Ειδικότερα, το χρέος έφθασε στο τέλος Ιουνίου τα 323,378 δισ. ευρώ, έναντι 309,091 δισ. ευρώ στο τέλος του Β΄ τριμήνου του 2017!
Ως ποσοστό του ΑΕΠ, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε κατά 3,6 ποσοστιαίες μονάδες το 2ο τρίμηνο του 2018 (από το 176,1% στο 179,7% του ΑΕΠ), σε σύγκριση με το αντίστοιχο περυσινό τρίμηνο.
Η αύξηση αυτή είναι η μεγαλύτερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε σήμερα η Eurostat.
Αυτό σημαίνει πλήρη αποτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να μπορέσει να συγκρατήσει τις δαπάνες και την σπατάλη του κράτους.
Το ελληνικό χρέος είναι υπερδιπλάσιο από τον μέσο όρο της ευρωζώνης (86,3% του ΑΕΠ στο τέλος του Β΄ τριμήνου του 2018, έναντι 89,2% στο τέλος του αντίστοιχου περυσινού τριμήνου) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (81% του ΑΕΠ στο τέλος του φετινού Β΄ τριμήνου, έναντι 83,% στο τέλος του περυσινού Β΄ τριμήνου).
Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν επίσης ότι για τόκους διατέθηκε το Β΄ τρίμηνο της φετινής χρονιάς ποσό ύψους 1,67 δισ. ευρώ (δηλαδή, το 8,2% των συνολικών δαπανών της Γενικής Κυβέρνησης), ενώ το αντίστοιχο περυσινό διάστημα είχαν δαπανηθεί 1,424 δισ. ευρώ (το 7% των συνολικών δαπανών).
Μειωμένα κατά 231 εκατ. ευρώ τα έσοδα της Γενικής Κυβερνησης
Μειωμένα κατά 231 εκατ. ευρώ ήταν τα συνολικά έσοδα της Γενικής Κυβέρνησης, που έφθασαν το Β΄ φετινό τρίμηνο τα 20,188 δισ. ευρώ, από 20,419 δισ. ευρώ το Β΄ τρίμηνο του 2017.
Οι φόροι στο εισόδημα και την περιουσία ήταν 4,731 δισ. ευρώ, από 4,919 δισ. ευρώ (αποτελούν το 23,4% των συνολικών εσόδων από 24,1% πέρυσι). Οι φόροι στην παραγωγή και στις εισαγωγές ήταν 6,869 δισ. ευρώ, από 7,063 δισ. ευρώ (το 34% των συνολικών εσόδων από 34,6% πέρυσι). Εξάλλου, οι κοινωνικές εισφορές διαμορφώθηκαν στα 6,499 δισ. ευρώ, από 6,505 δισ. ευρώ (το 32,2% των συνολικών εσόδων από 31,9% πέρυσι).
Αυξήθηκαν κατά 98 εκατ. ευρώ οι δημόσιες δαπάνες
Στο σκέλος των δαπανών, οι συνολικές δαπάνες της Γενικής Κυβέρνησης ήταν αυξημένες κατά 98 εκατ. ευρώ το Β΄ τρίμηνο του 2018 και ανήλθαν σε 20,368 δισ. ευρώ, έναντι 20,27 δισ. ευρώ το περυσινό Β΄ τρίμηνο.
Οι πρωτογενείς δαπάνες ανήλθαν σε 18,698 δισ. ευρώ, από 18,846 δισ. ευρώ (αποτελούν το 91,8% των συνολικών δαπανών από 93% πέρυσι). Οι αμοιβές εξηρτημένης εργασίας ήταν 5,402 δισ. ευρώ, από 5,318 δισ. ευρώ (το 26,5% των συνολικών δαπανών από 26,2% πέρυσι).
Τέλος, οι κοινωνικές παροχές ήταν 9,081 δισ. ευρώ, από 9,319 δισ. ευρώ (αποτελούν το 44,6% των συνολικών δαπανών από 46% πέρυσι).
Οπως έγραφε το pronews.gr στις στις 31 Μαρτίου 2010 το χρέος ήταν 310,384 δισ. ευρώ και τότε τα ταμειακά διαθέσιμα του δημοσίου ήταν 7,159 δις ευρώ και οι εγγυήσεις που είχαν παρασχεθεί από το δημόσιο στα 25,408 δισ. ευρώ.
Χρωστούσαμε δηλαδή, δύο μήνες πριν μπούμε στο Μνημόνιο 13 δισ. ευρώ λιγότερα από αυτά που χρωστάμε τώρα! Είναι ή δεν είναι η μεγαλύτερη απάτη και το μεγαλύτερο έγκλημα στην νεώτερη ελληνική ιστορία;
Ολα αυτά μετά από τρία Μνημόνια κι ένα «κούρεμα» ομολόγων (PSI) που αποτελείωσε την ελληνική οικονομία το 2012.
Το σημερινό του χρέους οφείλεται σε δύο λόγους. Ο πρώτος είναι η πληρωμή από τον ESM της δόσης των 5,5 δισ. του δανείου του Τρίτου Μνημονίου ως αποτέλεσμα της ολοκλήρωσης της τρίτης αξιολόγησης.
Ο δεύτερος είναι η αύξηση του βραχυπρόθεσμου δανεισμού μέσω επαναγοράς έντοκων γραμματίων (repos). Σκοπός της κυβέρνησης είναι να σχηματίσει ταμειακά διαθέσιμα που θα πλησιάζουν τα 20 δισ. (το περιβόητο «μαξιλάρι») ελπίζοντας ότι έτσι θα μπορεί να δανειστεί με χαμηλότερα επιτόκια από τις αγορές, όταν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα τον Αύγουστο του 2018.
Η πολιτική αυτή για το χρέος είναι παράλογη, αντιαναπτυξιακή και επικίνδυνη. Η Ελλάδα δανείζεται για να συσσωρεύει τεράστια ποσά ανενεργού χρήματος τη στιγμή που οι συνολικές επενδύσεις μετά βίας ξεπέρασαν τα 22 δισ. και οι δημόσιες ήταν λίγο μεγαλύτερες από 8 δισ. το 2017.
Το κενό των επενδύσεων σε σχέση με το 2007-8 ήταν γιγαντιαίο, της τάξης των 40 δισ. Η χώρα μας, αντί να επείγεται να επενδύσει οποιαδήποτε διαθέσιμα υπάρχουν, δανείζεται για να δημιουργεί αποθεματικά.
Τα επιτόκια με τα οποία η κυβέρνηση θα μπορέσει να δανειστεί κάποτε στις ανοιχτές αγορές μετά τον Αύγουστο θα κυμανθούν στην καλύτερη περίπτωση κοντά στο 3%.
Δεν μπορούν να θεωρηθούν χαμηλά, όταν η Πορτογαλία δανείζεται αυτή τη στιγμή με επιτόκιο κάτω από 0,6%. Επιπλέον, το κάθε νέο ευρώ που θα δανειζόμαστε θα αντιστοιχεί στο «μαξιλάρι», για το οποίο φυσικά θα έχουμε ήδη δανειστεί 20 δισ.
Στην πράξη θα πρόκειται περί διπλού δανεισμού με τεράστιο καθαρό κόστος για τη χώρα μας, ίσως και πάνω από 500 εκ. ευρώ ετησίως.
Μα απλά λόγια, αυτό που συμβαίνει είναι ότι η κυβέρνηση, προκειμένου να πετύχει τη λεγόμενη «καθαρή έξοδο» από τα Μνημόνια και να την εκμεταλλευθεί επικοινωνιακά και πολιτικά, δεν δλιστασε να εκτοξεύσει το δημόσιο χρέος με μεγάλο ετήσιο κόστος, αλλά και με πολλούς κινδύνους μεσοπρόθεσμα.
Οι δανειστές, από της πλευρά τους, προκειμένου να νίψουν τας χείρας τους, δεν διστάζουν να φορτώσουν μια βαρύτατα τραυματισμένη οικονομία με ένα ακόμη βάρος.
