τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανούς
τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
«Δεῦτε εἴδωμεν πιστοί ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός».
«Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί»,
οἱ Μάγοι «ἐξ ἀνατολῶν» ἐρευνοῦσαν, «ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων;». Ἐρώτημα, τὸ ὁποῖο ἀπ’ τὶς ἀνήσυχες καρδιές τους φθάνει στὰ χείλη τους, κι ἀπὸ ἐκεῖ διαχέεται σ’ ὁλόκληρη τὴν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων. Περνάει τὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα. Γίνεται ἐχθρική, ἐναγώνια ἀπορία στὰ χείλη τοῦ ἴδιου τοῦ βασιλιᾶ Ἡρώδη: «Ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται;»
Χριστούγεννα. Ὁ Κύριος θὰ γεννηθεῖ ξανά. Κι ὅπως τότε, ἔτσι καὶ τώρα· ἡ ἴδια ἀναζήτηση καὶ ἡ ἴδια ἀπορία: «Ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται;» Γιὰ τοὺς πολλοὺς ἡ Γέννησή Του, θὰ σημάνει τὴν εὐκαιρία συμμετοχῆς, στὰ κοσμικὰ συμπόσια διασκέδασης. Ὁ ἐρχομός τοῦ Κυρίου, δυστυχῶς, θά ᾿ναι μιὰ ἀκόμη εὐκαιρία γιὰ «διασκέδαση» καὶ γιὰ ξεφάντωμα. Ἄλλοι πάλι, θὰ «ἀναζητήσουν» κάτι, στὰ πλούσια τραπέζια καὶ στὰ ἐντυπωσιακὰ δῶρα. Ἐνῶ ἄλλοι, θὰ περπατήσουν χιλιόμετρα μπροστὰ ἀπὸ στολισμένες βιτρίνες καὶ φωταγωγημένους δρόμους μὲ τὴν ψευδαίσθηση, ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ ἀτμόσφαιρα μέσα στὴν ὁποία μποροῦν νὰ αἰσθανθοῦν πὼς γεννιέται καὶ πάλι ὁ Χριστός.
«Ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός;»
Εἶναι ἀλήθεια τοῦτο τὸ ἐρώτημα σεισμὸς, ποὺ συγκλονίζει τὸ ἐσωτερικό μας; Ἐκφράζει τοῦτο τὸ ἐρώτημα τὴν πιὸ βαθιά μας ἀναζήτηση; Τὸν πιὸ μεγάλο πόθο μας; Τὴν ἀσίγαστη λαχτάρα μας;
Χριστούγεννα. Τὸ ἀστέρι, ποὺ ὁδηγεῖ τὰ βήματά μας ὣς Αὐτὸν ποὺ ἐπτώχευσε, ἔχει πολλὲς φορὲς φανεῖ καὶ στὴ δική μας ζωή. Ἂς Τὸν ἀναζητήσουμε ταπεινοὶ προσκυνητὲς τοῦ μεγαλείου τῆς ἀγάπης Του στὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες. Αὐτὲς, ποὺ σημαίνουν τὸν ἐρχομό Του ἐντός μας. Αὐτὲς ποὺ φωτίζουν τὸν δρόμο ὣς τὴ Φάτνη ὅπου ἀνακλίνεται. Ἂς Τὸν ἀναζητήσουμε στὴν ἱερὴ ὑμνολογία, ποὺ περιγράφει, ἐξυμνεῖ, θεολογεῖ καὶ δοξάζει τὸν χαριτόβρυτο ἐρχομό Του. Ἂς Τὸν ἀναζητήσουμε στὴν ἱερὴ εἰκονογραφία ποὺ ἱστορεῖ μὲ χρώματα ἁπλὰ, ἀλλὰ ἐκφραστικὰ «ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός». Ἂς Τὸν ἀναζητήσουμε μὲ τὴν ἱερὴ προσωπική μας πνευματικὴ προετοιμασία. Καθαρίζοντας τὸ ἐσωτερικὸ τῆς καρδιᾶς μας μὲ μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση εἰλικρινὴ ποὺ λευκαίνει τὶς καρδιές μας καὶ τὶς κάνει χωρητικὲς τῆς δικῆς Του συγκαταβάσεως.
Ἂς Τὸν ἀναζητήσουμε στὰ πρόσωπα τῶν ἀδελφῶν μας. Αὐτῶν ποὺ μισοῦμε καὶ ἀντιπαθοῦμε. Αὐτῶν ποὺ ἀποφεύγουμε νὰ τοὺς μιλήσουμε, ἐπειδὴ δὲν εἴμαστε διατεθειμένοι νὰ ξεχάσουμε τὸ κακὸ ποὺ μᾶς ἔγινε. Ἂς Τὸν ἀναζητήσουμε στὰ πρόσωπα τῶν φτωχῶν, τῶν ὀρφανῶν, τῶν ἀσθενῶν κι ὅλων τῶν ἀναγκεμένων. Γιατὶ ἐκεῖ ὑπάρχει Αὐτὸς ποὺ εἶναι ἡ Ἀγάπη κι ἀπὸ ἀγάπη ἦλθε στὴ γῆ μας, γιὰ νὰ μᾶς μάθει ν’ ἀγαπᾶμε.
«Δεῦτε ἴδωμεν πιστοὶ ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός· ἀκολουθήσωμεν λοιπὸν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ». Ἂς ἀκολουθήσουμε τὸ ἄστρο ποὺ φτάνει ὡς τὴ Φάτνη τῆς Βηθλεέμ. Τὸ ἄστρο, ποὺ φωτίζει τὴ συνείδησή μας. Τὸ ἄστρο, ποὺ δείχνει τὸν δρόμο γιὰ τὰ ἀληθινά, τὰ πνευματικά, τὰ κοσμοσωτήρια καὶ τὰ λυτρωτικὰ Χριστούγεννα. Ὄχι μὲ κοσμικοὺς πανηγυρισμοὺς, ἀλλὰ μὲ πνευματικὲς πρὸς τὸν Θεὸ ἀνατάσεις. Ὄχι κοσμικὰ, ἀλλὰ ὑπερκόσμια. Ὄχι δίνοντας προβάδισμα στὶς δικές μας φθηνὲς ἀπαιτήσεις καὶ «ἀνάγκες», ἀλλὰ προτάσσοντας αὐτὰ ποὺ ἐπιθυμεῖ Ἐκεῖνος. Ὁ Θεὸς ποὺ γίνεται ἄνθρωπος δικός μας. Ὄχι ὅ,τι ζητάει ἡ ἀσθενική μας ἁμαρτωλὴ φύση, ἀλλὰ αὐτὰ ποὺ ταιριάζουν στὴν ὑγιὴ κατάσταση ποὺ μᾶς παρέχει ἡ θεία Ἐνανθρώπησή Του. Ὄχι μὲ τὸν φυσικὸ τρόπο ζωῆς, ἀλλὰ μὲ τὶς ὑπερφυσικὲς δυνατότητες ποὺ μᾶς χαρίζει ἡ θεία Γέννησή του.
Μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Νηπιάσαντος Κυρίου
Ὁ Μητροπολίτης
† ὁ Ἀργολίδος Νεκτάριος
