Του Τόλη Κοϊνη
Κάπου στα στενά της γειτονιάς του Αγίου Νικολάου, στο παλιό Ναύπλιο, βρίσκεται και ένας μικρός δρόμος με το όνομά του. «Μανώλη Μπλέσση». Λίγοι γνωρίζουν τον θρυλικό ναυπλιώτη στρατιώτη Μανώλη Μπλέσση, μισθοφόρο στην αρχή της Βενετίας και στη συνέχεια και άλλων Ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Τη ζωή του και τα έργα του τα διέσωσε ο Αντόνιο Μολίνο. Δεν μας λέει πολλά πράγματα το όνομά του… ήταν όμως ένας σπουδαίος βενετσιάνος τροβαρδούρος, ο οποίος για πολλά χρόνια έζησε και στην Κρήτη. Το βιβλίο – στη φωτό το εξώφυλλο- εκδόθηκε το 1561 και περιγράφει τις περιπέτειες των «στραθιότι» (θ και όχι ντι!!!) που υπερασπίστηκαν κατ αρχήν το Ναύπλιο και όταν οι Βενετοί απεφάσισαν να το παραδώσουν στους Τούρκους, εκπατρίστηκαν και έγιναν μισθοφόροι στην Ευρώπη.
Η γλώσσα είναι ιταλική, σε κάποιο σάϊτ βρήκα να την χαρακτηρίζουν ελληνοβενετσιάνικη. Εκτός από τον Μανώλη Μπλέσση στις περιπέτειες συμμετέχουν ο Γκέρμπεσης (από τη φάρα που κατοικούσε τότε στη Μηδέα), ο Μπερμπάτης (τοπωνύμιο που διασώζεται στην Προσύμνη), ο Μέξης (διαδεδομένο ακόμα όνομα) και ο Πέτρος Μπούας (πιθανά δισέγγονος του Πέτρου Μπούα του κουτσού που ήταν ο επικεφαλής όλων των Αρβανιτών που μετανάστευσαν στην Αργολίδα).
Εντυπωσιακές είναι οι ξυλογραφίες που κοσμούν τα κεφάλαια, για την ακρίβεια τα «κάντα», τραγούδια, του βιβλίου.
