Η κόρυφή έχει χάσει 4 μέτρα ύψος και αγγίζει τα 2.097 μέτρα. Πλέον, η βόρεια κορυφή του ίδιου βουνού είναι η ψηλότερη στη χώρα.
«Η κατάσταση είναι τρομακτική» υποστηρίζει η καθηγήτρια γεωγραφίας του πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, Γκούνχιλντ Ροσβιστ.
«Αυτή η τάση υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Τα τελευταία 20 χρόνια, η κορυφή λιώνει ένα μέτρο ετησίως. Αποτελεί σύμβολο και παράδειγμα για όλους τους παγετώνες στη Σουηδία, στη Νορβηγία, σε όλο τον κόσμο, εκτός από την Ανταρκτική. Όμως το ζήτημα δεν είναι μόνο το χιόνι και ο πάγος που λιώνει. Τα οικοσυστήματα και οι άνθρωποι που εξαρτώνται από τον πάγο, όπως οι ιθαγενείς κυνηγοί ταράνδων, πραγματικά αγωνίζονται για να επιβιώσουν» υποστηρίζει η καθηγήτρια μετεωρολογίας του πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, Γκούνχιλντ Ρόσβιστ.
Σύμφωνα με το Σουηδικό Κέντρο Μετεωρολογίας, στις μέρες μας «η υπερβολική ζέστη είναι 100 φορές πιο κοινή από ότι ήταν στις δεκαετίες του 50, του 60 και του 1970»
Για την Σουηδία, αυτός ήταν ο θερμότερος Ιούλιος από το 1756, με θερμοκρασίες σταθερά πάνω από τους 30 βαθμούς Kελσίου.
