Απέχει περίπου έξι μίλια από την Ισλανδία και είναι κοντά στις νήσους Westman.
Η κατασκευή του ήταν δύσκολη και επικίνδυνη
Ο φάρος χτίστηκε το 1939 λίγο πριν να ξεσπάσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η κατασκευή του ήταν μια περιπέτεια, καθώς έγινε χωρίς ελικόπτερα που θα μετέφεραν τους χτίστες και τα οικοδομικά υλικά. Οι εργάτες ταξίδεψαν με βάρκα μέχρι τον βράχο και μετά αναρριχήθηκαν στον βράχο.
Ένας από τους ανθρώπους που ήταν εκεί όταν χτίστηκε ο φάρος, περιέγραψε τη διαδικασία που ακολούθησαν. «Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνουμε ήταν να δημιουργήσουμε μια διαδρομή μέχρι τον βράχο. Μαζί μας είχαμε έμπειρους ορειβάτες, όλους από τα νησιά Westman. Στη συνέχεια, αυτοί που θα ανέβαιναν πήραν τρυπάνια, σφυριά, αλυσίδες και σφιγκτήρες για να ασφαλίσουν τις αλυσίδες. Μόλις έφτασαν κοντά στην κορυφή δεν υπήρχε κανένας τρόπος για να πιαστούν στην άκρη του βράχου, έτσι ο ένας γονάτισε, ο δεύτερος ανέβηκε στην πλάτη του και ο τρίτος ανέβηκε πάνω από τους άλλους δύο και έτσι κατάφερε να ανέβει. Δεν μπορώ καν να σας περιγράψω πώς είναι να είσαι μάρτυρας σε μια τόσο επικίνδυνη διαδικασία».
Οι εργάτες έπρεπε να αντιμετωπίσουν το κρύο, τη βροχή και τους δυνατούς ανέμους καταμεσής του Ατλαντικού Ωκεανού. Με μια λάθος κίνηση ή ένα στραβοπάτημα θα έπεφταν μέσα στη θάλασσα. Πολλά χρόνια αργότερα, δημιουργήθηκε πάνω στον βράχο ένα μικρό ελικοδρόμιο, ώστε να μπορεί να προσγειωθεί ένα μικρό ελικόπτερο με τους συντηρητές του φάρου.
Μια ομάδα από έξι τεχνικούς από το ελικόπτερο κατέγραψε τον φάρο από ψηλά. Προσγειώθηκαν στο μικρό ελικοδρόμιο και προχώρησαν στην επισκευή και συντήρηση του φάρου. Χρειάστηκε να μείνουν ένα βράδυ μέχρι να ολοκληρώσουν τις εργασίες τους. Όταν επέστρεψαν, ανέφεραν ότι όσο ήταν πάνω στον βράχο είδαν φάλαινες δολοφόνους να κολυμπούν στον ωκεανό.
Φωτογραφίες: Árni Sæberg
