Η γερμανικής παραγωγής ταινία κρατά την ιδανική ισορροπία ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα, όπως ακριβώς η ίδια η ζωή και βάζει στο στόχαστρο τις αβεβαιότητες της γενιάς των 30. Διανθισμένη με τζαζ ήχους και με σωστές δόσεις ειρωνείας και χιούμορ, ο σκηνοθέτης μας παρουσιάζει το υπαρξιακό αδιέξοδο του ήρωα με τον πιο ελκυστικό τρόπο.
Ο Νίκο περιπλανιέται σε ένα ασπρόμαυρο και μελαγχολικό Βερολίνο αναζητώντας ένα φλιτζάνι καφέ κι έχει μια σειρά προγραμματισμένων αλλά και απρόσμενων συναντήσεων. Κάποιες από αυτές είναι αστείες, άλλες αμήχανες και μερικές απογοητευτικές, με τον Γκέρστερ να προσπαθεί να κρατήσει τον αυθόρμητο ρεαλιστικό τόνο του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά και την αύρα μιας χαλαρής, βγαλμένης από την καθημερινότητα μελέτης χαρακτήρων.
Αν και κάποιοι από τους συνομιλητές του Νίκο μοιάζουν να κουβαλούν μια έτοιμη, προκατασκευασμένη δραματική αποσκευή (ο γείτονας, ο πατέρας, ο μοναχικός πότης), υπάρχει πολύς Γούντι Άλεν, Τζιμ Τζάρμους και Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ εδώ, υπάρχει μια πάλλουσα χιουμοριστική φλέβα, μια αυτοσαρκαστική ματιά στο γερμανικό παρόν (και παρελθόν) και μια κινηματογραφική φρεσκάδα που πνέει στους δρόμους ενός απόμακρα οικείου Βερολίνου, τις εικόνες του οποίου συνοδεύει ένα ατμοσφαιρικό τζαζ μουσικό σκορ. Και στο κέντρο όλων αυτών φυσικά ο αβέβαιος Νίκο, ιδανικός ήρωας της γενιάς των 20something, έτοιμης να αφήσει την εποχή της αθωότητας πίσω της.
Παραγωγή: Γερμανική (2012) / Σκηνοθεσία:Γιαν Ολε Γκέρστερ / Πρωταγωνιστούν: Τομ Σίλινγκ, Φριντερίκε Κέμπτερ, Μαρκ Χόζεμαν / Διάρκεια: 83'
