Φημισμένη είναι η Μονή της Παναγίας της Πορτοκαλούσας στο Άργος
Η ιστορική μονή της Παναγίας τη Κατακεκρυμένης βρίσκεται κάτω από το κάστρο του Άργους Λάρισα . Ονομάζεται Κατακεκρυμμένη εξ’ αιτίας της παλαιάς εικόνας της Παναγίας που βρέθηκε κατά την προφορική παράδοση στη σπηλιά ακριβώς κάτω από το ναό, χώρος, ο οποίος μέχρι σήμερα καλείται «Εύρεση».
Επίσης ονομάζεται και Πορτοκαλούσα λόγω ενός παλαιού εθίμου, κατά το οποίο οι Αργείοι έριχναν πορτοκάλια στα νεόνυμφα ζευγάρια που επισκέπτονταν τη μονή κατά την πανήγυρή της στα Εισόδια της Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου).
Υπό την εποπτεία των αυτάδελφων ιερομονάχων πατέρων Ιωσήφ και Μακαρίου, που με προσωπική φροντίδα και μεράκι κάνουν τα μέγιστα, ένα μοναστήρι μέσα στην πόλη, καταφύγιο ψυχών και λαϊκής λατρείας, ανοικτό, ζωντανό, δυναμικό με όραμα και έργο στην πράξη.
Η μορφή της παλιάς μονής μας είναι άγνωστη γιατί καταστράφηκε από εχθρούς, πυρκαγιές, πυροτεχνήματα, με τελευταίο τον γερμανικό βομβαρδισμό την Κυριακή του Θωμά του 1941. Υπήρξε άλλοτε ανδρώα άλλοτε γυναικεία μέχρι το 1856, χρησίμευσε ως οχυρό, σχολείο αλληλοδιδακτικής, ορφανοτροφείο, ιερατική σχολή, νομισματοκοπείο και τέλος ως ενοριακός ναός.
Ο ναός είναι τρισυπόστατος με ακανόνιστο σχήμα, το αριστερό παρεκκλήσι είναι αφιερωμένο στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, το κεντρικό στα Εισόδια και το ανατολικό στον Όσιο Θεοδόσιο. Η ιερή εικόνα της Παναγίας κατά την παράδοση βρέθηκε σε κοίλωμα του βράχου στους υπόσκαφους διαδρόμους κάτω από την εκκλησία. Είναι πολύ ταλαιπωρημένη, αχρονολόγητη, με αργυρό πλαίσιο χρυσωμένο το 1876 και αναδεδειγμένη σήμερα για ιερό προσκύνημα.
Οι φωτογραφίες από την παραμονής της γιορτής μας δίνουν μια μικρή ιδέα του χώρου και της δυναμικής του, της αβίαστης επιβίωσης, της αδιάλειπτης πραγματικής λατρείας της γυναίκας - μητέρας, της Παναγίας Πορτοκαλούσας. Ισχυρές ανθρώπινες παρουσίες, τάματα και αφιερώματα κάθε είδους, καταθέσεις ψυχής, αναζήτηση κοινωνίας και αγάπης, αναθήματα στολίσματα με μια κλάρα πορτοκαλιάς.
Στο μοναστήρι φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Η εικόνα βρίσκεται μέσα σε ξυλόγλυπτο κουβούκλιο και αποτελεί ένα έργο τέχνης ιδιαίτερης καλλιτεχνικής αξίας. Στο αριστερό φύλλο εικονίζεται η Παναγία Γλυκοφιλούσα, η οποία σαν τρυφερή και στοργική μάνα σκύβει στο παιδί της με αγάπη. Το δεξιό φύλλο φέρει την ίδια επικάλυψη και επάνω ψηλά την επιγραφή «Αγίου Δημητρίου του Νέου» και σε δεύτερο επίπεδο (στο βάθος) δύο ανάγλυφες μορφές.
Στην ιστορική μονή δίδαξε ο περίφημος Αγάπιος Λεονάδρος, ιδρυτής της σχολής της Δημητσάνας, έχοντας ανάμεσα σε άλλους μαθητή του τον Παλαιών Πατρών Γερμανό (που χειροτονήθηκε διάκονος στη Μονή από το θείο του, επίσκοπο Άργους, Ιάκωβο.
Τα σημαντικότερα από τα σωζόμενα ιερά κειμήλια της μονής είναι ένα Ευαγγέλιο έκδοσης Βενετίας (1776) και δύο εικόνες, μία των Εισοδίων της Θεοτόκου (1705) και άλλη μία, της Παναγίας Γλυκοφιλούσας. Η εικόνα των Εισοδίων της Θεοτόκου μετά από συντήρηση της αποκαλύφθηκαν τα χαράγματα που φέρει στα πρόσωπα από τα μαχαίρια των Τούρκων. Στην μονή μονάζουν οι αυτάδελφοι Ιερομόναχοι π. Ιωσήφ και Μακάριος Δρόσσος , οι οποίοι τα τελευταία χρόνια μονάζουν στην ιστορική μονή.
Η γιορτή των πορτοκαλιών και στη Νέα Τίρυνθα
Με τον ίδιο τρόπο γιορτάζονται τα Εισόδια της Θεοτόκου και στο χωριό Νέα Τίρυνθα στο παλαιό εκκλησάκι που βρίσκεται στο κέντρο του Αργολικού κάμπου περιτριγυρισμένο από πορτοκαλιές.
Την παραμονή οι κάτοικοι μαζεύουν πορτοκάλια και τα πηγαίνουν στην εκκλησία όπου στολίζονται, εικόνες, το τέμπλο της εκκλησίας, το ιερό ακόμη και πολυέλαιοι.
Ανήμερα της εορτής ο ιερέας του χωριού μοιράζει τα πορτοκάλια στους πιστούς για ευλογία και καλή σοδειά
Με αυτόν τον τρόπο οι Αργολιδείς τιμούν την Παναγία και τον ευλογημένο καρπό της Αργολικής γης που ζει και θρέφει γενιές και γενιές.