκας της μητροπόλεως Αργολίδος , Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Μιχαλόπουλος ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη και τους Ιερείς που συμμετείχαν και λάμπρυναν με την παρουσία τους την εορτή της Αγίας Μαρίνας.
Με περισσή ευλάβεια και πίστη, κάθε χρόνο πλήθος προσκυνητών συρρέουν στην Ιερά Μονή για να ζητήσουν τη χάρη και το έλεος της Αγίας Μαρίνας και να καταθέσουν την ελπίδα, την αγωνία και την προσδοκία τους στη θαυματουργή Αγία.
Τη νότια πλευρά του κάστρου του Άργους, στολίζει το κατάλευκο μοναστήρι της Αγίας Μαρίνας. Ένα σχετικά μικρό συγκρότημα, που κυριολεκτικά κρέμεται στην άκρη του βουνού της Λάρισας. Πάνω του στέκεται αγέρωχο το ιστορικό κάστρο του Άργους.
Το 1965, δύο μοναχές, οι αδελφές Σαμιώτη, μετά τον θάνατο της μητέρας τους, αποσπάστηκαν από τη συνοδεία του αδελφού τους Θεόκλητου, Ηγούμενου της γειτονικής Μονής, της αφιερωμένης στη Γέννηση του Ιησού Χριστού, και εγκαταστάθηκαν στην Αγία Μαρίνα. Εκεί έχτισαν τα πρώτα μικρά οικήματα. Ο ναός και ο γύρω χώρος τους παραχωρήθηκε από το Σύλλογο των Παπουτσήδων του Άργους. Αρωγός στις προσπάθειές τους στάθηκε ο Μητροπολίτης Αργολίδος κυρός Χρυσόστομος ο Β΄ Δεληγιανόπουλος. Γυναικεία Μονή έγινε το 1972 με επίσημο διάταγμα.
Πράγματι, η Αγία Μαρίνα ήταν η προστάτρια των παπουτσήδων. Την παραμονή της γιορτής της 17 Ιουλίου – οι παπουτσήδες του Άργους, με πρώτη τη σημαία τους, με νταούλια και πίπιζες ανέβαιναν στην Αγία Μαρίνα, ακολουθούμενοι από πλήθος Αργείων προσκυνητών.
Αφού – με κατάνυξη – παρακολουθούσαν τον εσπερινό, ξεκίναγαν το γλέντι.
« Με τις περίφημες γκιόσες (βραστή γίδα) και τα κρασιά τους θεράπευαν τις πίκρες και τους καημούς της μικροζωής τους μέσα στη ζεστή καλοκαιριάτικη νύχτα». (Ντιάνα Αντωνακάτου-Τάκης Μαύρος «Ελληνικά Μοναστήρια. Πελοπόννησος», τόμος Α’). Ανήμερα, ξαναγύριζαν ντυμένοι στα γιορτινά τους για την θεία Λειτουργία. Όταν τέλειωναν, πήγαιναν στην Παναγία την Κατακεκρυμμένη, την πορτοκαλούσα, και άναβαν κι εκεί ένα κεράκι. Μερικοί- όσοι είχαν σούστες- πήγαιναν στους Μύλους και συνέχιζαν το γλέντι μέχρι αργά το βράδυ . Εκεί, κάτω από τους ίσκιους των πλατανιών, δόξαζαν το Θεό και την Αγία τους, για την υγεία και τη ζωή που τους χάρισαν. Τώρα πια, ούτε γιορτή των παπουτσήδων, ούτε μουσικές και τραγούδια. Ήρεμα κυλάει η γιορτή της αγίας Μαρίνας, με ευλαβικούς προσκυνητές, οικογένειες με τα παιδιά τους, απλούς ανθρώπους με ξάστερα μάτια.
Η φιλοξενία και η αγάπη των καλογραιών- πάντα πρόθυμες να εξυπηρετήσουν και να περιποιηθούν τους προσκυνητές – μετέτρεψαν την μικρή Μονή της Αγίας Μαρίνας σε μια πνευματική κυψέλη της πόλης του Άργους, όπου ο καθένας μπορεί να προσευχηθεί. Σήμερα, Ηγουμένη της Μονής είναι η Μακαρία Δήμα και Μοναχές η Χρυσοστόμη, η Χριστοδούλη και η Μαριάμ.
