Πρώτη μας στάση, το Νυμφαίο, που έχει χαρακτηριστεί από το 1978 ως διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός, και ο Αρκτούρος. Ένα φυσικό καταφύγιο στο δάσος για τις καφέ αρκούδες. Ακολουθήσαμε την ξεναγό μας σε μια πεζοπορία κάποιων χιλιομέτρων, όμως στιγμή δε νιώσαμε πως κουραζόμαστε. Μέσα στο φυσικό ησυχαστήριο, στο κομμάτι αυτό του επίγειου παραδείσου, τα χρώματα μοιάζουν πιο ζωντανά, τα νερά πιο γάργαρα και ο άνθρωπος τόσο μικρός μπροστά στο μεγαλείο της παρθένας φύσης. Απολαύσαμε το περπάτημα κάτω από τον ίσκιο που δημιουργούσαν εντέχνως οι καταπράσινες πυκνές φυλλωσιές των δέντρων, γευτήκαμε τους καρπούς τους, ακούσαμε τους παλμούς της φύσης, και εν τέλει, νιώσαμε τυχεροί που είδαμε αυτά τα ταλαιπωρημένα πλάσματα, τις καφέ αρκούδες: άλλες να σκαρφαλώνουν στα δέντρα, άλλες να κάνουν το μπάνιο τους και άλλες να ξεκουράζονται.
Η ώρα, ωστόσο, μας έδειχνε πως έπρεπε να πάρουμε το δρόμο για την πόλη της Φλώρινας, για να ξεκουραστούμε. Το βράδυ, η εφηβική-νεανική ομάδα του Λυκείου μας, παρουσίασε χορούς της Μακεδονίας σε διδασκαλία και επιμέλεια της άξιας και άοκνης δασκάλας του Λυκείου μας, κας Κατερίνας Δωροβίνη- Πίκουλα. Τα παιδιά μας εντυπωσίασαν τόσο χορευτικά όσο και ενδυματολογικά- αποτέλεσμα πολύωρης δουλειάς και προετοιμασίας. Στη συνέχεια, ακολούθησε γλέντι υπό τους ήχους των χάλκινων της Γουμένισας-εμπειρία ξεχωριστή και αξέχαστη.
Η επόμενη μέρα μας βρήκε έτοιμους να κατευθυνθούμε στις ξακουστές Πρέσπες. Είχαμε την τύχη να διασχίσουμε την πλωτή γέφυρα της Μικρής Πρέσπας και να περάσουμε στον Άγιο Αχίλλειο, ένα μικρό χωριό στο οποίο θαρρείς κι ο χρόνος έχει σταματήσει! Η επιβλητική εκκλησία του Αγίου Αχιλλείου, αν και δε σώζεται ολόκληρη, μεταφέρει τον επισκέπτη σε άλλες εποχές. Οι ψηλές καλαμιές της λίμνης, τα κάθε λογής πτηνά, η… «εκκωφαντική σιγή» που επικρατεί, το απέραντο γαλάζιο του ελληνικού ουρανού, το φωτεινό χρυσίζον του ήλιου, η καθαρότητα της ατμόσφαιρας, όλο το μεγαλείο της φύσης να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια του εκστασιασμένου επισκέπτη. Σειρά είχε η Μεγάλη Πρέσπα και το χωριό Ψαράδες, όπου άλλοι έκαναν τον περίπλου της λίμνης θαυμάζοντας τις αναλλοίωτες βραχογραφίες των μοναχών του 13ου αιώνα και άλλοι απόλαυσαν το φαγητό τους.
Το βράδυ της Κυριακής, θα το φυλάξουμε πολύτιμα μέσα μας. Τα παιδιά μας, αφού φόρεσαν και πάλι με περηφάνεια τις μακεδονικές φορεσιές μας- «τα καλά ρούχα της καρδιάς μας»- κατευθύνθηκαν και πάλι στην πλατεία της Σιταριάς μαζί με άλλους σαράντα πέντε περίπου συλλόγους απ’ όλη την Ελλάδα και όλοι μαζί τραγούδησαν και χόρεψαν το «Μακεδονία ξακουστή, του Αλεξάνδρου η χώρα…» και άλλους χορούς της Μακεδονίας μας. Και είναι κάποιες τέτοιες στιγμές που νιώθεις ένα αρχέγονο συναίσθημα να σε κατακλύζει, τις «ρίζες» σου να βαθαίνουν όλο και περισσότερο κάτω απ’ τη γη και τον κορμό σου να υψώνεται αγέρωχος και στο σώμα σου να αντηχεί ο παλμός ενός αρχέγονου ρυθμού, από αιώνες καμωμένου, και την καρδιά σου να ανθίζει κάτω από τους ήχους των σκοπών αυτών. Είναι η στιγμή που συγκινείσαι και συνάμα νιώθεις ευγνωμοσύνη και περηφάνεια που είσαι Έλληνας!
Ακολούθησε γλέντι με όλους τους συλλόγους που παρευρέθηκαν.
Η μέρα της αναχώρησης για την επιστροφή. Άλλη μια μέρα με εικόνες και χρώματα ελληνικά μιας και κάναμε στάση στην ιστορική πόλη των Ιωαννίνων, με τη λίμνη, το κάστρο και τα πλακόστρωτα σοκάκια του. Στο Ιτς Καλέ, στη νοτιοανατολική ακρόπολη του κάστρου, ο χρόνος έχει και εκεί σταματήσει και ο επισκέπτης προσκαλείται σε ένα ταξίδι στην ιστορία.
Ο δρόμος της επιστροφής μας βρήκε όλους πλήρεις εμπειριών, ακουσμάτων, χρωμάτων και, φυσικά, συναισθημάτων… Συναισθήματα έντονα, εικόνες, χρώματα, μυρωδιές, γέλια, περνούν σαν ταινία από το μυαλό μας… Ας μην τελείωνε αυτό το ταξίδι ευλαβείας στην πολύπαθη και δοξασμένη γη της Μακεδονίας μας, της γης των σοφών, των ηρώων και των μαρτύρων μας, της ποτισμένης με το αίμα αυτών… Κι εμείς, ευλαβείς προσκυνητές στη γη των «αθάνατων νεκρών» μας, δώσαμε την υπόσχεση να μην την ξεχάσουμε και να μην την προδώσουμε.
Ευχαριστούμε από καρδιάς:
-Τη δασκάλα μας, κα Κατερίνα Δωροβίνη- Πίκουλα, την πνοή της ομάδας και πολυαγαπημένη δασκάλα του Λυκείου μας, για τη στήριξη, τη δουλειά, τη συνέπεια, τον επαγγελματισμό που επιδεικνύει πάντα και το άψογο αποτέλεσμα που μας παρουσιάζει!
-Το σύλλογο Σιταριάς- Φλώρινας, «Νέοι Ορίζοντες» για την πρόσκληση, την άψογη φιλοξενία και την ξενάγηση. Τους ευχόμαστε να έχουν πάντοτε επιτυχίες στο σύλλογό τους!
-Τις κυρίες του Δ.Σ., Έφη Δημοπούλου και Κική Γιάννου, που συνόδευσαν και συνέβαλαν στην ομαλή διεξαγωγή της εκδρομής.
-Τον Οδηγό μας, κο Δημήτρη Πίκο και την ΚΤΕΛ Αργολίδας για τη μετακίνηση
-Και τέλος, τα παιδιά της χ.ο. που εκπροσώπησε το Λύκειό μας και το Άργος επάξια με τη χορευτική παρουσία της και κυρίως με το ήθος που επέδειξε!
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ! Και εις άλλα με υγεία! Ραντεβού το Σεπτέμβρη!
