Φυσικά γεφύρια στην Ελλάδα καμωμένα από νεράιδες, ξωτικά και... μύθους!!!

Νεράιδες και διάβολοι και ξωτικά βγήκαν παγανιά στα βουνά. Κύλησαν βράχους και ξερίζωσαν δέντρα, ζύμωσαν το χώμα και γκρέμισαν σπηλιές, γύρισαν ποτάμια και άλλα τα στέρεψαν. Κι ένωσαν φαράγγια και κακοτοπιές, στήνοντας όμορφα γερά γεφύρια, με περίσσια τέχνη καμωμένα, για να πιάσουν επάνω τους τον ξέφρενο χορό τους...

Αυτή είναι η εκδοχή του θρύλου. Άλλα λέει η πραγματικότητα. Πώς η φύση, τέλειος πρωτομάστορας, έστησε σε λαγκαδιές και κακοτράχαλες πλαγιές της ελληνικής υπαίθρου γεφύρια, που θα τα ζήλευε κι ο πιο τολμηρός αρχιτέκτονας.

Χιλιάδες εκατομμύρια χρόνια πέρασαν για να ολοκληρώση η φύση αυτά τα "έργα", που αποτελούν σήμερα φυσικά μνημεία και συγκεντρώνουν την προσοχή της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρίας. Μέλη της έχουν επιδοθεί στην εντόπιση και στη μελέτη των φυσικών γεφυριών και έχουν καταγράψει ως σήμερα 17 από αυτά, σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας.
Το καθένα τους, μπορεί από μόνο του να αποτελέσει τουριστικό αξιοθέατο.

Ο κατάλογος των φυσικών γεφυριών:
* Κακής Σκάλας, Αττικής.
* Σαρακηνό Μαγνησίας.
* Θεογέφυρα Ιωαννίνων.
* Τρύπια κορυφή Αναβύσσου.
* Τρύπια Σπηλιά Τερψιθέας Υμηττού.
* Άνω Ελιάς Ηρακλείου Κρήτης.
* Άνω Ελιάς Ηρακλείου Κρήτης (δεύτερο).
* Τρυπητό Χαράκι Ηρακλείου.
* Καμάρα Λασιθίου.
* Καμάρες Χανίων.
* Τρυπητή Σίφνου.
* Διαβολογέφυρο Δαμαλά Τροιζηνίας.
* Αερογέφυρα Δροσιάς Χαλκίδας.
* Καγκελογέφυρα Μυλοποτάμου Λαμίας.
* Καγκελογέρυρα Μυλοποτάμου Λαμίας (δεύτερο).
* Αγίας Μαρίνας Αττικής.

Το «Διαβολογέφυρο»

Πρόκειται για μια πολύ απόκρημνη περιοχή σαν πλαγιά με πολύ άγρια και πλούσια ομορφιά. Ομως, λέγεται Διαβολογέφυρο.

Πως μπορεί να λέγεται έτσι ενώ από κοντά να φαντάζει κάτι σαν επίγειος παράδεισος; Kι όμως μια επίσκεψη σε αυτό το μέρος της Τροιζηνίας θα σε αποζημιώσει.

Οταν σκαρφαλώνεις τους βράχους και τους καταρράκτες του, νομίζεις πως στην καλύτερη περίπτωση θα δεις νεράιδες ή και τον Πάνα να σου χαμογελά σαρδόνια από ψηλά καθώς σου παίζει φλογέρα.

Θα φθάσεις εκεί μέσω της Τροιζήνας. Ο δρόμος είναι δύσβατος, γεμάτος στροφές και χαντάκια, από τα νερά της βροχής του χειμώνα κάτι που σε δυσκολεύει στην αρχή για να σε αποζημιώσει στη συνέχεια. Ακολουθώντας τους σωστούς δείκτες θα φθάσεις στο σημείο που πρέπει να αφήσεις το μεταφορικό σου μέσο για να συνεχίσεις την περιπέτεια με τα πόδια.

Είσαι μέσα στα πλατάνια, ακούς τη ροή των υδάτων αλλά θα πρέπει να βρεις το μονοπάτι το σωστό που θα σε βγάλει στη μικρή γέφυρα. Οταν μπροστά σου βρεις να βρεις τις πατημασιές του Πάνα... είσαι στο «Διαβολογέφυρο».

Στις πέτρες του γεφυριού, υπάρχουν ακόμη τα ίχνη από πατημασιές κατσίκας, πατημασιές του διαβόλου, σε ένα μέρος σπάνιας ομορφιάς. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που ονομάστηκε έτσι. Το φαράγγι είναι περπατητό, είναι καταπράσινο, χωρίς ίχνος πολιτισμού και περιλαμβάνει πολλές κολύμπες, τσουλήθρες και άφθονο νερό.

Ο θρύλος λοιπόν αναφέρει ότι επί Τουρκοκρατίας, ο πασάς της περιοχής διέταξε φημισμένο πρωτομάστορα να κατασκευάσει γέφυρα σε μια πολύ απόκρημνη τοποθεσία, στο μεγάλο ποτάμι του Δαμαλά, το Χρυσορρόα, αλλιώς θα του έπαιρνε το κεφάλι.

Η δυσκολία βρισκόταν στο γεγονός ότι στο σημείο εκείνο οι δυο βράχοι που θα μπορούσε να στηριχτεί η γέφυρα ήταν πολύ μακριά ο ένας από τον άλλο. Ο γεφυροποιός προσπάθησε δυο φορές να στηρίξει την γέφυρα, αλλά δεν το κατόρθωσε. Ενώ ετοιμαζόταν για την τρίτη προσπάθεια -αν αποτύγχανε θα αποκεφαλιζόταν- εμφανίστηκε ο Διάβολος , ο οποίος του υποσχέθηκε να τον βοηθήσει με αντάλλαγμα την ψυχή του.

Εκείνος δέχτηκε και μέσα σε μια νύχτα κατασκευάστηκε η γέφυρα. Το ίδιο βράδυ ο διάβολος δώρισε στον πρωτομάστορα ένα πιθάρι χρυσά φλουριά. Ο γεφυροποιός έγινε πάμπλουτος, αλλά δεν πρόλαβε να χαρεί τα πλούτη του πέρα από έξι χρόνια.

Μια μέρα ενώ διέσχιζε τη γέφυρα, για να επισκεφθεί το σημείο που είχε κρυμμένο το θησαυρό του, σηκώθηκε άγριος άνεμος, τον πήρε και τον εξαφάνισε ενώ την ίδια στιγμή κεραυνός έκαψε το σπίτι και την οικογένεια του. 

«Μου βγήκε η ψυχή σαν να φροντίζει ο Διάβολος να μην το βρω, αλλά όταν έφθασα νόμιζα πως κάπως έτσι πρέπει να είναι στον Παράδεισο», είχε αναφέρει ταξιδιώτης παλαιότερα και το λένε οι ντόπιοι για να ενθαρρύνουν τις προσπάθειες εκείνων που το αναζητούν...

Πηγή Φωτό: Giannis Lazarou