Έγινα όπως πολλοί νέοι άνθρωποι που είναι εδώ σήμερα από όσα έγιναν στη ζωή μας, από την πρόσβαση στην παιδεία, στην υγεία, από την κοινωνική κινητικότητα από την οποία αναπτύχθηκε , από το γεγονός ότι άνθρωποι οι οποίοι ήταν μεγαλωμένοι σε χωριά, οι γονείς τους ήταν αγρότες και κτηνοτρόφοι κατάφεραν να σπουδάσουν τα παιδιά τους, να μεγαλώσουν τα εγγόνια τους με καλύτερες συνθήκες και σήμερα να συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε καλύτερες μέρες.
Σας καλωσορίζω λοιπόν και εγώ με την σειρά μου στην σημερινή επέτειο της ίδρυσης του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος από τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Μια ημέρα ορόσημο για την ιστορία του ΠΑΣΟΚ αλλά και της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Πιστεύω ότι έχει μια σημασία να πω και εγώ δυο κουβέντες ως ένας άνθρωπος που δεν έγινα ΠΑΣΟΚ ούτε επειδή γνώρισα τον Ανδρέα Παπανδρέου, ούτε επειδή έζησα την πολιτική της δεκαετίας του 80. Έγινα όπως πολλοί νέοι άνθρωποι που είναι εδώ σήμερα από όσα έγιναν στη ζωή μας, από την πρόσβαση στην παιδεία, στην υγεία, από την κοινωνική κινητικότητα από την οποία αναπτύχθηκε , από το γεγονός ότι άνθρωποι οι οποίοι ήταν μεγαλωμένοι σε χωριά, οι γονείς τους ήταν αγρότες και κτηνοτρόφοι κατάφεραν να σπουδάσουν τα παιδιά τους, να μεγαλώσουν τα εγγόνια τους, να κάνουν μεταπτυχιακά και σήμερα να συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε καλύτερες μέρες.
44 χρόνια μετά όλοι θυμόμαστε και ανατρέχουμε σ εκείνη την ημέρα.
Γιατί δημιούργησε την Ελλάδα των ίσων ευκαιριών, της κοινωνικής κινητικότητας, του κοινωνικού κράτους, της Ευρώπης και των Ολυμπιακών Αγώνων.
Μπορεί κάποιος να βρει λάθη και παραλείψεις. Κυρίως όμως, μπορεί να βρει θετικά κοιτώντας την πορεία του ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια.
Σε κάθε περίπτωση, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την συνολική προσφορά του στην εδραίωση της 3ης Ελληνικής Δημοκρατίας.
Σε τι περιβάλλον ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ το 1974;
Περίπου 30 χρόνια οξύτατης εθνικής κρίσης.
Αλληλοσπαραγμός στον εμφύλιο πόλεμο, κράτος της δεξιάς, αποστασία, εφτά χρόνια δικτατορίας, Κύπρος.
Διώξεις, βασανιστήρια και τιμωρία των αντιφρονούντων σημάδεψαν εκείνη την ζοφερή περίοδο.
Η πρόκληση λοιπόν μετά το 1974 ήταν πέρα και πάνω από την βελτίωση της ζωής των πολιτών.
Ήταν η εδραίωση της δημοκρατίας. Η εθνική ανεξαρτησία. Η κοινωνική απελευθέρωση.
Και αυτό πέτυχε η μεγάλη Δημοκρατική παράταξη.
Ενώ οι πληγές της κοινωνίας ήταν ακόμη ανοιχτές και οι μνήμες νωπές , το ΠΑΣΟΚ κατόρθωσε να θέσει τις βάσεις για την εδραίωση του Δημοκρατικού πολιτεύματος.
Δεν είναι τυχαίο ότι ως το 2010 και τις πλατείες των αγανακτισμένων, το πολιτικό σύστημα της χώρας μας, χαρακτηριζόταν από σταθερότητα, από λαϊκή και εθνική ενότητα και η Ελλάδα έζησε την πιο ειρηνική της περίοδο.
Σήμερα, μετά από 10 χρόνια οικονομικής, κοινωνικής και αξιακής κρίσης, αρκετοί δεν αντιλαμβάνονται, ότι δεν αρκεί ένα πολίτευμα να λέγεται δημοκρατικό, για να είναι κιόλας. Και αρκετοί από την άλλη μεριά δεν αντιλαμβάνονται ότι η δημοκρατία είναι ζήτημα μόνιμου αγώνα.
Το κοινοβουλευτικό μας σύστημα φαντάζει κλειστό και απόμακρο για τους πολλούς, η δικαιοσύνη ταξική , οι κυβερνήσεις διαχειριστικές και συστημικές. Με άλλο πρόταγμα εκλέγονται, άλλο πρόγραμμα εφαρμόζουν.
Η δεκαετής κρίση οδηγεί τους νέους μακριά από την παραγωγή ιδεών, πλούτου και συμμετοχής. Νιώθουν και είναι αδικημένοι από τον ιστορικό κύκλο.
Τι έχουμε να αντιπαραβάλλουμε σε αυτές τις δυσάρεστες διαπιστώσεις;
Τι έχουμε να προτείνουμε για το διχαστικό σήμερα και το αβέβαιο αύριο;
Πιθανότατα, η απάντηση δεν είναι μια και όσα ακούστηκαν σήμερα εδώ δείχνουν τη συνθετική δύναμη της συζήτησης.
Παρ’ όλα αυτά πάντα μπροστά στα μεγάλα ερωτήματα η απάντηση έχει να κάνει με το στόχο.
Σήμερα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και ΝΔ λαϊκίζουν, δημαγωγούν και μηρυκάζουν τα αιτία που μας έφεραν εδώ.
Και το κάνουν διότι έτσι διατηρούνται χορτάτοι: ο ένας στην εξουσία για λίγους ακόμη μήνες, ο άλλος με αποκλειστικό όνειρο να την καταλάβει.
Η πρόοδος της Ελλάδας και των Ελλήνων είναι για αυτούς μόνο λόγια. Οι πράξεις τους ανύπαρκτες, οι παραλείψεις τους επικίνδυνες. Η αυτοκριτική τους ανύπαρκτη.
Για εμάς όμως πάντα αυτός ήταν ο στόχος.
Καθαρές κουβέντες:
Ή Η Δημοκρατία θα προστατεύει κάθε πολίτη αυτής της χώρας ή δεν θα υπάρχει.
Σας καλωσορίζω λοιπόν και εγώ με την σειρά μου στην σημερινή επέτειο της ίδρυσης του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος από τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Μια ημέρα ορόσημο για την ιστορία του ΠΑΣΟΚ αλλά και της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Πιστεύω ότι έχει μια σημασία να πω και εγώ δυο κουβέντες ως ένας άνθρωπος που δεν έγινα ΠΑΣΟΚ ούτε επειδή γνώρισα τον Ανδρέα Παπανδρέου, ούτε επειδή έζησα την πολιτική της δεκαετίας του 80. Έγινα όπως πολλοί νέοι άνθρωποι που είναι εδώ σήμερα από όσα έγιναν στη ζωή μας, από την πρόσβαση στην παιδεία, στην υγεία, από την κοινωνική κινητικότητα από την οποία αναπτύχθηκε , από το γεγονός ότι άνθρωποι οι οποίοι ήταν μεγαλωμένοι σε χωριά, οι γονείς τους ήταν αγρότες και κτηνοτρόφοι κατάφεραν να σπουδάσουν τα παιδιά τους, να μεγαλώσουν τα εγγόνια τους, να κάνουν μεταπτυχιακά και σήμερα να συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε καλύτερες μέρες.
44 χρόνια μετά όλοι θυμόμαστε και ανατρέχουμε σ εκείνη την ημέρα.
Γιατί δημιούργησε την Ελλάδα των ίσων ευκαιριών, της κοινωνικής κινητικότητας, του κοινωνικού κράτους, της Ευρώπης και των Ολυμπιακών Αγώνων.
Μπορεί κάποιος να βρει λάθη και παραλείψεις. Κυρίως όμως, μπορεί να βρει θετικά κοιτώντας την πορεία του ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια.
Σε κάθε περίπτωση, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την συνολική προσφορά του στην εδραίωση της 3ης Ελληνικής Δημοκρατίας.
Σε τι περιβάλλον ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ το 1974;
Περίπου 30 χρόνια οξύτατης εθνικής κρίσης.
Αλληλοσπαραγμός στον εμφύλιο πόλεμο, κράτος της δεξιάς, αποστασία, εφτά χρόνια δικτατορίας, Κύπρος.
Διώξεις, βασανιστήρια και τιμωρία των αντιφρονούντων σημάδεψαν εκείνη την ζοφερή περίοδο.
Η πρόκληση λοιπόν μετά το 1974 ήταν πέρα και πάνω από την βελτίωση της ζωής των πολιτών.
Ήταν η εδραίωση της δημοκρατίας. Η εθνική ανεξαρτησία. Η κοινωνική απελευθέρωση.
Και αυτό πέτυχε η μεγάλη Δημοκρατική παράταξη.
Ενώ οι πληγές της κοινωνίας ήταν ακόμη ανοιχτές και οι μνήμες νωπές , το ΠΑΣΟΚ κατόρθωσε να θέσει τις βάσεις για την εδραίωση του Δημοκρατικού πολιτεύματος.
Δεν είναι τυχαίο ότι ως το 2010 και τις πλατείες των αγανακτισμένων, το πολιτικό σύστημα της χώρας μας, χαρακτηριζόταν από σταθερότητα, από λαϊκή και εθνική ενότητα και η Ελλάδα έζησε την πιο ειρηνική της περίοδο.
Σήμερα, μετά από 10 χρόνια οικονομικής, κοινωνικής και αξιακής κρίσης, αρκετοί δεν αντιλαμβάνονται, ότι δεν αρκεί ένα πολίτευμα να λέγεται δημοκρατικό, για να είναι κιόλας. Και αρκετοί από την άλλη μεριά δεν αντιλαμβάνονται ότι η δημοκρατία είναι ζήτημα μόνιμου αγώνα.
Το κοινοβουλευτικό μας σύστημα φαντάζει κλειστό και απόμακρο για τους πολλούς, η δικαιοσύνη ταξική , οι κυβερνήσεις διαχειριστικές και συστημικές. Με άλλο πρόταγμα εκλέγονται, άλλο πρόγραμμα εφαρμόζουν.
Η δεκαετής κρίση οδηγεί τους νέους μακριά από την παραγωγή ιδεών, πλούτου και συμμετοχής. Νιώθουν και είναι αδικημένοι από τον ιστορικό κύκλο.
Τι έχουμε να αντιπαραβάλλουμε σε αυτές τις δυσάρεστες διαπιστώσεις;
Τι έχουμε να προτείνουμε για το διχαστικό σήμερα και το αβέβαιο αύριο;
Πιθανότατα, η απάντηση δεν είναι μια και όσα ακούστηκαν σήμερα εδώ δείχνουν τη συνθετική δύναμη της συζήτησης.
Παρ’ όλα αυτά πάντα μπροστά στα μεγάλα ερωτήματα η απάντηση έχει να κάνει με το στόχο.
Σήμερα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και ΝΔ λαϊκίζουν, δημαγωγούν και μηρυκάζουν τα αιτία που μας έφεραν εδώ.
Και το κάνουν διότι έτσι διατηρούνται χορτάτοι: ο ένας στην εξουσία για λίγους ακόμη μήνες, ο άλλος με αποκλειστικό όνειρο να την καταλάβει.
Η πρόοδος της Ελλάδας και των Ελλήνων είναι για αυτούς μόνο λόγια. Οι πράξεις τους ανύπαρκτες, οι παραλείψεις τους επικίνδυνες. Η αυτοκριτική τους ανύπαρκτη.
Για εμάς όμως πάντα αυτός ήταν ο στόχος.
Καθαρές κουβέντες:
Ή Η Δημοκρατία θα προστατεύει κάθε πολίτη αυτής της χώρας ή δεν θα υπάρχει.
Ή οι ευκαιρίες θα δίνονται σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας ή θα διαιωνίζονται οι ελίτ και θα κερδίζουν οι λίγοι.
Ή η κεντροαριστερά θα ενώσει και θα απελευθερώσει τους Έλληνες ή η συντήρηση θα νέμεται την εξουσία εις βάρος των πολιτών.
Καθίσταται, λοιπόν, κυρίαρχη υποχρέωση ενός προοδευτικού κινήματος να προχωρήσει σε μια ριζική συνταγματική αναθεώρηση, που εγγυάται όλες τις απαραίτητες θεσμικές αλλαγές και αποκαθιστά τη λειτουργία στην διάκριση των εξουσιών.
Με δικλείδες που ενισχύουν τον κοινοβουλευτισμό και δεν επιτρέπουν τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια, με προβλέψεις που δεν επιτρέπουν σε μια κυβέρνηση να ναρκοθετεί το μέλλον των γενεών παράγοντας ελλείμματα και εκτοξεύοντας το δημόσιο χρέος και με νομοθετικές πράξεις που σπάνε την αλυσίδα της διαπλοκής.
Θα πρέπει να ανοίξουμε τους πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς, να γίνουμε πλουραλιστικοί για τους πολλούς. Μόνο έτσι θα δώσουμε φωνή σου πολίτες, θα ενισχύσουμε την ισότητα, να διευρύνουμε την ελευθερία θα αποδώσουμε την αναγκαία κοινωνική δικαιοσύνη και θωρακίσουμε την Δημοκρατία.
Είναι υποχρέωση μας και θα φέρουμε νέες αλλαγές, τομές και πλατφόρμες που ανοίγουν την πόρτα στην
i. Συμμετοχή των πολιτών στα κοινά και στην λήψη αποφάσεων,
ii. Λογοδοσία σε όλα τα επίπεδα,
iii. Αξιοκρατία,
iv. Διαφάνεια (Π.χ Διαύγεια, Open Gov κλπ)
v. Λειτουργία δικαιοσύνης και Ανεξάρτητων Αρχών.
Διότι,
από την εθνική συμφιλίωση ως το Opengov και τη διαύγεια, μόνο οι δικές μας κυβερνήσεις έκαναν πράξεις.
Δεν αρκούν όμως μόνο αυτά:
Απαιτείται και κάτι ακόμα αν θέλουμε να δούμε την Ελλάδα να πετυχαίνει:
Να ονειρευτούμε έξω από τα συνηθισμένα. Μακριά από αυτούς που μας λένε δεν γίνεται και δε μπορείς.
Αν κάτι αναγνωρίζουν όλοι στον Ανδρέα Παπανδρέου είναι ότι σκεφτόταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Και σήμερα αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε όλοι ξανά.
Αντί να εγκλωβιστούμε στο δίπολο της μιζέριας ΣυΡιζΑ ανέλ και Ν.Δ., εμείς πρέπει να δούμε μέλλον και να κινηθούμε γρήγορα και αποφασιστικά προς αυτό.
Σύντροφοι και συντρόφισσες πιστεύω βαθιά στην ισχυρή και περήφανη Ελλάδα του 2021. Πιστεύω βαθιά στην έξυπνη Ελλάδα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.
Έως το 2030 έως 375 εκατομμύρια εργαζόμενοι παγκοσμίως θα χρειαστεί να αλλάξουν επάγγελμα, ενώ σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι οφείλουν να εξελίξουν την δουλειά τους ώστε να συμπορευθούν με την ισχύ των μηχανών. Θα χρειαστούν νέα προσόντα, κατάρτιση, δια βίου μάθηση και εγρήγορση όσον αφορά την λειτουργία της Δημοκρατίας και των θεσμών.
Ταυτόχρονα όμως, θα δημιουργηθούν και δημιουργούνται ήδη τεράστιες ευκαιρίες για πρωτοπορία σε κλάδους: Όπως η υγεία, η μεταποίηση, το λιανικό εμπόριο και ο χρηματοπιστωτικός κλάδος.
Ο κόσμος που ξέραμε πέθανε, ο κόσμος των τεράτων πεθαίνει αλλά ένας νέος γεννιέται. Και είναι στο δικό μας χέρι να τον κατακτήσουμε για το καλό της Ελλάδας.
Η αρχαία Αθήνα έγινε τόπος μεγαλοφυΐας αλλάζοντας την παγκόσμια ιστορία με αλλαγές που προσέλκυσαν τα καλύτερα μυαλά της εποχής, παράγοντας επιστήμη, φιλοσοφία πολιτισμό και τέχνη που όμοιο της δεν συνάντησε ο πλανήτης. Και όλο αυτό μέσα σε λίγες δεκαετίες.
Ο στόχος της έξυπνης Ελλάδας είναι εκεί έξω και μας περιμένει να βγάλουμε τους καλύτερους εαυτούς μας. Να πιστέψουμε στη συλλογικότητα και τη επιτυχία.
Να δημιουργήσουμε με το ελληνικό δαιμόνιο, αυτά που μπορούν να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση και συγχρονίζονται με το αύριο.
Στην Ελλάδα των capital controls πρέπει να καινοτομήσουμε στο blockchain.
Στην Ελλάδα των επιδομάτων, πρέπει να κάνουμε ανάπτυξη και δίκαιη ανακατανομή
Ή η κεντροαριστερά θα ενώσει και θα απελευθερώσει τους Έλληνες ή η συντήρηση θα νέμεται την εξουσία εις βάρος των πολιτών.
Καθίσταται, λοιπόν, κυρίαρχη υποχρέωση ενός προοδευτικού κινήματος να προχωρήσει σε μια ριζική συνταγματική αναθεώρηση, που εγγυάται όλες τις απαραίτητες θεσμικές αλλαγές και αποκαθιστά τη λειτουργία στην διάκριση των εξουσιών.
Με δικλείδες που ενισχύουν τον κοινοβουλευτισμό και δεν επιτρέπουν τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια, με προβλέψεις που δεν επιτρέπουν σε μια κυβέρνηση να ναρκοθετεί το μέλλον των γενεών παράγοντας ελλείμματα και εκτοξεύοντας το δημόσιο χρέος και με νομοθετικές πράξεις που σπάνε την αλυσίδα της διαπλοκής.
Θα πρέπει να ανοίξουμε τους πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς, να γίνουμε πλουραλιστικοί για τους πολλούς. Μόνο έτσι θα δώσουμε φωνή σου πολίτες, θα ενισχύσουμε την ισότητα, να διευρύνουμε την ελευθερία θα αποδώσουμε την αναγκαία κοινωνική δικαιοσύνη και θωρακίσουμε την Δημοκρατία.
Είναι υποχρέωση μας και θα φέρουμε νέες αλλαγές, τομές και πλατφόρμες που ανοίγουν την πόρτα στην
i. Συμμετοχή των πολιτών στα κοινά και στην λήψη αποφάσεων,
ii. Λογοδοσία σε όλα τα επίπεδα,
iii. Αξιοκρατία,
iv. Διαφάνεια (Π.χ Διαύγεια, Open Gov κλπ)
v. Λειτουργία δικαιοσύνης και Ανεξάρτητων Αρχών.
Διότι,
από την εθνική συμφιλίωση ως το Opengov και τη διαύγεια, μόνο οι δικές μας κυβερνήσεις έκαναν πράξεις.
Δεν αρκούν όμως μόνο αυτά:
Απαιτείται και κάτι ακόμα αν θέλουμε να δούμε την Ελλάδα να πετυχαίνει:
Να ονειρευτούμε έξω από τα συνηθισμένα. Μακριά από αυτούς που μας λένε δεν γίνεται και δε μπορείς.
Αν κάτι αναγνωρίζουν όλοι στον Ανδρέα Παπανδρέου είναι ότι σκεφτόταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Και σήμερα αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε όλοι ξανά.
Αντί να εγκλωβιστούμε στο δίπολο της μιζέριας ΣυΡιζΑ ανέλ και Ν.Δ., εμείς πρέπει να δούμε μέλλον και να κινηθούμε γρήγορα και αποφασιστικά προς αυτό.
Σύντροφοι και συντρόφισσες πιστεύω βαθιά στην ισχυρή και περήφανη Ελλάδα του 2021. Πιστεύω βαθιά στην έξυπνη Ελλάδα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.
Έως το 2030 έως 375 εκατομμύρια εργαζόμενοι παγκοσμίως θα χρειαστεί να αλλάξουν επάγγελμα, ενώ σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι οφείλουν να εξελίξουν την δουλειά τους ώστε να συμπορευθούν με την ισχύ των μηχανών. Θα χρειαστούν νέα προσόντα, κατάρτιση, δια βίου μάθηση και εγρήγορση όσον αφορά την λειτουργία της Δημοκρατίας και των θεσμών.
Ταυτόχρονα όμως, θα δημιουργηθούν και δημιουργούνται ήδη τεράστιες ευκαιρίες για πρωτοπορία σε κλάδους: Όπως η υγεία, η μεταποίηση, το λιανικό εμπόριο και ο χρηματοπιστωτικός κλάδος.
Ο κόσμος που ξέραμε πέθανε, ο κόσμος των τεράτων πεθαίνει αλλά ένας νέος γεννιέται. Και είναι στο δικό μας χέρι να τον κατακτήσουμε για το καλό της Ελλάδας.
Η αρχαία Αθήνα έγινε τόπος μεγαλοφυΐας αλλάζοντας την παγκόσμια ιστορία με αλλαγές που προσέλκυσαν τα καλύτερα μυαλά της εποχής, παράγοντας επιστήμη, φιλοσοφία πολιτισμό και τέχνη που όμοιο της δεν συνάντησε ο πλανήτης. Και όλο αυτό μέσα σε λίγες δεκαετίες.
Ο στόχος της έξυπνης Ελλάδας είναι εκεί έξω και μας περιμένει να βγάλουμε τους καλύτερους εαυτούς μας. Να πιστέψουμε στη συλλογικότητα και τη επιτυχία.
Να δημιουργήσουμε με το ελληνικό δαιμόνιο, αυτά που μπορούν να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση και συγχρονίζονται με το αύριο.
Στην Ελλάδα των capital controls πρέπει να καινοτομήσουμε στο blockchain.
Στην Ελλάδα του brain drain, πρέπει να κάνουμε το σχολείο μας έξυπνο και το πανεπιστήμιο μας ανοιχτό.
Στην Ελλάδα των επιδομάτων, πρέπει να κάνουμε ανάπτυξη και δίκαιη ανακατανομή
Στην Ελλάδα που γερνάει πρέπει να εγγυηθούμε για τους περήφανους νέους και νέες της γενιάς μας, που μεγάλωσαν μέσα στην κρίση και είναι αποφασισμένοι να πετύχουν.
Είναι στο χέρι μας.
