Το νέο του αστυνομικό μυθιστόρημα “Ύποπτοι καθ' έξιν” από τις Εκδόσεις Ωκεανός, το παρουσίασε στον Ιανό της Θεσσαλονίκης, σε κεντρικό χώρο στην Αθήνα και στην Δημοτική Βιβλιοθήκη της Καβάλας.
Το δεύτερο θεατρικό του έργο “Όλα ξεκίνησαν στο κοιμητήριο”, το οποίο κυκλοφόρησε από τις ιστορικές εκδόσεις “Δωδώνη” με πρόλογο της Τζένης Καλλέργη, απέσπασε εξαιρετικές κριτικές, όπως και τα δύο συλλογικά μυθιστορήματα του, τα οποία επιμελήθηκε και συνέγραψε με παλιούς του μαθητές από τα τμήματα δημιουργικής γραφής της ΧΑΝΘ. Αυτά είναι: οι “Οι Εραστές της Σοκολάτας” από τις εκδόσεις “Το Σκαθάρι”, και το “Δεν έμαθα να ζω με την αλήθεια” από τις Εκδόσεις “Ρώμη.”
Λίγα λόγια για τα έργα του και την υπόθεσή τους:
Ο Αλέξης Δημόγλου, η γυναίκα του η Όλγα και ο κουμπάρος τους ο Μιχάλης έχουν μεγαλώσει μαζί από παιδιά.
Τριάντα χρόνια μετά την αποφοίτησή τους από το λύκειο, για διαφορετικούς λόγους... βρίσκονται και οι τρεις τους στην Καβάλα, την πόλη των παιδικών χρόνων και των εφηβικών ερώτων. Το πρώτο βράδυ της παραμονής τους στην πόλη θα είναι μοιραίο
για την μετέπειτα ζωή τους. Ο Αλέξης συναντά παλιούς τους συμμαθητές σε ένα ταβερνάκι της πλατείας του Αγίου Νικολάου, ο Μιχάλης επισκέπτεται το πατρικό του σπίτι και η Όλγα κρυφά από τον άνδρα της καταλύει σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο.
Το άλλο πρωί η γνωστή καθηγήτρια της Φαρμακευτικής Όλγα Γεωργακά βρίσκεται νεκρή στο δωμάτιο της. Τα νέα δεν αναστατώνουν μόνο τους γονείς της νεκρής γυναίκας και την ηρεμία της επαρχιακής πόλης, αλλά και την κυρία Αδαμαντίνα, παλιά παραδουλεύτρα της οικογένειας Γεωργακά και μητέρα του Μιχάλη Γαλάνη.
Δολοφονία ή αυτοκτονία;
Οι ύποπτοι για τον Ηρακλή Κρόκο - τον αστυνομικό διευθυντή της περιοχής - είναι πολλοί. Ο άνδρας της, ο κουμπάρος της, ένας παλιός ανεκπλήρωτος έρωτας του συζύγου της, η νεαρή ερωμένη του Αλέξη η Λίνα, δημοσιογράφοι...
Όλοι τους ύποπτοι “καθ' έξιν!”
Θα καταφέρει άραγε το λαγωνικό του “μικρού Μόντε Κάρλο” να διαλευκάνει την υπόθεση... όπως θα έκανε ο Ηρακλής Πουαρώ;
Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα χαρακτήρων που ξαφνιάζουν τον αναγνώστη με την ανθρωπιά, αλλά και με την πολυπλοκότητα των σκέψεων και των συναισθημάτων τους, ένα ευαίσθητο έργο με μυστήριο, δυνατή πλοκή και δράση που συναρπάζει
Η γλυκύτατη κυρία Λέλα, ιδιοκτήτρια κομμωτηρίου της Θεσσαλονίκης, ο ιδιόρρυθμος σύντροφός της, ο Τάκης, τρεις ανύπαντρες κομμώτριες, πελάτισσες του μαγαζιού, και τρεις πανέμορφοι νεαροί άντρες.
Ζιγκολό!
Οι εραστές της σοκολάτας!
Σχέσεις συνήθειας, συμφέροντος, εξάρτησης, σχέσεις ανθρώπινες, προσπαθούν να ισορροπήσουν πάνω στο τεντωμένο σχοινί των συμβάσεων!
Σε ένα μαγαζί –που απαγορεύονται οι απαγορεύσεις– οι πρωταγωνιστές και οι δευτεραγωνιστές του μυθιστορήματος αυτού δείχνουν να υφαίνουν με μαεστρία τις ιδιαίτερες πτυχές τής κρυφής ζωής τους. Χαίρονται άραγε με τις επιλογές τους;
Στις συχνές συναντήσεις τους στο κομμωτήριο της Λέλας προσπαθούν ο καθένας με τον δικό του ιδιαίτερο και αιρετικό τρόπο να επουλώσει παλιές και νέες πληγές και να λυτρώσει, ίσως, τις κουρασμένες συνειδήσεις.
Αποκαλύπτουν άραγε στο τέλος τα τραύματά τους ο ένας στον άλλον;
Έχουν δικαίωμα στην αγάπη; Στη χαρά; Σε μια νέα αρχή;
Ο συγγραφέας στο έργο του «Όλα ξεκίνησαν στο κοιμητήριο» πραγματεύεται την πορεία του μοναχικού ανθρώπου μέσα σ’ έναν κόσμο που ο καθένας είναι ξένος προς τον σύντροφό του και που όλοι έχουν την αίσθηση του πνευματικού και ψυχικού κενού. Εξερευνά την περιοχή και τις αιτίες της θλίψης και της μοναξιάς. Φέρνει στο φως τα βαθύτερα της ψυχής προβλήματα, που είναι ουσίες ζωής. Παρουσιάζει τον άνθρωπο που ασφυκτιά μέσα στην κοινωνική συμβατικότητα και αποζητά με πάθος την απελευθέρωση.
Έργο συμβολικό. Εκτείνεται μέσα στον χώρο του ψυχολογικού αστικού θεάτρου, αλλά και μέσα σε χώρους υπερβατικούς, που ανάγονται στις σφαίρες του τραγικού, ακόμα και του παράλογου θεάτρου.
Μέσα σ’ ένα περιβάλλον της μεσοαστικής ζωής, εκφράζεται με χιούμορ και καλλιέπεια, η καθημερινότητα. Αντιπροσωπευτικοί τύποι της μεσοαστικής ζωής και μεταξύ αυτών απόκοσμες δυνάμεις μ’ ανθρώπινη υπόσταση, είναι τα πρόσωπα του έργου.
Ο συγγραφέας αφαίρεσε τη φιλολογία και τη ρομαντική ποίηση του ψυχολογικού αστικού θεάτρου, συμπύκνωσε τον διάλογο στον υπέρτατο βαθμό και δημιούργησε ένα έργο με τη μορφή του παράλογου θεάτρου, όπου ο διάλογος και οι λέξεις δεν αντιπροσωπεύουν, τις πιο πολλές φορές, καθαρά νοήματα ή συνεπείς ψυχολογικές καταστάσεις, αλλ’ αποτελούν ετερόκλητες συγχορδίες μιας μυστηριακής πρωτάκουστης αρμονίας.
Κυριαρχεί ένας μονολογικός διάλογος που συχνά διασπά τα νοήματα παρά τα συνθέτει. Τα λογικά επιχειρήματα, οι συμμετρικές ερωταποκρίσεις του ψυχολογικού θεάτρου, αντικαθίστανται από τις χωρίς ειρμό εσωτερικές παρορμήσεις των ηρώων του έργου.
Τα γεγονότα απεικονίζουν απλές τυπικές καταστάσεις σε ειδικά περιβάλλοντα και ειδικές συνθήκες μιας κατεστημένης κοινωνικής ζωής, που επαναλαμβάνονται στη χρονική πορεία με εναλλασσόμενες φάσεις.
Η κατανόηση ενός τέτοιου έργου, οδηγεί στην γαλήνη και την ελευθερία που γεννά η γνώση. Στην ήρεμη ενατένιση της ζωής, στην παραδοχή του θανάτου, σαν συνέχεια μιας πορείας στον αέναο δρόμο. Στον δρόμο προς την έξαρση, προς την πνευματική και ψυχική ολοκλήρωση, προς τον λυτρωμό και την εξιλέωση, που περνάει μέσ’ από τον πόνο, τη θυσία και το μαρτύριο – αυτόν τον δρόμο που τραβούν μοναχά τα δυνατά, ασυμβίβαστα, προνομιούχα πνεύματα.
[από την εισαγωγή του βιβλίου]
Στην οδό Φιλελλήνων της Θεσσαλονίκης συναντάμε την κυρία Νίτσα Σατλάνη, την περίεργη και ενοχλητική ιδιοκτήτρια του πρώτου ορόφου μιας παλιάς πολυκατοικίας. Στο δυάρι που νοικιάζει για να συμπληρώνει το εισόδημά της... ο χρόνος κυλά κι εμείς γνωρίζουμε τις ιστορίες δώδεκα ενοίκων του, τις ερωτικές ιστορίες δώδεκα γυναικών, ίσως... τα ανέκδοτα "διηγήματα" της μητέρας ενός πάμπλουτου νέου...
