Είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι τόσο οργισμένος, γιατί δύο υποτίθεται προοδευτικοί καθηγητές Πανεπιστημίων και υπουργοί, συμφωνούν σε ένα πόρισμα – παρωδία, σύμφωνα με το οποίο: για να πάψει η βία στα Πανεπιστήμια πρέπει να δημιουργηθούν χώροι αναψυχής καταληψιών, για σταμάτημα του εμπορίου ναρκωτικών, να αναπτυχθούν street work για περιορισμό της βλάβης και μονάδες ψυχολογικής στήριξης φοιτητών, για τις φθορές στις υποδομές και τις βιαιότητες σε βάρος καθηγητών να γίνουν μαθήματα στους Πρυτάνεις για διαχείριση των κρίσεων με διαπραγμάτευση, να απομακρυνθούν τα ATM για να μην τα ληστεύουν, να γίνουν μαθήματα στους «φοιτητές» ότι με τις κλοπές «δεν πλήττεται η άρχουσα τάξη», να υπάρχουν ειδικοί χώροι για να διοργανώνουν τα πάρτι τους οι καταληψίες και να λειτουργούν ανοιχτές λιανικές αγορές για εμπόριο και χρήση ναρκωτικών στους πανεπιστημιακούς χώρους.
Και περιστασιακά μόνο να αναφέρουν ότι πρέπει «να γίνει εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας», όταν οι πέραν πάσης λογικής προτάσεις τους δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Έχουμε δηλαδή την επίσημη αναγνώριση ΣΥΡΙΖΑ ότι τα Πανεπιστήμια δεν αποτελούν μέρος της ελληνικής επικράτειας, αφού σ’ αυτά μόνο υπό προϋποθέσεις και περιστασιακά θα εφαρμόζεται η ισχύουσα νομοθεσία.
Πραγματικά δεν ξέρω εάν πρόκειται για την κορύφωση της ανοησίας και της ιδεοληψίας, ή για σκόπιμη καταστροφή των Ιδρυμάτων που παράγουν και διανέμουν τη γνώση, ακριβώς επειδή αποτελούν πηγές διεύρυνσης της σκέψης της νέας γενιάς, άρα αντικειμενικά δημιουργούν πολίτες που η ψήφος και η συνείδησή τους δύσκολα εξαγοράζεται με ΣΥΡΙΖΑϊκά επιδόματα ελεημοσύνης των 300€, άρα δεν τους ενδιαφέρει ως εκλογική τους πελατεία.
Ανήκω στις χιλιάδες των ακαδημαϊκών δασκάλων που υπηρετούμε στο δημόσιο Πανεπιστήμιο, πιστεύοντας βαθιά στο μοναδικό του ρόλο για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ανοιχτών οριζόντων, δημιουργικότητας, καινοτομίας και υπέρβασης των καταστροφικών λογικών που μας οδήγησαν στη χρεωκοπία.
Πιστεύω ότι ένα σύγχρονο, δημοκρατικό, αξιοκρατικό, διεθνώς ανταγωνιστικό δημόσιο Πανεπιστήμιο, απελευθερωμένο από τις ιδεοληψίες και τα δεσμά του κρατισμού που εκφράζει το Υπουργείο Παιδείας, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το βασικό εργαλείο μιας Ελλάδας που εμπνέει πάλι τα παιδιά της και που δημιουργεί νέο καθημερινό και ακαδημαϊκό πολιτισμό, αλλά και δημόσιο πλούτο.
Η διαμόρφωση ενός σύγχρονου, απελευθερωμένου, ανταγωνιστικού Πανεπιστημίου, στενά συνδεδεμένου με την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αποτελεί όρο επιβίωσης της πατρίδας. Μπορούμε να μετασχηματίσουμε τη χώρα σε Διεθνές Κέντρο Ξενόγλωσσων Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων που θα συνεισφέρει έως και 1,8 δις €/έτος από σύνδεση με την επιχειρηματικότητα και από δίδακτρα αλλοδαπών φοιτητών και αντίστοιχη μείωση εκροής κονδυλίων από Έλληνες φοιτητές προς το εξωτερικό.
Οι 350.000 φοιτητές, μεταπτυχιακοί και ακαδημαϊκοί δάσκαλοι κι ερευνητές της ελληνικής Ανώτατης Παιδείας αποτελούν το πιο σπουδαίο, δημιουργικό, καινοτομικό τμήμα της κοινωνίας μας.
Στην Κύπρο υπήρξε αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,5% από την ολοκληρωμένη κι απελευθερωμένη ανάπτυξη του τομέα των Πανεπιστημίων.
Είναι βαθιά μου πεποίθηση ότι ο ακαδημαϊκός κόσμος σε στενή συνεργασία με τους κοινωνικούς κι επιχειρηματικούς παράγοντες της χώρας, μπορούν να διαμορφώσουν την Ελλάδα των μεγάλων ανατροπών, της εθνικής αυτογνωσίας και αυτοπεποίθησης, την Ελλάδα της αισιοδοξίας και του χαμόγελου. Μια Ελλάδα που ξεπερνά την στασιμότητα και τη μιζέρια του εθνολαϊκισμού, της δημαγωγίας και του brain drain.
Μια Ελλάδα της Σύγχρονης Ανάπτυξης που είναι Βιώσιμη (με σεβασμό στο περιβάλλον), Έξυπνη (με αξιοποίηση της τεχνολογίας και της νέας γνώσης), Δίκαιη Κοινωνικά (άρση κοινωνικών ανισοτήτων), Δίκαιη Χωρικά (άρση των περιφερειακών ανισοτήτων), Χωρίς Αποκλεισμούς (γυναικών, νέων, ΑΜΕΑ, κ.α.), που δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας.
Μια τέτοια Ελλάδα όμως απαιτεί Πανεπιστήμια που να λειτουργούν με πραγματική οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια, με απόλυτη ακαδημαϊκή ελευθερία κυκλοφορίας ιδεών, προσώπων και γνώσης. Σε στενή συνεργασία με την ελληνική οικονομία και την παραγωγική – επιχειρηματική κοινότητα της χώρας. Με σεβασμό στην αριστεία και τη δημιουργικότητα, με βάση τις καλύτερες πρακτικές των πρωτοπόρων Πανεπιστημίων του κόσμου. Που δεν φοβούνται τον ανταγωνισμό από τα καλύτερα ξένα ιδιωτικά ή δημόσια Πανεπιστήμια. Με σεβασμό στην αγωνία και το μόχθο τόσο της νέας γενιάς, όσο και των οικογενειών που διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον, μακριά από τη σημερινή μίζερη πραγματικότητα της συλλογικής κατάθλιψης και της απουσίας οποιασδήποτε ελπίδας ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα.
Θα ζητήσουμε ως Κίνημα Αλλαγής, το πόρισμα αυτό να έρθει για συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων. Δεν θα αφήσουμε τη μοναδική ελπίδα ανοίγματος νέων οριζόντων της κοινωνίας μας να καθοδηγείται από ουσιαστικά εχθρούς της.
Είμαστε απέναντι. Είμαστε αντίπαλοι.
* O Γιάννης Μανιάτης είναι καθηγητής, Βουλευτής Αργολίδας ΔΗΣΥ, π. Υπουργός
Πραγματικά δεν ξέρω εάν πρόκειται για την κορύφωση της ανοησίας και της ιδεοληψίας, ή για σκόπιμη καταστροφή των Ιδρυμάτων που παράγουν και διανέμουν τη γνώση, ακριβώς επειδή αποτελούν πηγές διεύρυνσης της σκέψης της νέας γενιάς, άρα αντικειμενικά δημιουργούν πολίτες που η ψήφος και η συνείδησή τους δύσκολα εξαγοράζεται με ΣΥΡΙΖΑϊκά επιδόματα ελεημοσύνης των 300€, άρα δεν τους ενδιαφέρει ως εκλογική τους πελατεία.
Ανήκω στις χιλιάδες των ακαδημαϊκών δασκάλων που υπηρετούμε στο δημόσιο Πανεπιστήμιο, πιστεύοντας βαθιά στο μοναδικό του ρόλο για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ανοιχτών οριζόντων, δημιουργικότητας, καινοτομίας και υπέρβασης των καταστροφικών λογικών που μας οδήγησαν στη χρεωκοπία.
Πιστεύω ότι ένα σύγχρονο, δημοκρατικό, αξιοκρατικό, διεθνώς ανταγωνιστικό δημόσιο Πανεπιστήμιο, απελευθερωμένο από τις ιδεοληψίες και τα δεσμά του κρατισμού που εκφράζει το Υπουργείο Παιδείας, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το βασικό εργαλείο μιας Ελλάδας που εμπνέει πάλι τα παιδιά της και που δημιουργεί νέο καθημερινό και ακαδημαϊκό πολιτισμό, αλλά και δημόσιο πλούτο.
Η διαμόρφωση ενός σύγχρονου, απελευθερωμένου, ανταγωνιστικού Πανεπιστημίου, στενά συνδεδεμένου με την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αποτελεί όρο επιβίωσης της πατρίδας. Μπορούμε να μετασχηματίσουμε τη χώρα σε Διεθνές Κέντρο Ξενόγλωσσων Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων που θα συνεισφέρει έως και 1,8 δις €/έτος από σύνδεση με την επιχειρηματικότητα και από δίδακτρα αλλοδαπών φοιτητών και αντίστοιχη μείωση εκροής κονδυλίων από Έλληνες φοιτητές προς το εξωτερικό.
Οι 350.000 φοιτητές, μεταπτυχιακοί και ακαδημαϊκοί δάσκαλοι κι ερευνητές της ελληνικής Ανώτατης Παιδείας αποτελούν το πιο σπουδαίο, δημιουργικό, καινοτομικό τμήμα της κοινωνίας μας.
Στην Κύπρο υπήρξε αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,5% από την ολοκληρωμένη κι απελευθερωμένη ανάπτυξη του τομέα των Πανεπιστημίων.
Είναι βαθιά μου πεποίθηση ότι ο ακαδημαϊκός κόσμος σε στενή συνεργασία με τους κοινωνικούς κι επιχειρηματικούς παράγοντες της χώρας, μπορούν να διαμορφώσουν την Ελλάδα των μεγάλων ανατροπών, της εθνικής αυτογνωσίας και αυτοπεποίθησης, την Ελλάδα της αισιοδοξίας και του χαμόγελου. Μια Ελλάδα που ξεπερνά την στασιμότητα και τη μιζέρια του εθνολαϊκισμού, της δημαγωγίας και του brain drain.
Μια Ελλάδα της Σύγχρονης Ανάπτυξης που είναι Βιώσιμη (με σεβασμό στο περιβάλλον), Έξυπνη (με αξιοποίηση της τεχνολογίας και της νέας γνώσης), Δίκαιη Κοινωνικά (άρση κοινωνικών ανισοτήτων), Δίκαιη Χωρικά (άρση των περιφερειακών ανισοτήτων), Χωρίς Αποκλεισμούς (γυναικών, νέων, ΑΜΕΑ, κ.α.), που δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας.
Μια τέτοια Ελλάδα όμως απαιτεί Πανεπιστήμια που να λειτουργούν με πραγματική οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια, με απόλυτη ακαδημαϊκή ελευθερία κυκλοφορίας ιδεών, προσώπων και γνώσης. Σε στενή συνεργασία με την ελληνική οικονομία και την παραγωγική – επιχειρηματική κοινότητα της χώρας. Με σεβασμό στην αριστεία και τη δημιουργικότητα, με βάση τις καλύτερες πρακτικές των πρωτοπόρων Πανεπιστημίων του κόσμου. Που δεν φοβούνται τον ανταγωνισμό από τα καλύτερα ξένα ιδιωτικά ή δημόσια Πανεπιστήμια. Με σεβασμό στην αγωνία και το μόχθο τόσο της νέας γενιάς, όσο και των οικογενειών που διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον, μακριά από τη σημερινή μίζερη πραγματικότητα της συλλογικής κατάθλιψης και της απουσίας οποιασδήποτε ελπίδας ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα.
Θα ζητήσουμε ως Κίνημα Αλλαγής, το πόρισμα αυτό να έρθει για συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων. Δεν θα αφήσουμε τη μοναδική ελπίδα ανοίγματος νέων οριζόντων της κοινωνίας μας να καθοδηγείται από ουσιαστικά εχθρούς της.
Είμαστε απέναντι. Είμαστε αντίπαλοι.
* O Γιάννης Μανιάτης είναι καθηγητής, Βουλευτής Αργολίδας ΔΗΣΥ, π. Υπουργός
.webp "ΑΡΓΟΛΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ")