Τον εκπληκτικό χορό ενός μεγάλου σμήνους από ψαρόνια συνέλαβε ο φακός των Αργολικών Ειδήσεων το απόγευμα της 21η Δεκεμβρίου στο Ναύπλιο με φόντο τη σελήνη της χειμερινής ισημερίας καθώς ξεκινούσε η πιο μεγάλη νύχτα του χρόνου και ο Χειμώνας τουλάχιστον αστρονομικά μόλις έχει αρχίσει.
Τα ψαρόνια ζουν και αναπαράγονται σχεδόν όλο το χρόνο στη βόρεια και κεντρική Ευρώπη, στη νότια Αυστραλία και στη βόρεια Αμερική. Το χειμώνα, λόγω των παγετών, μεταναστεύουν και στη νότια Ευρώπη και στην Ασία.
Τα ψαρόνια αναφέρονταν συχνά στα έργα του Σαίξπηρ και επηρεασμένος από αυτό, το 1890 ο Eugene Schieffelin, μέλος του American Acclimatization Society, αποφάσισε να τα μεταφέρει από την Ευρώπη στην Αμερική. Έτσι ελευθερώθηκαν 100 ψαρόνια στο Central Park της Νέας Υόρκης και μέχρι σήμερα υπολογίζεται οτι ο αριθμός τους ξεπερνάει τα 200 εκατομμύρια.
Δεν τους αρέσει η ζέστη αλλά ούτε και το πολύ κρύο. Μιμούνται εύκολα τους ήχους άλλων πουλιών αλλά και την ανθρώπινη ομιλία αν εξημερωθούν. Όταν ταξιδεύουν τους αρέσει να δημιουργούν ένα σμήνος στο οποίο υπάρχει απόλυτη οργάνωση και αυστηρή ιεραρχία. Τα ψαρόνια στο πίσω μέρος του σμήνους, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αντικαθιστούν αυτά που βρίσκονται στο μπροστινό μέρος, για να ξεκουράζονται. Αν δούνε κάποιον εχθρό να πλησιάζει, συσπειρώνονται ακόμα πιο πολύ και δημιουργούν ένα τείχος για προστασία.
Η κίνησή τους είναι εντελώς ήσυχη, ευγενική, απόλυτα συντονισμένη και κυματιστή. Ένας χορός χωρίς ήχο και μουσική. Κινούνται με χάρη και το μόνο που μπορείς να αναρωτηθείς είναι πώς οργανώνουν τέτοιες αρμονικές κινήσεις. Είναι τυχαίες; Υπάρχει κάποιος κώδικας μεταξύ τους; Κάνουν κάποια πρόβα πριν την τελική παράσταση;
Εμείς, οι άνθρωποι, οι προηγμένοι, της τεχνολογίας, δεν θα μπορούσαμε ούτε καν να πλησιάσουμε αυτή την τελειότητα. Κοιτάς τον ουρανό και μαγεύεσαι. Χαλαρώνεις. Ονειρεύεσαι. Οι ευκαιρίες για φωτογραφίες είναι ατελείωτες. Κάποια στιγμή όμως σταματάς να τραβάς με τη μηχανή γιατί θέλεις απλά να απολαύσεις αυτό που βλέπεις με τα μάτια σου.
