Η μελέτη εκπονήθηκε απο την Δ/νση Αγροτικής Οικονομίας & Κτηνιατρικής π.ε. Αργολίδας.
Συντάκτες Μελέτης:
1. Δημήτριος Δήμου Δ/ντής, MSc-Γεωπόνος -Ιολόγος
2. Κων/να Σπανού Τμηματάρχης, Γεωπόνος.
Η μελέτη διαβιβάστηκε στον ΕΛΓΑ Τρίπολης, στον Υπουργό Υπ.Α.Α.Τ κ.Σταύρο Αραχωβίτη, στον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου κ. Πέτρο Τατούλη και σε άλλους φορείς με την παράκληση για ενέργειες ώστε το πρόβλημα αυτό να τύχει της προστασίας από την πλευρά της πολιτείας.
Στην σχετική μελέτη αναφέρονται τα παρακάτω:
Όμως, σε συνθήκες ευνοϊκές όπως οι φετινές, όσα προληπτικά μέτρα και αν λήφθηκαν αυτά «τινάχτηκαν στον αέρα».Το αποτέλεσμα το είδαμε στα χωράφια και ήδη αναφέρθηκε ότι πολλά κτήματα δεν τρυγήθηκαν.
Έτσι, δεν είχε κανένα νόημα να επιβαρυνθεί ο ισχνός οικογενειακός προϋπολογισμός των νοικοκυριών των περιοχών αυτών με ένα παραπάνω κόστος, δηλαδή εκείνο της συλλογής. Χώρια που η ποιότητα των σταφυλιών ήταν σε τέτοιο βαθμό που θεωρήθηκε και ήταν κατώτατης ποιότητας (Eικ. 1).
Οι περιοχές της Αργολίδας που αντιμετώπισαν το σοβαρό αυτό πρόβλημα ήταν οι Τοπικές Κοινότητες Σκοτεινή, Αλέα, Μαλανδρένι και Γυμνό του Δήμου Αργους-Μυκηνών.
Το αίτιο του προβλήματος
Το παθογόνο αίτιο του Περονόσπορου είναι ο μύκητας Plasmopara viticola ο οποίος προσβάλλει όλα τα πράσινα µέρη του φυτού, µε σοβαρότερες τις ζηµιές που γίνονται στο φύλλωµα και στα σταφύλια. Τα φύλλα µπορούν να προσβληθούν από την έκπτυξή τους από το βλαστό, µέχρι αργά το φθινόπωρο, µε µεγαλύτερη ευαισθησία όταν είναι στη νεαρή ηλικία, δηλαδή την Άνοιξη (Εικ. 2).
Εικ. 2: Οι χαρακτηριστικές κηλίδες προσβολής από τον περονόσπορο στα νεαρά φύλλα
Με υγρό καιρό, στην κάτω επιφάνεια των κηλίδων εµφανίζονται λευκές εξανθήσεις. Τα αναπαραγωγικά όργανα του µύκητα, είναι υπεύθυνα για τις νέες µολύνσεις. Τα νεαρά φύλλα είναι πιο ευαίσθητα στις µολύνσεις.
Όμως, τα σταφύλια µπορούν να προσβληθούν από την εµφάνισή τους µέχρι το γυάλισµα µε µεγαλύτερη ευαισθησία κατά τα βλαστικά στάδια: µούρο – άνθηση – καρπόδεση.
Δυστυχώς, ο μύκητας «χτύπησε» τα σταφύλια σε αυτό τα στάδιο και γι΄αυτό οι ζημιές που προέκυψαν ήταν μεγάλες. Έτσι παρατηρήθηκε, τόσο ατελής ωρίµανση των σταφυλιών, όσο και σε πολλές περιπτώσεις ολοκληρωτική καταστροφή των βοστρύχων (μούρων). Ωστόσο οι συνήθεις προσβολές στα φύλλα και στις νεαρές κληματίδες που παρατηρούνται στις προσβολές του περονόσπορου δε δημιούργησαν τέτοια προβλήματα όσο στην καταστροφή των νεαρών σταφυλιών. Έτσι οι προανθικές αυτές προσβολές στην άνθηση και σην καρπόδεση είχαν επιδημική μορφή με την καταστροφή των ανθέων και των βοτριδίων, αλλά και του κεντρικού στελέχους των βοστρύχων με συνέπεια την ολοκληρωτική ξήρανση των νεαρών σταφυλιών. Αυτή η εικόνα της πρώϊμης επιδημίας παρατηρήθηκε τόσο το 2011, όπως αναφέρθηκε, όσο και κατά τη φετινή περίοδο.
Η ετήσια εξέλιξη της ασθένειας εξαρτάται κυρίως από τις βροχοπτώσεις αλλά και από τις έντονες δροσιές της άνοιξης. Ο κύριος λοιπόν επιδηµιολογικός παράγοντας είναι η δημιουργούμενη, υψηλή σχετική υγρασία. από τους παραπάνω παράγοντες .
Οι πρώτες µολύνσεις απαιτούν βροχή, ενώ οι επόµενες γίνονται και µε δροσιές. Οι έντονες δροσιές και οι τοπικές βροχές µπορούν να δώσουν κατά περιοχές τοπικές επιδηµίες περιορισµένης έκτασης.
Τα σπόρια του µύκητα διασπείρονται με τις σταγόνες νερού και µολύνουν τους νεαρούς ιστούς με αποτέλεσμα σε συνθήκες υψηλής υγρασίας να αναπαράγονται και να επιβιώνουν.
Συνήθως απαιτούνται θερµοκρασίες πάνω από 10οC, µε άριστο τους 18-25οC.
Δυστυχώς, οι συνθήκες που επικράτησαν τη φετινή άνοιξη ήταν ευνοϊκές για την ανάπτυξη του μύκητα στο αρχικό στάδιο, με αποτέλεσμα τις μεγάλες ζημιές που παρατηρήθηκαν.
Στην σχετική μελέτη αναφέρονται τα παρακάτω:
Όμως, σε συνθήκες ευνοϊκές όπως οι φετινές, όσα προληπτικά μέτρα και αν λήφθηκαν αυτά «τινάχτηκαν στον αέρα».Το αποτέλεσμα το είδαμε στα χωράφια και ήδη αναφέρθηκε ότι πολλά κτήματα δεν τρυγήθηκαν.
Έτσι, δεν είχε κανένα νόημα να επιβαρυνθεί ο ισχνός οικογενειακός προϋπολογισμός των νοικοκυριών των περιοχών αυτών με ένα παραπάνω κόστος, δηλαδή εκείνο της συλλογής. Χώρια που η ποιότητα των σταφυλιών ήταν σε τέτοιο βαθμό που θεωρήθηκε και ήταν κατώτατης ποιότητας (Eικ. 1).
Οι περιοχές της Αργολίδας που αντιμετώπισαν το σοβαρό αυτό πρόβλημα ήταν οι Τοπικές Κοινότητες Σκοτεινή, Αλέα, Μαλανδρένι και Γυμνό του Δήμου Αργους-Μυκηνών.
Το αίτιο του προβλήματος
Το παθογόνο αίτιο του Περονόσπορου είναι ο μύκητας Plasmopara viticola ο οποίος προσβάλλει όλα τα πράσινα µέρη του φυτού, µε σοβαρότερες τις ζηµιές που γίνονται στο φύλλωµα και στα σταφύλια. Τα φύλλα µπορούν να προσβληθούν από την έκπτυξή τους από το βλαστό, µέχρι αργά το φθινόπωρο, µε µεγαλύτερη ευαισθησία όταν είναι στη νεαρή ηλικία, δηλαδή την Άνοιξη (Εικ. 2).
Με υγρό καιρό, στην κάτω επιφάνεια των κηλίδων εµφανίζονται λευκές εξανθήσεις. Τα αναπαραγωγικά όργανα του µύκητα, είναι υπεύθυνα για τις νέες µολύνσεις. Τα νεαρά φύλλα είναι πιο ευαίσθητα στις µολύνσεις.
Όμως, τα σταφύλια µπορούν να προσβληθούν από την εµφάνισή τους µέχρι το γυάλισµα µε µεγαλύτερη ευαισθησία κατά τα βλαστικά στάδια: µούρο – άνθηση – καρπόδεση.
Δυστυχώς, ο μύκητας «χτύπησε» τα σταφύλια σε αυτό τα στάδιο και γι΄αυτό οι ζημιές που προέκυψαν ήταν μεγάλες. Έτσι παρατηρήθηκε, τόσο ατελής ωρίµανση των σταφυλιών, όσο και σε πολλές περιπτώσεις ολοκληρωτική καταστροφή των βοστρύχων (μούρων). Ωστόσο οι συνήθεις προσβολές στα φύλλα και στις νεαρές κληματίδες που παρατηρούνται στις προσβολές του περονόσπορου δε δημιούργησαν τέτοια προβλήματα όσο στην καταστροφή των νεαρών σταφυλιών. Έτσι οι προανθικές αυτές προσβολές στην άνθηση και σην καρπόδεση είχαν επιδημική μορφή με την καταστροφή των ανθέων και των βοτριδίων, αλλά και του κεντρικού στελέχους των βοστρύχων με συνέπεια την ολοκληρωτική ξήρανση των νεαρών σταφυλιών. Αυτή η εικόνα της πρώϊμης επιδημίας παρατηρήθηκε τόσο το 2011, όπως αναφέρθηκε, όσο και κατά τη φετινή περίοδο.
Η ετήσια εξέλιξη της ασθένειας εξαρτάται κυρίως από τις βροχοπτώσεις αλλά και από τις έντονες δροσιές της άνοιξης. Ο κύριος λοιπόν επιδηµιολογικός παράγοντας είναι η δημιουργούμενη, υψηλή σχετική υγρασία. από τους παραπάνω παράγοντες .
Οι πρώτες µολύνσεις απαιτούν βροχή, ενώ οι επόµενες γίνονται και µε δροσιές. Οι έντονες δροσιές και οι τοπικές βροχές µπορούν να δώσουν κατά περιοχές τοπικές επιδηµίες περιορισµένης έκτασης.
Τα σπόρια του µύκητα διασπείρονται με τις σταγόνες νερού και µολύνουν τους νεαρούς ιστούς με αποτέλεσμα σε συνθήκες υψηλής υγρασίας να αναπαράγονται και να επιβιώνουν.
Συνήθως απαιτούνται θερµοκρασίες πάνω από 10οC, µε άριστο τους 18-25οC.
Δυστυχώς, οι συνθήκες που επικράτησαν τη φετινή άνοιξη ήταν ευνοϊκές για την ανάπτυξη του μύκητα στο αρχικό στάδιο, με αποτέλεσμα τις μεγάλες ζημιές που παρατηρήθηκαν.
peronosporos by on Scribd
