Ανοίγει και πάλι το θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων

Μετά από πρωτοβουλία της Ομάδας Κοινωνικής Εγρήγορσης (ΟΚΕ), άνοιξε και πάλι το θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων, αφού αυτό αποτελεί ισχυρότατο διαπραγματευτικό μας όπλο, του οποίου, όμως, ποτέ ως κράτος, δεν κάναμε χρήση.

Λόγω των διαστάσεων που έλαβε το θέμα, με την δημοσιοποίηση των απόψεών μας, σε πολλά κεντρικά και περιφερειακά ΜΜΕ της Ελλάδος, ο κύριος Τσίπρας κι η Κυβέρνηση εξαναγκάστηκαν να ακολουθήσουν την γραμμή μας, δηλώνοντας, στις 16-8-2018, την απόφασή τους, να διεκδικήσουν τις πολεμικές αποζημιώσεις από την Γερμανία.

Μας χαροποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι ακόμα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλος έχει θέσει το ζήτημα των αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου πολύ υψηλά στην ατζέντα των προτεραιοτήτων του και μάλιστα έχει δηλώσει ότι: “οι απαιτήσεις που έχουμε είναι νομικώς ενεργές και δικαστικώς επιδιώξιμες”.

Στο σημείο αυτό να διευκρινίσουμε ότι άλλο είναι οι πολεμικές αποζημιώσεις και άλλο είναι το κατοχικό δάνειο, για το οποίο η ΟΚΕ είχε πάρει θέση από τις 4-3-2015 ότι η αξία του ανερχόταν τότε, περίπου, στα 170 δισεκατομμύρια δολάρια και που με τους τόκους, σήμερα, ανέρχεται στα $ 215 δισεκατομμύρια.

Δυστυχώς, όμως, σύμφωνα με τον λανθασμένο τρόπο υπολογισμού, που έσπευσε ασμένως να υιοθετήσει η Κυβέρνηση, οι οφειλές αυτές υποβαθμίζονται στα δέκα δις.

Να σημειωθεί, μάλιστα, ότι ο Καγκελάριος Erhard είχε υποσχεθεί την πληρωμή του κατοχικού δανείου, μετά την ενοποίηση της Γερμανίας, που έγινε το 1990.

Σύμφωνα με δηλώσεις, του Γάλλου Οικονομολόγου και Σύμβουλου της Γαλλικής Κυβέρνησης Jacques Delpla που έγιναν στις 2-7-2011 οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ανέρχονταν στα $ 575 δισεκατομμύρια (Les Echos, Saturday, July 2, 2011).

Αν η πρόθεσή της Κυβέρνησης ήταν ειλικρινής και δεν υπέκρυπτε προεκλογικές σκοπιμότητες, θα έπρεπε να είχε εγγράψει στο νέο προϋπολογισμό το σύνολο των διεκδικήσεών μας από την Γερμανία, σαν ανείσπρακτες οφειλές, στο Ελληνικό Δημόσιο, με την αιτιολογία ότι πρόκειται για άμεσα απαιτητό ληξιπρόθεσμο χρέος.

Επίσης θα έπρεπε να είχε δώσει εντολή στις αρμόδιες Υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών να προβούν στις απαραίτητες γραφειοκρατικές ενέργειες.